Παρασκευή, Δεκεμβρίου 09, 2005

Μια εικόνα, 70 συγκροτήματα

Kαθώς ξεφύλλιζα το CITY 210, έπεσαν τα μάτια μου πάνω σε μια πληθωρική εικόνα, γεμάτη με πολλά διαφορετικά στοιχεία: άνθρωποι, ζώα, μεταφορικά μέσα, τρόφιμα, διαφόρων ειδών αντικείμενα.. όλα κατά βάση άσχετα μεταξύ τους.
Κι όμως έχουν ένα κοινό, τη μουσική.
Ναι, κάθε τι απεικονίζει κι ένα συγκρότημα (70 στο σύνολο). Μια μουσική πόλη :) -με επί των πλείστων rock/alternative ακούσματα.
Εσύ, do you see music?

Πρόκειται για διαφημιστική καμπάνια της Virgin Digital. Πολύ καλή κι αν μη τι άλλο έξυπνη ως ιδέα.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 07, 2005

Make it ALIVE

Ακούγονταν φήμες κατά καιρούς, ότι μπορεί να ΄ρθουν στο εκάστοτε rockwave.. αλλά τίποτα.
Ο λόγος για τους Pearl Jam.
Αρκετοί είναι αυτοί που θα ΄θελαν να τους δουν live, for the first time in Greece.
Στην παραπάνω διεύθυνση μαζεύονται υπογραφές για να έρθει η μπάντα και στη χώρα μας.

Για να δούμε...

_________
το είδα εδώ

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 05, 2005

Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Νέων

7-11 Δεκεμβρίου 2005
Οι νέοι στο προσκήνιο

Με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οργανώνονται κάθε δύο χρόνια (με αρχή το 2003) εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη για την προώθηση του Ευρωπαϊκού Προγράμματος "Νεολαία" (Youth).
Το πρόγραμμα (εδώ για τις υπόλοιπες πόλεις) που έχει δημιουργήσει η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς περιλαμβάνει μουσική, χορό, θέατρο, προβολή ταινιών μικρού μήκους, διαδραστικά παιχνίδια, εικονικές συνεντεύξεις, ημερίδες και κλείνει με συναυλία (με Χατζηγιάννη, Ολυμπίου και Κίτρινα Ποδήλατα). Και πού ξέρεις; Ίσως κερδίσεις και μια τριήμερη επίσκεψη στις Βρυξέλλες!

Καλή βδομάδα! :)

_______________________
Γήπεδο Μπάντμιντον, Γουδί, είσοδος ελεύθερη

Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2005

Moυ λείπεις... Για πάντα

Mάλλον τα πιο ωραία τραγούδια που παίζονται στην τηλεόραση (για τις σειρές "Μου λείπεις" και "Κινούμενη άμμος" αντίστοιχα).

Περισσότερο μου αρέσει το Μου λείπεις και συγκεκριμένα η μουσική του... με τη φωνή της Τσαλιγοπούλου.

"Φίλα με ξανά να μη μας πάρει
του θανάτου η μαύρη ενοχή.
...
Να ΄ταν η αγάπη μάγισσα
μες στα όνειρά μου να σε κρύψει..
"

Αλλά κι ο Χατζηγιάννης καλά τα λέει:
"Για πάντα θα μείνω αν ρωτάς
για πάντα θα 'μαι εδώ να με κοιτάς
για πάντα εδώ είναι το κορμί, εδώ είν' η ζωή.
Δε φεύγω αν δε φύγουμε μαζί."

Τετάρτη, Νοεμβρίου 23, 2005

I Still Do

"Η αίσθηση του χρόνου μικραίνει όταν σκέφτεσαι πως όλα από μέλλον γίνονται, κάποια στιγμή, παρελθόν."
-γεύση πικραμύγδαλο-


@--->---- @--->---- @--->---- @--->---- @--->----

Ο βροχερός καιρός μπαίνει ως background, ενώ ακούς The Cranberries.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 17, 2005

Fateless, αλλά όχι faithless

Το Proof δε μου έκανε κάτι, ήταν από τις φορές που τελείωσε το έργο και είπα "Δεν έχει άλλο;".Σε αντίθεση με το "Ένας άνθρωπος δίχως πεπρωμένο". To τελευταίο είχε όμως μια τεχνική αμέλεια.. κάποια από τα λόγια του 14χρονου Γκιόργκι (πολύ καλή ερμηνεία) δεν φαίνονταν στην οθόνη γιατί το φόντο ήταν λευκό. Το νόημα τους το έβγαζες πάντως.. Ο συγγραφέας (και σεναριογράφος), ο πραγματικός πρωταγωνιστής, μέσα από αυτά τα λόγια λέει πως όλοι τον ρωτάνε για την ασχήμια και τη σκληρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης και κανείς δεν τον ρωτάει για την ευτυχία που κρύβεται σ’ αυτά. Ο ίδιος αποδέχτηκε την όλη φρικτή κατάσταση ως «φυσική» για να επιβιώσει.
Γιατί τελικά ο άνθρωπος μπορεί να υποστεί πολλά. Αν κρατάς ζωντανό το μέσα σου, θα μπορέσεις να κρατήσεις για μεγαλύτερο διάστημα ζωντανό και το σώμα σου.

«Δεν μπορούμε να διαλέξουμε το γενικότερο πλαίσιο του πεπρωμένου μας. Μπορούμε όμως να αποφασίσουμε για το περιεχόμενό του.»
-Dag Hammarskold-


_____________________
*Πού θα βρω τις zucchero? Αυτές τις πλατιές που είχαν παλιά τα floca.

UPDATE:
Τις βρήκα :). Το θέμα είναι τώρα πως θα τις αποκτήσω. (email?Αν μου τις στείλουν..) Είναι το αγαπημένο κομμάτι της συλλογής μου κι έχω μόνο 16 (από τις κατηγορίες country και people). Θέλω και τη σειρά Lorenzo Lotto, καθώς και τις win711, mare, classic99 και stones. Θέλω να γεμίσω το γραφείο μου!! Προς το παρόν αυτό που μπορώ να κάνω είναι να εκτυπώσω τις εικόνες..ένα επίπεδο πράγμα :Ρ. Ή μήπως να κολλήσω κι από πίσω ένα άλλο χαρτί, αφού πρώτα τα γεμίσω με ζάχαρη? :))

Αχ, αυτά τα μάτια

Καθώς περνούσα μπροστά από τη βιτρίνα δε μπορούσα να μη σταματήσω. Ένα μαύρο σγουρομάλλικο σκυλάκι είχε αναποδογυρίσει σχεδόν το "κρεβατάκι" του. Πλησίασα κι αυτό με κοιτούσε ανάποδα :). Μετά άρχισε τα νάζια, μια τούμπα από εδώ-μια από 'κει, να δαγκώνει το κρεβατάκι του, να το φέρνει στα ίσα του.. Όταν πήγα να βγάλω το κινητό, κοιτούσε τη τσάντα μου και πηδούσε με φόρα πάνω στη τζαμαρία.. και ξανά. :D Το κοιτούσα (είχα χαζέψει για την ακρίβεια) και γελούσα μόνη μου. Έκανα να φύγω και το μικρό μου έβαζε τα ποδαράκια του στο τζάμι και γάβγιζε.. σα να μου 'λεγε "κάτσε να μου κάνεις παρέα" ή "πάρε με από εδώ". Αχ.. Γι αυτό το λόγο θέλω να μένω σε μονοκατοικία -όταν με το καλό. Είναι άχτι ζωής να αποκτήσω κάποια στιγμή ένα τετράποδο φίλο.



Πέμπτη, Οκτωβρίου 20, 2005

Σκέψεις... έρχονται και παρέρχονται

"Όλοι μας αποτελούμαστε από πολλά μέρη, που το καθένα παλεύει να εκφραστεί. Μπορούμε να θεωρηθούμε υπεύθυνοι μόνο για τον τελικό συμβιβασμο, όχι για τις εγωιστικές παρορμήσεις του κάθε μέρους."

-Όταν έκλαψε ο Νίτσε-


Ίσως να μην πρέπει να δίνουμε τόση σημασία σε όλες τις σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μας καθημερινά' έρχονται και παρέρχονται.

Κυριακή, Οκτωβρίου 02, 2005

"Έχω πολλά να σκεφτώ..."

Μια ιστορία για μικρούς ή μεγάλους.

Η κυρία Α. μαλώνει ένα παιδάκι, το οποίο προηγουμένως έκανε αταξία, και το βάζει να κάτσει στα μαξιλαράκια στη γωνία.
Ο Νίκος, υπερασπιστής των "αδύναμων" -ίσως και μέλλων δικηγόρος- ζητάει κατά κάποιο τρόπο εξηγήσεις..
–Γιατί τον βάλατε, κυρία, να κάτσει στην άκρη μόνος του; Δε μου αρέσει να βάζετε τιμωρία τα παιδιά.
–Δεν τον έβαλα τιμωρία Νίκο.. Του είπα να πάει να κάτσει εκεί μόνος του για να σκεφτεί τι έκανε..


Μετά από λίγη ώρα ο Νίκος κάθεται στα μαξιλάρια στη γωνία.
–Γιατί κάθεσαι εδώ βρε Νίκο; τον ρωτάει η κυρία Μ.
–Αφήστε με κυρία, έχω πολλά να σκεφτώ..

----–––———:) ———–––----

Καληνύχτα, πάω στη δικιά μου γωνία

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 28, 2005

Ιανουάριος '02



Κάπως έτσι γίνεται ένα λυπηρό βράδυ
νιώθεις πως όλα χάθηκαν
δε βρίσκεις κάποια άκρη

Μια φωνή μου είχε πει
μην τα παρατήσεις
ψάξε να βρεις τ' αληθινό
και μην τ' αμφισβητήσεις.

Κάποιοι κάποτε πίστευες
πως θέλαν το καλό σου
κι όμως ο χρόνος έδειξε
πως 'θέλαν τ' όνειρό σου.

Ίσως να μην το ήθελαν
μα εποφθαλμιούσαν
την τύχη μου και τη χαρά
αυτοί να κατακτούσαν.

Σα να 'τανε ηθοποιοί
σε μία τραγωδία
και να 'ξεραν το ρόλο τους
με τόση ευκολία.

Το τραγικό το πρόσωπο
ήμουν όμως εγώ
κι η ειμαρμένη γέλαγε
με ειρωνικό σκοπό.

Μου φανερώθηκε αργά
η αλήθεια και σε 'μένα
από ένα φίλο στο κοινό
που είχε δει το ψέμα.

'Ετσι απρόσμενα έμαθα
πως πρωταγωνιστούσα
σε μια αδκία δραματική
που δεν κατανοούσα.

Θέλησα τότε να φανεί
κάποιος από ψηλά
την ειρωνεία την τραγική
να πάρει μακριά

Γιατί ό,τι αντιλαμβάνεσαι
με τα ίδια σου τα μάτια
δε γίνεται, θα το δεχτείς
κι ας γίνεσαι κομμάτια.


_______
Αυτά που έμαθα τότε, είχαν συμβεί πριν τρία χρόνια.
Πιο δύσκολο το κάνει το γεγονός ότι είναι από τις σχέσεις που δεν επιλέγουμε.
Το έργο επαναλαμβάνεται... με διαφορετικό σενάριο ίσως, αλλά με ίδια κατάληξη... δύσκολα πλέον θα ξαναβρεί η εμπιστοσύνη το δρόμο του γυρισμού.



Y.Γ.1: Φαίνεται η επιρροή από την Αντιγόνη' αυτή μας δίδασκαν εκείνη τη χρονιά στο λύκειο.
Υ.Γ.2:Έχει και συνέχεια.. αλλά θα το αφήσω εδώ.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 16, 2005

...και τ' όνομα που μου 'δωσαν ήταν "Xαμένο Ρούχο"

..αν ήμουν Ινδιάνα, πολύ πιθανό!


Υπάρχουν ξωτικά των ρούχων;

Τα τελευταία καλοκαίρια, όταν γυρνάω από το χωριό μου, συνειδητοποιώ ότι έχω μείνει με λιγότερα ρούχα. Ουσιαστικά πέρσι δηλαδή, τότε συνέβησαν τα απίστευτα. Ήμουν στο χωριό όταν θέλησα να βάλω μια μαύρη μου μπλούζα το βράδυ,τη διπλή. Τα ρούχα εννοείται μέσα στο σακ-βουαγιάζ -ποτέ δεν τα βγάζω από εκεί- αρχίζω να την ψάχνω με το γνωστό τρόπο: σηκώνω την πρώτη μπλούζα ελαφρώς, τη δεύτερη, την τρίτη και πάει λέγοντας.. φτάνω κάτω στα παντελόνια. "Μα, από αυτή τη μεριά την είχα." Μπορεί να κάνω και λάθος, οπότε ψάχνω και στη δίπλα στοίβα: πρώτη μπλούζα, δεύτερη...παντελόνια, πάτος. Ξανά από την αρχή την πρώτη στοίβα.. κάπου εκεί αρχίζω να τα παίρνω και βγάζω όλα τα ρούχα έξω..μπλούζες, μπλουζάκια,φούστες,σορτς,παντελόνια.. "Μια ψυχή που είναι να βγει.. μια ανασυγκρότηση την ήθελαν εδώ που τα λέμε, τράβα να βγάλεις το ένα-τράβα το άλλο. Εξάλλου, κάπου εδώ θα 'ναι: είμαι σίγουρη ότι την έχω πάρει όπως κι ότι δεν την έχω βγάλει να τη φορέσω μέχρι στιγμής."
Ρώτησα από εδώ, από εκεί "Μην είδατε τη μπλούζα μου;" Τίποτες!

Υπήρξε συνέχεια και στην Αθήνα. Ο λόγος για μια γαλάζια μπλούζα με κόμπους στους ώμους, την οποία άντε να πρόλαβα να τη βάλω δυο φορές. Τώρα ή είχα φάει τη φλασιά ότι δεν την πήρε το μάτι μου ή απλά ήθελα να τη βάλω.. Να ψάχνω τα συρτάρια, τα άπλυτα, τα ασιδέρωτα, τα απλωμένα.. in vain. Σημειώνω ότι την είχα πάρει μαζί μου και δεν την είχα βάλει επίσης καμία φορά πάνω.
–Εμ, βέβαια, αφού τα πετάτε δεξιά κι αριστερά τα ρούχα. Κάπου πάνω θα είναι.
–Μα, δεν την έβγαλα για να τη βάλω, ούτε αυτή ούτε τη μαύρη.
Η αλήθεια είναι ότι συχνά αφήναμε η αδερφή μου ή εγώ κι από κάτι στο σπίτι (μπουφάν κρεμασμένο στο διάδρομο, δαχτυλίδια στο μπάνιο, μπλούζα σε καμιά καρέκλα..) τα οποία κατέφθαναν στην Αθήνα με τον επόμενο συγγενή που θα κατέβαινε. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν έτσι..
Είχα αρχίσει να κάνω εικασίες που δεν ήθελα, οι οποίες όμως δεν έβγαζαν πουθενά..

Και το τρίτο χτύπημα. Η ριγέ ροζ-άσπρη, δώρο απ' τη sister. Δεν τη φορούσα αρκετά συχνά, όταν όμως είπα να τη βάλω δεν την έβρισκα. Θυμάμαι που αναρωτιόμουν να την πάρω ή όχι πάνω.. θα πρέπει να την είχα άφησα εδώ το πιο πιθανόν. Από όλες αυτή είναι που μου λείπει.. αν την είχα τώρα το σίγουρο είναι ότι θα τη φορούσα αρκετά πιο συχνά από πριν. Για τις άλλες δεν με πειράζει πλέον τόσο.

Δεν είμαι καμία τρελή υλίστρια, όχι, απλά είναι περίεργη η κατάσταση,είναι το γαμώτο. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, να ρίξω το φταίξιμο στα υπερφυσικά; Μήπως υπάρχουν ξωτικά των ρούχων, τα οποία σου παίρνουν τα ρούχα όταν δεν τους δίνεις τη δέουσα σημασία;

~~~~~~~~~~~~~~~~~ 
Φέτος είπα θα είμαι πιο προσεχτική.
Ακόμα δεν έχω βρει μια μακό μαύρη.. πρέπει να την άφησα εδώ στις διακοπές. Δεν τα παρατάω όμως, θα πρέπει να ελέγξω και το συρτάρι με τα χειμωνιάτικα, μπας και στην αλλαγή έμεινε ξοπίσω.

update ------------> Nαι, ήταν στο συρτάρι με τα χειμωνιάτικα :Ρ.

Καμιά συνταγή για φανουρόπιτα;; :)


"Ξέρω κάτι ξωτικά που είναι αληθινά μα λένε ψέματα.."

Τετάρτη, Αυγούστου 31, 2005

...Καλό Φθινόπωρο

..για να μην ξεχνιόμαστε - υπάρχει κι αυτή η εποχή.

Περνάει ο χρόνος, συχνά τόσο βιαστικά που δεν το συνειδητοποιούμε. Ας μην προτρέχουμε λοιπόν ακόμη περισσότερο.


Υ.Γ. Αν και το καλοκαίρι δεν έκλεισε ακόμη τον κύκλο του.

Παρασκευή, Ιουλίου 29, 2005

Ωραία τα περάσαμε και στην Πάρο! -χωρίς λεπτομέρειες όμως αυτή τη φορά-
Τώρα, όπως κάθε καλοκαίρι, σειρά έχουν τα χωριά μου (15-20 λεπτά με τα πόδια το ένα απ' τ' άλλο) στα Σέρρας.

*** Καλά να περάσετε whenever, whatever ***

@--->----

Σάββατο, Ιουλίου 16, 2005

Τσιρίγο

Ανοίγω τον υπολογιστή και βλέπω το Καλαδί...
Δύσκολα θα το ξεχάσω αυτό το νησί.


...Μετά από ένα σχετικά κουραστικό ταξίδι με το ΚΤΕΛ με αρκετές στροφές και μουσική από το ραδιόφωνο αρκετά δυνατή που να μη σε αφήνει να κοιμηθείς, φτάσαμε στη Νεάπολη το μεσημεράκι. Από εκεί σε μια ώρα με το πλοίο είχαμε φτάσει στα Κύθηρα.

Πρώτη εικόνα αυτή του βυθισμένου πλοίου στο Διακόφτι. Στο λιμάνι μας περίμενε και το Saxάκι που μας κράτησε παρέα στις ευχάριστες και τις δύσκολες στιγμές*.
Οι δρόμοι στενοί σε πολλά σημεία, τους συνηθίσαμε όμως.
Φτάνοντας στον Κάλαμο μας χαιρετούσαν οι άνθρωποι από τα αγροτικά τους όχι μόνο όταν περιμέναμε για να περάσουν αλλά και χωρίς λόγο. :) Το πήραμε ως καλωσόρισμα!

Από που να αρχίσω και που να τελειώσω..
Όμορφες παραλίες με κρυστάλλινα νερά.. ξεχωρίζω τη Φυρή Άμμο εξ'αιτίας και των σπηλιών μέσα στις οποίες νιώθεις σαν εξερευνητής (κι ας έχει μεγάλο κατηφορικό δρόμο με στροφές μέχρι να φτάσεις στην παραλία). Το ίδιο όμορφος ο Χαλκός, το μαγευτικό Καλαδί με τους βράχους μες στη θάλασσα και το Μελιδόνι. 


Από τα ωραιότερα σημεία του νησιού η Νεράιδα στο Μυλοπόταμο.
"Σηκώνεσαι και βρίσκεσαι τώρα σ' έναν καταρράκτη.Χρώματα χυμένα στα πλατάνια και το τραγούδι του νερού να σου γαργαλάει τα αυτιά. Δε μπορείς ν' αντισταθείς, παίρνεις φόρα και βουτάς μαζί μ' εκείνα τα αέρινα πλάσματα που χορεύουν στη λίμνη των αισθήσεων.", όπως γράφει κι η Συνήθης Ύποπτη.
Πραγματικά, σα μικρές νεραϊδούλες με μπλε-ηλεκτρί φτερά είναι αυτά τα ελικοπτεράκια.

Κι άλλα αξιοθέατα.. το γραφικό λιμανάκι του Αυλαίμωνα, το επιβλητικό κάστρο στη Χώρα, πολλά όμορφα εκκλησάκια΄τα περισσότερα σε ύψωμα με υπέροχη θέα, σπήλαια, η Μυρτιδιώτισσα -όπως μας είπε μια κοπελιά, η δεύτερη πιο θαυματουργή μετά την Τήνο.
Ό,τι πρέπει για το απογευματάκι μετά το φαγητό [πολύ καλό και περιποιημένο επί των πλείστων] μια χαλαρωτική βόλτα με το αυτοκίνητο μέσα από τα χωριά, με το φορητό κασετόφωνο να παίζει, γιατί του αυτοκινήτου δε δούλευε.
Και άλλα που δεν είδαμε... 

Γιατί φύσαγε, μου λες; Γι αυτό το λόγο δεν έκανε δρομολόγια ο ξακουστός Σπύρος για τη Χύτρα την οποία αντικρύζεις από το Καψάλι να στέκεται μοναχική, άγρυπνη και με την επιβλητική της μορφή, εκεί που σμίγουν τα καταγάλανα νερά του Ιονίου, του Αιγαίου και του Κρητικού Πελάγους.
Ξέρω όμως γιατί είχε αέρα.. για να έχω ένα ακόμη πιο ισχυρό κίνητρο να επισκεφτώ ξανά το νησί -κάτι το οποίο θα γίνει σίγουρα, το πότε δεν ξέρω μόνο!

Πάνω που είχαμε συνηθίσει τα Κύθηρα, έφτασε η μέρα που αγοράζαμε SempreViva σε μικρά γλαστράκια, θυμαρίσιο μέλι και φατουράδα (τσίπουρο εμπλουτισμένο με κανέλλα και γαρύφαλλο!!). 



*Καθώς υπήρχαν χωματόδρομοι με λακούβες και πέτρες βρήκε ένα βράδυ η πίσω ρόδα κάπου και να το λάστιχο. Ευτυχώς δεν ήμαστε πολύ μακριά από τα δωμάτια και κουτσά-στραβά το γυρίσαμε.Την επομένη φτιάχτηκε κι όλα μια χαρά.. σχεδόν.. γιατί μας είχε φύγει το τάσι :). Τελικά το βρήκαμε την παραεπόμενη (ήταν βράδυ βλέπεις και δεν θυμόμασταν αρχικά πού ακριβώς είχε γίνει το συμβάν) που θα το παραδίναμε ;).

Σάββατο, Ιουλίου 09, 2005

It's time!! (Επιτέλους)

Φεύγω αύριο... για Κύθηρα!


Ευχαριστώ πολύ Συνήθης Ύποπτη !
Ήταν πολύ πρόθυμη να με βοηθήσει με κάποιες διευκρινίσεις που της ζήτησα σχετικά με το νησί και είχε ωραία πράγματα να μου προτείνει! Πώς άλλωστε, αφού είναι ωραίο το νησί από μόνο του. Ρίξτε μια ματιά εδώ, χάρμα οφθαλμών!


Καλά να περάσουμε! :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δευτέρα, Ιουλίου 04, 2005

Εξεταστική: backstage II

Το πρώτο μέρος είναι εδώ .

Γενικά αυτή η εξεταστική ήταν στην τσίτα.. μέρα παρά μέρα, κανά δυο μεταφορές μαθημάτων οπότε πάλι μέρα παρά μέρα, αλλά κατά τα άλλα καλά..

Ξέρετε τι σημαίνει το "ΑΝ" του ΑΝ club? Μέχρι τώρα είχα υπόψη μου το υποθετικό, αλλά στη Βιομηχανική παραγωγή έλεγε το εξής: Η νιτρική αμμωνία με ΤΝΤ αποτελεί το συνηθέστερο στρατιωτικό εκρηκτικό (ΑΝ).

Διαπίστωση: οι γείτονες είναι σταθεροί στις προτιμήσεις τους. Ο Μαζωνάκης παραμένει στην πρώτη θέση.


~~~~~~~~~~~HAVE FUN~~~~~~~~~~~~~

Θες να φωνάξεις δυνατά χωρίς να σε πάρουν όλοι χαμπάρι? π.χ.όταν βλέπεις τα θέματα στο αμφιθέατρο? Well, just scream!

Αν και υπάρχουν ακόμα καλύτεροι τρόποι να ξεδώσετε! Κι ο λόγος για τα extreme sports, όχι τόσο αυτά :) που θα τα βρείτε στο κέντρο της Αθήνας, αλλά σε απόσταση 45 λεπτών από την Αθήνα στο Αdventure Park για μια περιπέτεια στα ύψη! Ή κάπου ακόμα πιο κοντά, στο Ρέντη, στο MaDvil extreme park για περισσότερη δόση αδρεναλίνης! (το τελευταίο δυστυχώς δεν είναι ακόμη έτοιμο.. ακούγεται πάντως πολύ καλό για τα δεδομένα εδώ)

Σάββατο, Ιουνίου 25, 2005

Smile!

The second best thing that your lips can do!

Πέμπτη, Ιουνίου 23, 2005

Αν δε ρωτήσεις πως θες να μάθεις;

Κοινώς, η απάντηση στα ροζ γραμματάκια είναι Blackfield και το τραγούδι Pain.



~~~~~~~~~~~~~~
Όσο για τον προβληματικό explorer μου τη σπάει, man! Τι όταν μπαίνω στο yahoo για το mail μου βγάζει συχνά αυτή την ....βλακεία, τι δε μου εμφανίζει κάποια blogs- αυτό δεν ξέρω αν είναι δικό του πρόβλημα.

Παρασκευή, Ιουνίου 10, 2005

Όχι προβατάκια, κάδους μέτραγα

Xαχα! Εδώ γελάμε!
Πάντα ήμουν των μικρών ωρών. Έτσι και χτες ξεκίνησα να διαβάζω μετά τις ..12:30 -εμ, αφού με ξεσηκώσατε καλά καλά για καφέ, μετά να συναντήσω κι εσένα που έφτασες, πέρασε η ώρα κι όχι τπτ άλλο, αλλά πρέπει να βγάζω 90σελ. κάθε μέρα μέχρι κ τη Δευτέρα. Πρέπει να ήταν κατά τη 1 όταν πρωτοάκουσα το "φορτηγάκι", ο λόγος για το απορριματοφόρο. Είχα το ραδιόφωνο όμως και δεν έδινα σημασία στους έξω ήχους.

[Στο Μελωδία, 2-4 βάζει ωραία επιλεγμένα τραγούδια. Να 'ναι καλά, είχα ζητήσει το "Σε θέλω" του Β.Παπακ. και το έβαλε προχτές. Πόσο καιρό είχα να το ακούσω. Απορώ πως και δεν είναι τόσο γνωστό..]

Διάβαζα, είναι κι ενδιαφέρον το μάθημα, μια χαρά, πέρασε η ώρα. Τέσσερις παρά έκλεισα το φως και ξάπλωσα. Ρε γμτ, μάλλον οι απεργίες της προηγούμενης βδομάδας φταίνε!.. όταν τύχαινε να ακούσω το φορτηγάκι ήξερα ότι η ώρα θα ήταν περίπου 5. Τώρα όμως είχε τρεις ώρες που ακουγόταν πέρα- δώθε και πάρε κι αυτόν τον κάδο και τον άλλο.. ανεβαίνει λίγο παραπάνω αλλά ξαναδυναμώνει ο ήχος γιατί έρχεται από την άλλη μεριά. (ακόμα δε μπορώ να καταλάβω το δρομολόγιό τους)
5:20 αρχίζουν τα πρώτα τιτιβίσματα, να και κάτι μελωδικό! Ακολουθούν πιο μετά οι 18ύρες (η δασκάλα τους στα μαθήματα φωνητικής είναι κουκουβάγια;)
Πάει, λάλησα κι εγώ.. (για να μην αναφέρω τα στοχαστικά ταξίδια που κάνω τέτοιες ώρες,χεχε)

14:00 Καλημέρα ;)


Υ.Γ.1: Τι ωραία ήταν στο χωριό παλιά.. θυμάμαι που πήγαινα με τη γιαγιά μου στο λάκκο να πετάξουμε τα σκουπίδια. Ή στο άλλο χωριό που περνούσε ένα φορτηγό από τους δρόμους, του έκανες σήμα να περιμένει κι έφερνες τις σακούλες. Τώρα έχουν και τα δύο κάδους.
Υ.Γ.2: Παρακαλώ το Δήμο Αθηναίων να πάρει πιο εξελιγμένα φορτηγά με ηχομόνωση.. :Ρ

Πέμπτη, Ιουνίου 09, 2005

Α little hand..

Ένα προβληματάκι που αντιμετωπίζω είναι το εξής:

"Microsoft Internet Exrlorer
has encountered a problem and needs to close. We are sorry for the inconvenience. (...)"

Να ξεκαθαρίσω πως δε γίνεται λόγος για απαγορευμένες σελίδες:Ρ αλλά για νορμάλ σελίδες, ακόμα και blogs. Για παράδειγμα τις προάλλες ήθελα να δω ένα site των Bush αλλά ο ie δε με άφηνε.. μου 'βγαζε το μηνυματάκι αυτό.
Να υποθέσω πως έχει να κάνει με τις ρυθμίσεις ασφαλείας; Τι πρέπει να ρυθμίσω; Αν γνωρίζετε και μπορείτε να βοηθήσετε..



Τα Αγαπημένα πάλι πως παρατάχθηκαν αλφαβητικά; Πήγα να οργανώσω ένα φάκελο και την είδε μόνος του τηλεφωνικός κατάλογος. Nevermind, πλάκα έχει.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ποιοι λένε το παρακάτω τραγούδι; κάπως έτσι:
«Why 're we melting in the rain,deep in pain, she is so far ... Will we ever meet again, as friends, after so long..»
Δε μπορώ να καταλάβω. Το βάζει στον Red που και που.

Τετάρτη, Ιουνίου 08, 2005

Αφήστε με στην ησυχία μου

Προχτές βλέπω στον ύπνο μου τη γειτόνισσα της διπλανής πόρτας και τις δύο κόρες της. Ξυπνάω μετά και καταλαβαίνω το λόγο.. Φώναζε (για να μην πω γκάριζε τόσο που κι η Βανέσα -4 στενά παρακάτω- θα την άκουγε) γιατί πάλι δε θα διάβαζε η κόρη της κι αυτό το καημένο έκλαιγε και οδυρόταν και χτυπούσε μάλλον την πόρτα.
Πόσες φορές θέλω να βγω στο μπαλκόνι και να τη βρίσω!Ωραία διαπαιδαγώγηση.

Σου ζητάνε να ψάξεις κάτι στο internet και καταλήγετε να τσακώνεστε γι αυτό και βρίσκεις στη θέση του ευκαιρία να γράψεις κάτι.
Η μητέρα μου κι η αδερφή μου πιάνονται στα λόγια και μάλιστα θέλουν να το λύσουν ενώ εγώ υποτίθεται πως διαβάζω.
Ευτυχώς που οι αϋπνίες ήταν την προηγούμενη βδομάδα. ελπίζω.
Να δεις.. όπου να ΄ναι θα αρχίσουν και οι μουσικές στη διαπασών. Το Φεβρουάριο ήταν ο Μαζωνάκης, τώρα;

~~~~~~~~~~~
Κι εσύ πότε θα ΄ρθεις;

«Ήταν ένας καλόγερος με έναν βάτραχο στο μέτωπο! Πηγαίνει στο γιατρό να του πει γιατί έχει το βάτραχο εκεί. Ρωτάει ο γιατρός, 'τι έχουμε εδώ;' και λέει ο βάτραχος 'τίποτα, έβγαλα έναν καλόγερο στον κώλο.' »

Γέλασα ;)

Καληνύχτα, πάω να διαβάσω παρέα με τη μουσική μου. Ευτυχώς οι περισσότεροι κοιμούνται τέτοια ώρα.

Κυριακή, Ιουνίου 05, 2005

Έχουν πολύ θράσος!!

Τον αγώνα χτες δεν τον παρακολούθησα. Σήμερα όμως στις ειδήσεις πληροφορήθηκα πως στις κερκίδες υπήρχε ένα πανό που έλεγε στο περίπου:

"Το 1922 οι Έλληνες πήραν το χρυσό στην κολύμβηση"

Μιλάμε για χυδαίο θράσος... θέλουν να μπουν και στην Ε.Ε.

Πέμπτη, Ιουνίου 02, 2005

Φεύγω;

"Μπαίνω στο τρένο την αυγή για να με βρει σε άλλο μέρος"

Δεν ξέρω. Για μία μέρα; Λες;

"Είμ' ένα τρένο μ' άδεια βαγόνια
που πάει κι έρχεται μόνο για 'σένα
κι από τα τόσα, τα τόσα δρομολόγια
εσύ δε μπήκες ποτέ σου σε κανένα...
Έλα, έλα, έλα.."

"Πάρε την ταχεία της καρδιάς μου και ξεκίνα στο δικό μου δρόμο να βρεθείς..."

Τρίτη, Μαΐου 31, 2005

Μουσική παρέμβαση

Τη Δευτέρα 6/6 θα γίνει στο Λυκαβηττό μια συναυλία για το θεραπευτικό πρόγραμμα Παρέμβαση. Επί σκηνής θα βρίσκονται οι Παντελής Θαλασσινός, Χρήστος Θηβαίος, Σωτηρία Λεονάρδου, Μίλτος Πασχαλίδης, Ορφέας Περίδης, Μπάμπης Στόκας.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Επίσης, για όσους ενδιαφέρονται, το ετήσιο Indie Free Festival διοργανώνει το Σάββατο 4/6 η ομάδα Κενό Δίκτυο στο Πεδίο του Άρεως.

Της "πρώτης" στιγμής

Αυτό ήταν, αρκετά κωλοβαρέσαμε! Ευτυχώς έκανα τέσσερα μπανάκια και πήρα και λίγο χρώμα :).
Σε δύο βδομάδες αρχίζει η εξεταστική μου. Και από σήμερα έβαλα πρόγραμμα να ξεκινήσω το διάβασμα. Ποιος; Εγώ! Που όλες τις άλλες φορές που έδινα οτιδήποτε μου αρκούσαν 2-3 μέρες πριν και δεν είχα και πρόβλημα. Έλα μου όμως που έτσι όπως το έκαναν το πρόγραμμα αυτής της εξεταστικής σε τρία- τέσσερα μαθήματα έχουμε περιθώριο μιας μέρας - που ομολογουμένως δε μου αρκεί.

Άϊντε να δούμε!

@---->------

Κυριακή, Μαΐου 22, 2005

Μάθε ό,τι δεν ήξερες για τον εαυτό σου :Ρ

Βαριέστε και δεν έχετε τι να κάνετε?:)
..Aν βέβαια βαριέστε ακόμα και να σκεφτείτε, μπορείτε να κάνετε μόνο το πρώτο από τα τεστ.

Τεστ 1
Μάθε τι ήσουν στην προηγούμενη ζωή σου. (Αν έχεις γεννηθεί πριν το 1922 δε θα σου βγάλει σωστά αποτελέσματα:-) )

Τεστ 2
Περί προσωπικότητας.

Τεστ 3
(παρόμοιο με το 2)
Μου το έστειλαν σε mail, με τίτλο chinese horoscope.

1st. Get PEN and PAPER
2nd. WHEN CHOOSING NAMES, MAKE SURE THEY ARE REAL PEOPLE THAT YOU ACTUALLY KNOW
3rd. GO WITH YOUR FIRST INSTINCTS !!!!! Very important for good results.
4th. SCROLL DOWN ONE LINE AT THE TIME. DON`T READ AHEAD otherwise YOU WILL RUIN THE FUN.

1. On a blank sheet of paper, WRITE NUMBERS 1 through 11 in a COLUMN on the LEFT.
2. BESIDE the NUMBERS 1 & 2, WRITE DOWN ANY 2 NUMBERS YOU WANT. DO YOU HAVE A FAVORITE NUMBER?
3. BESIDE the NUMBERS 3 & 7, WRITE DOWN THE NAMES OF TWO MEMBERS OF THE OPPOSITE SEX.
CAUTION: DO NOT LOOK AHEAD or IT WILL NOT TURN OUT RIGHT

4. WRITE ANYONE'S NAME (like FRIENDS or FAMILY...) next to 4, 5, & 6.DON`T CHEAT OR YOU`LL BE UPSET THAT YOU DID
5. WRITE down FOUR SONG TITLES in 8, 9, 10, & 11
6. Finally, MAKE A WISH


*Τα αποτελέσματά του στα σχόλια.

And the number one is...

#1 -of course!

Εξ' απανέκαθεν, δε μου έκανε κάτι το eurovisioning.. χλιαρά πράγματα.
Η Έλενα Παπαρίζου ήταν όμως αντικειμενικά πολύ καλή και στο τραγούδι και στη σκηνή! Δε θα παραλείψω, βεβαίως, να περι..ποντιολογήσω, λέγοντας πως πιστεύω ότι τουλάχιστον το 30-40% της πρωτιάς οφείλεται στη λύρα (και την κρητική,αν όντως συνυπήρχαν) και τον -παραποιημένο μεν- χορό. ε?
Μα, όχι πες μου τώρα, δεν ξεσηκώνεσαι να χορέψεις ακούγοντας το συγκεκριμένο ήχο? :-)

Να και μία άλλη -σατυρική- εκδοχή του Number 1.


Η μία διοργάνωση μετά την άλλη πέφτει..

Παρασκευή, Μαΐου 20, 2005

19 Mαΐου: Γενοκτονία των Ποντίων

"Δεν ξεχνώ"

Όταν ακούω την ποντιακή λύρα, δεν ξέρω, με ησυχάζει. Για να μην αναφέρω το χορό.


Θυμάμαι καθώς πήγαινα να δώσω για το Proficiency, στο αυτοκίνητο άκουγα Μελωδία και ξαφνικά γίνεται μία παρέμβαση μόλις έφτανα και παίζει το "η μάνα εν κρύον νερό.." και όταν τελείωσε επανήλθε. Έπειτα και στα προφορικά, ενώ περίμενα στο σταθμό το τρένο για να πάω στην Ομόνοια, άκουσα ένα ποντιακό τραγούδι από ένα παζάρι εκεί κοντά. Αποδείχθηκε καλός οιωνός :).

Κυριακή, Μαΐου 15, 2005

Μπανάκι - μανάκι

"Θα 'χει πλάκα αύριο που θα πάμε για μπάνιο να βρέξει.."
Τι ήθελα και το 'λεγα; Και δεν το πίστευα κιόλας, γιατί χτες είχε πολλή ζέστη!
Φύγαμε με ψιλοσυννεφιά -με μια μικρή ελπίδα μπας και βγει ο ήλιος- και φτάσαμε στη Βουλιαγμένη, free είσοδος ακόμη αφού τη φτιάχνουν (θα μπορούσε προσωρινά να υιοθετήσει το όνομα yabajaki σε σχέση με το yabanaki της Βάρκιζας). Ωραία η θάλασσα μπορώ να πω, το μόνο που έλειπε ήταν η αντανάκλαση του ήλιου. Μπούζι το νερό, τουλάχιστον για το πρώτο λεπτό, μετά συνηθίζεται κι είναι αρκετά αναζωογονητικό. Αφού βγήκαμε μετά έξω, προλάβαμε να ξαπλώσουμε λίγο, πριν αρχίσουν να πέφτουν οι ψιχάλες..
Και μετά το μπάνιο η αίσθηση πείνας- νύστας. :)


@---->-->----- @---->---------

Άσχετο, αλλά δεν είναι τέλειο; Όταν το πρωτοείδα το ερωτεύτηκα, είναι σχεδιασμένο για μένα είπα. Δεν ξέρω πόσο θα το περιμένω ακόμα...

Κυριακή, Μαΐου 08, 2005

«Πως πέρασα τις μέρες του Πάσχα»

"Δευτέρα 26 Απριλίου 1993

Εγώ το Πάσχα το γιόρτασα στο χωριό της μαμάς μου.
Τη μεγάλη Παρασκευή πέρασα τον Επιτάφιο. Ήταν στολισμένος με πολύ ωραία λουλούδια!
Το μεγάλο Σάββατο η καμπάνα χτύπησε κατά τις 11. Τότε ντυθήκαμε γρήγορα πήραμε τις λαμπάδες μας και ένα αυγό. Πήγαμε στην εκκλησία και όταν είπε ο παπάς «Χριστός Ανέστη» φιληθήκαμε, ανάψαμε τις λαμπάδες μας, και τσουγκρίσαμε τα αυγά.
Την Κυριακή του Πάσχα σουβλίσαμε το αρνί, φάγαμε σουβλάκι, κι ύστερα τσουγκρίσαμε τα αυγά.
Πέρασαν γρήγορα οι μέρες και την άλλη Κυριακή φύγαμε για την Αθήνα. Φτάσαμε στην Αθήνα. Μόλις πήγαμε στο σπίτι ανοίξαμε την πόρτα και είδαμε το καθρέπτη κάτω σπασμένο. Κι εγώ είπα στη μαμά μου «Μόλις ήρθαμε και κάνεις δουλειές.» .

Η τελευταία παράγραφος
δεν έχει σχέση με το θέμα
κατά τα άλλα Πάρα πολύ Καλά "



Μπορείς να πεις ότι κάπως έτσι πέρασα :)
Πέρα από τα έθιμα που μένουν ως έχουν κάθε χρόνο, έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα... -αλίμονο άλλωστε.

Πέμπτη, Απριλίου 28, 2005

Twenty Years

Και θα αλλάξω το τραγούδι των placebo ...twenty years ago.
"And that's the end and that's the start of it."

Γίνεται να μη μου αρέσει περισσότερο το Πάσχα από τα Χριστούγεννα;
Και συγκεκριμένα Πάσχα στο χωριό -δε με θυμάμαι να κάνω Πάσχα στην Αθήνα.
Μπορεί να είναι πιο πένθιμο το κλίμα, αλλά είναι γλυκά πένθιμο και κατανυκτικό, γιατί ξέρουμε πως μετά τη Ζωή εν Τάφω θα έρθει η Ανάσταση.

Αύριο φεύγω για πάνω.
Καλά να περάσετε, καλό Πάσχα!

Δευτέρα, Απριλίου 25, 2005

Παιδικές Αναμνήσεις

Από χτες το δωμάτιό μου είναι φρεσκοβαμένο βεραμάν (γαλαζιοπράσινο για όσους δεν κατάλαβαν). Βάψαμε και την ντουλάπα εσωτερικά -πάνω, κάτω- κι ευκαιρία λοιπόν να ξεδιαλύνουμε όλα τα πράγματα, πετώντας κάποια από τα περιττά και τακτοποιώντας τα υπόλοιπα.

Πρώτο "σοκ".. το ροζ τσαντάκι το οποίο είχε μέσα δύο Sindy (η μία κουρεμένη) και μερικά ρούχα. Σε αντίθεση με τις φίλες μου δε μου πολυάρεσε να παίζω με τις κούκλες, μόνο να τις ντύνω με κάποια ρούχα που θα ήθελα ίσως να τα έχω κι εγώ όταν μεγαλώσω. Περισσότερη εντύπωση μου έκαναν μάλλον τα μιικροαντικείμενά τους.. κοκαλάκι, κορδέλα για τα μαλλιά, κολωνίτσα , μπλε ποτηράκι κρασιού.. Και φυσικά ο Γκόγκο, το σκυλάκι της Sindy που αν το συνέδεες στο χέρι της περπατούσε.

Δεύτερο σοκ.. μια σακούλα με τέσσερις φακέλους (αυτούς με τα λαστιχάκια), δύο δικοί μου και δύο της αδερφής μου. Ο πράσινος είχε τις ζωγραφιές μου από το νηπιαγωγείο. Χορτάρι, ουρανός, ήλιος, σπίτια, κοριτσάκια, αποκριάτικα, πασχαλινά αυγά, λαμπάδες και πιο κουλτουριάρικα με χρωματιστά πλαίσια και ανομοιόμορφα σχέδια με πολλά χρώματα, κάπου έπιασε το μάτι μου και τέσσερις ήλιους -έναν σε κάθε γωνία της κόλας. Σε όλες έγραφα το ονοματεπώνυμό μου, σε κάποιες τον τίτλο και σε μερικές άλλες το τηλέφωνό μου (??).
Ο κίτρινος φάκελος είχε μέσα τα μπλοκ της Α' και Β' Δημοτικού και τα «Σκέφτομαι και γράφω»... εδώ είμαστε > Β2:

«Ο καιρός σήμερα»
Μια ηλιαχτίδα με ξύπνησε. Πετάχτηκα απ' το κρεβάτι και πήγα στο παράθυρο. Άνοιξα το παράθυρο και είδα τον ουρανό. Ο χρυσός ήλιος έλαμπε στον καταγάλανο ουρανό.Μερικά συννεφάκια έπλεκαν το φόρεμα του ουρανού. Ξεκίνησα για το σχολείο. Στο μεταξύ τα σύννεφα άπλωσαν δυο μαύρες φτερούγες και το φως της μέρας λιγόστεψε. Έφτασα στο σχολείο. Η τάξη ήταν κρύα. Σε λίγο ίσως βρέξει.
Άριστα
(μόνη μου τα έγραψα αυτά;)

Είναι και κάποια άλλα όμως που τα διαβάζω ακόμα και λύνομαι στα γέλια..
* "Η τηλεόραση είναι μια σπουδαία ανακάλυψη. Εγώ στο σπίτι μου έχω δυο τηλεοράσεις. Τη μία τηλεόραση την έχω τοποθετήσει στο σαλόνι και την άλλη στην κρεβατοκάμαρα. ..." (ναι, μόνη μου, με τα χεράκια μου την κουβάλησα)
* "Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι κι εγώ έχω μια επιθυμία. Θα ήθελα να κυβερνούσαμε τον κόσμο. Να φτιάξουμε λούνα παρκ για τα παιδιά. Σχολεία, νοσοκομεία, παιδικούς κινηματογράφους για να γελάνε τα παιδιά, πλατείες, παιδικές χαρές, σούπερ μάρκετ, πυροσβεστικές για να σβήνουν τις φωτιές ..."
* (...) "Τότε δεν ήξεραν και τόσα πολλά. Σήμερα επικοινωνούμε με άλλα μέσα μπορούμε να ξέρουμε τι γίνεται σε όλο τον κόσμο ακόμα και στο φεγγάρι."
* "Όταν είμαστε μόνοι του δίνω το χέρι μου κι εκείνο σφίγγει το δάχτυλό μου. Δύναμη που έχει το άθλιο! λέω με θαυμασμό. Για την ώρα αυτό είναι το μόνο παιχνίδι που ξέρει."
* Παίζοντας μήλα με τους γονείς "Έρχεται η σειρά τους για να μπουν μέσα. Η αδερφή μου ρίχνει τη μπάλα και στους δύο και εκείνοι κάνουν σαν μικρά παιδιά. Θα ήθελα να παίζαμε συχνότερα μαζί τους."

Κι ένα τελευταίο που χρωστούσα και στον street spirit:
«Οι δικές μου απορίες»
Εγώ έχω πολλές απορίες. Όλο ρωτούσα, γιατί η γη γυρνάει και δεν πέφτουμαι κάτω; πως γίνεται να είναι οι ηθοπιοί στην τηλεόραση;
Συχνά όμως απογοητεύομαι, επειδή δεν μου απαντούν αμέσως. Μια μέρα απογοητεύτηκα στον πατέρα μου. Εκείνος μου χάιδεψε το κεφάλι μου και μου είπε:«Σοφία έχεις δίκιο. Αλλά θέλεις να τα μαθένεις όλα μονομιάς. Πάντως εσύ να ρωτάς και να επιμένεις και θα γίνεις ένα πολύ έξυπνο κορίτσι όταν μεγαλώσεις».

To περίεργο είναι ότι διαβάζοντας κάποια από αυτά, θυμάμαι όταν τα έγραφα..

Τετάρτη, Απριλίου 20, 2005

Πάνω - κάτω, πάνω - κάτω

Περί αληθινής αγάπης, παντοτινής, εκεί που δε χωράνε οι οικονομικές ανασφάλειες...
Μου άρεσε αρκετά το "Ημερολόγιο".
Μετά από την ταινία πήραμε το μεγάλο Νirvana, cream & cookies, όπου το ζήτημα δεν ήταν να φάμε παγωτό, αλλά να χτυπήσουμε φλέβα και να φάμε όσα περισσότερα μπισκοτάκια μπορούσαμε.. μπορεί σ' ένα σημείο να ήταν σχεδόν μέχρι πάνω το παγωτό ενώ σ' ένα άλλο έπιανε πάτο. Η Ν. μάλλον "νίκησε":).

Το πρωί κατηφορίζουμε.. μου πέφτει η τσάντα στο δρόμο, έρχεται αυτοκίνητο, τη σηκώνω και προχωράω στην άκρη.
Στο τρένο, αφού κατέβηκαν οι Μ.,Ν., κάνω ν' ανοίξω την τσάντα για να ακούσω μουσική από το κινητό μου. Πρώτη σκέψη:"Γαμώτο, το ξέχασα στης Ρ.; Αφού το έβαλα μέσα.." Δεύτερη σκέψη:"Πρέπει να το έβαλα στην ανοιχτή τη θήκη..και τώρα λιάζεται κάπου στο δρόμο" και συνεχίζω "χμ.. μιας που είναι να πάρω καινούριο κινητό, τώρα θα το πάρω με αριθμό και θα μου έρθει και πιο φθηνά" (τα μηνύματα μου όμως; οι επαφές;)
Τα τηλέφωνα έδιναν κι έπαιρναν κι εγώ στον κόσμο μου. Με έπαιρνε η μαμά μου ώσπου τελικά το σηκώνει ο κύριος Κωνσταντινίδης (να 'ναι καλά ο άνθρωπος). "Ποιος είναι;" "Η μητέρα της κοπέλας του κινητού, εσείς ποιος είστε;" "Πείτε μου πως είναι το κινητό.." "Πώς να είναι; Ένα μικρό είναι... Α, έχει και μια καρδούλα." "Έντάξει, δικό σας είναι." :)και με αστυνομικό πνεύμα ο φίλτατος κύριος.

Μετά το γιατρό παίρνουμε άλλο ταξί για το σπίτι του κυρίου Κωνστ. Μας ανοίγει ένας χαρμόσυνος άνθρωπος. Μόλις μπαίνεις, ένα σύνθετο με φωτογραφίες πάνω. άλλες παλιές, ασπρόμαυρες, άλλες πιο πρόσφατες και μία φρέσκια, ένα εγγονάκι. Πήγε να φέρει το άτακτο κινητό μου από μέσα. "Τώρα σκέφτηκα ότι μπορεί να σας πέρασε από το μυαλό ότι πήρα σε Αμερική και Αυστραλία" Αλίμονο, ο καθαρός ουρανός φαίνεται κι είναι γαλάζιος σαν τα μάτια του κ.Κωνστ. με τις ιδιαίτερες καφετιές πινελιές που είναι σαν αποτυπώματα σοφίας. Δεν είχα κάτι άλλο μαζί μου κι έτσι του έδωσα μια σοκολατίτσα που πήρα από τα coffeeway "κάτι πολύ ενδεικτικό για ευχαριστώ" "Να 'σαι καλά κοπέλα μου και μ' ένα καλό τυχερό!" Κι ενώ ήμαστε στην πόρτα για να φύγουμε, άρχισε να με συμβουλεύει για το τυχερό. "Να κοιτάξεις να έχει μια καλή δουλειά, γιατί η ανέχεια φέρνει γκρίνια και τσακωμούς. Μην έρθει κοντά στην πείνα και η δίψα (κάπως έτσι πρέπει να το είπε)."
Αν του έλεγα να δει το Ημερολόγιο τι θα μου έλεγε μετά;
"Χάρηκα και σας ευχαριστώ πολύ."

Στο τρόλεϋ του γυρισμού μπήκε ένας με μια κιθάρα παίζοντας ξένα κομμάτια σε ελληνικούς στίχους (perhaps, perhaps, perhaps) ενώ αργότερα ένας με ακορντεόν, πιο λαϊκός "Σ' έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάς, στο λαβύρινθο της πόλης σα χαμένη..."




------------------------------------------------------------------------------
Μια γραμμή την είδατε? Ήταν ευθεία.


Κυριακή, Απριλίου 17, 2005

Ο (ένας από τους δύο) επιμένων νικά!

Είχαμε πάει στο Όνομα του Ρόδου (live μουσική σκηνή) τη μέρα που ξεκινούσαν, Οκτώβριο μήνα. Εμφανίστηκε το λοιπόν ένας νεαρός, ο οποίος μάλιστα στο "Κρύψου" μπορούσε να φέρει τη χροιά του κοντά στη μοναδική του Βασίλη Π., αρκετά καλός.

Το Μάρτιο ξαναπήγαμε. Σε αντίθεση με τον Κ. εγώ δεν ξαναείδα-άκουσα τον ίδιο νεαρό, αλλά έναν άλλο πιο ψηλό, λιίγο πιο γεμάτο ο οποίος στο πρόσωπο δε μου θύμιζε κάτι. "Αυτός είναι", "Δεν είναι αυτός. Μεγάλωσε ξαφνικά?!", "΄Ετσι ήταν." και πάει λέγοντας με εμένα και τον Κ. να διαφωνούμε και τη Βαν (που δεν είχε έρθει την προηγούμενη φορά) να είναι στη μέση. Τελικά πείστηκε προφανώς κι η Βαν ότι ήταν αυτός, αφότου τραγούδησε το "Πριν το τέλος", δε λέω καλά το είπε αλλά και πάλι δε μου έκανε την εντύπωση που μου είχε κάνει ο άλλος. Επειδή δεν είχα πολλά κέφια εκείνη τη μέρα, δεν το συνέχισα πολύ κι έτσι είχε ο καθένας μας-κι εγώ κι ο Κ- την πεποίθηση ότι είχε δίκιο.

Η ειρωνεία... χτες κάπως το έφερε η κουβέντα κι αναφερθήκαμε πάλι σ' αυτό. Προς στιγμήν νόμιζε ότι είχα πειστεί από τότε κι έφερνα αντίρρηση έτσι απλά για να φέρω, κι όμως όχι.
Σήμερα γυρνώντας σπίτι, βλέπω στο καινούριο fame-thing έναν εν ονόματι Λεωνίδα να τραγουδάει "Γι αυτό κρύψου..." , χωρίς μιμήσεις όμως. Κάτι μου θύμιζε.. μα βέβαια, αυτός ήταν! ;)
–Βλέπεις ANT1?
–Όχι, γιατί;
–Βάλε.. αυτός είναι που τραγουδούσε στο Όνομα:)

Όταν επιμένω (αλλά επιμένω!!) δεν το κάνω τυχαία, έχω βάσεις στις οποίες στηρίζω τα λεγόμενά μου -μία από τις οποίες είναι και το μνημονικό μου, χιχι- και believe me, λίγες φορές πέφτω έξω.. (όταν επιμένω!! ξαναλέω, όχι πάντα)

Τετάρτη, Απριλίου 13, 2005

"Μόνο στις ταινίες..."

Mου τη σπάει που στο singles (και σε άλλες σειρές, ιδίως του mega) τα διαμερίσματα είναι τόσο -εκνευριστικά θα ΄λεγα- ωραία διακοσμημένα! :ΡΡ

Δευτέρα, Απριλίου 11, 2005

"Σοβαρά μιλάς;" *

*τον τίτλο τον δανείζομαι από τον Αρκούδο

You 've got mail:

«Αγαπητοί φίλοι.

Παρακαλώ περάστε αυτό το μήνυμα και σε άλλους.

Συνέβη στο Παρίσι πρόσφατα και μπορεί να συμβεί και αλλού. Μερικές εβδομάδες πριν, στον κινηματογράφο, ένα πρόσωπο αισθάνθηκε κάτι κάθισμά της. Όταν σηκώθηκε να δει τι ήταν, είδε μια βελόνα να βγαίνει από το κάθισμα με ένα συνημμένο "εσύ μολύνθηκες μόλις από τον HIV".

Το κέντρο ελέγχου ασθενειών (στο Παρίσι) εκθέτει πολλά παρόμοια γεγονότα από πολλές άλλες πόλεις. Όλες οι δοκιμασμένες βελόνες ήταν θετικό HIV. Το κέντρο επίσης αναφέρει ότι οι βελόνες έχουν βρεθεί στους διανομείς μετρητών, σε δημόσιες τραπεζικές μηχανές.

Ζητάμε ο καθένας να προσέχει όταν αντιμετωπίζει τέτοιου είδους καταστάσεις. Όλες οι δημόσιες καρέκλες, τα καθίσματα, πρέπει να επιθεωρούνται με προσοχή πριν από κάθε χρήση. Μία προσεκτική οπτική επιθεώρηση πρέπει να είναι αρκετή. Επιπλέον, ζητούμε ο καθένας από σας να περάσει αυτό το μήνυμα σε όλα τα μέλη της οικογένειάς του και των φίλων του.

Πρόσφατα, ένας γιατρός έχει διηγηθεί μια κάπως παρόμοια περίπτωση που συνέβη σε έναν από τους ασθενείς του στον κινηματογράφο Priya στο Δελχί.

Ένα νεο κορίτσι, που επρόκειτο να παντρευτεί σε μερικούς μήνες, τσιμπήθηκε, ενώ παρακολουθούσε έργο στον κινηματογράφο. Η ετικέτα με τη βελόνα είχε μήνυμα "υποδοχή στον κόσμο της οικογένειας HIV". Αν και οι γιατροί είπαν στην οικογένειά της ότι απαιτούνται περίπου 6 μήνες πριν ο ιός γίνει ισχυρός για να αρχίσει να επιδρά στον οργανισμό και ότι ένα υγιές θύμα θα μπορούσε να ζήσει περίπου 5-6 έτη, το κορίτσι πέθανε σε 4 μήνες.

Όλοι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις δημόσιες θέσεις.

Σκεφτείτε ακριβώς τη διάσωση μιας ζωής με την αποστολή αυτού του μηνύματος. Παρακαλώ, δώστε μερικά δευτερόλεπτα του χρόνου σας να περάσετε ατό το μήνυμα.

S. Dinesh Gopinath I.A.S Διευθυντής ιατρικού & έρευνας, Chennai.»

Είμαστε σοβαροί; Πάμε καλά;
Τι να πω, δεν ξέρω κατά πόσο είναι αληθές το περιεχόμενο, αλλά και ποιος ο λόγος να μην είναι. Απ' την άλλη γιατί δεν έχουμε ενημερωθεί από την τέταρτη εξουσία;;
Το χρέος μου το έκανα πάντως.. Προσοχή που κάθεστε!

Σάββατο, Απριλίου 09, 2005

Εικόνες

Χτες το πρωί καθώς πήγαινα να πάρω το λεωφορείο, κάτι μου 'λεγε ότι θα δω τον Χρήστο ή έτσι τουλάχιστον ήθελα γιατί το είχα μετανιώσει που τις δύο προηγούμενες φορές που τον είδα δεν του μίλησα..
Όταν γυρνούσα, μόλις κατέβηκα από το λεωφορείο είδα το Χρήστο.
–Γεια σου Χρήστο, τι κάνεις; ..(αν κι έδειξε να κατάλαβε) η Σοφία είμαι.
–Ωωω, γεια σου Σοφία! Τι γίνεται;
(...)
–Έρχομαι κι εγώ καμιά φορά στο πανεπιστήμιό σου. Μ' έχεις δει;
–.... Ναι, μια φορά σε είχα δει από μακριά.. (δε μου αρέσει να το παίζω Κινέζα)
–Και γιατί δε μου μίλησες;
–... Πρέπει να βιαζόμουνα.. ήθελα να σου μιλήσω όμως.
–Μπορείς να με περάσεις απέναντι;
–Ναι, εννοείται. Εξάλλου κι εμένα ο δρόμος μου προς τα 'κει είναι.
Το Χρήστο τον γνωρίσαμε στο λύκειο. Ερχόταν σχεδόν σε κάθε διάλειμμα στην αίθουσά μας. Τα λέγαμε, γελούσαμε. Έδειχνε ότι μας συμπαθούσε αρκετά.
Αναρωτιέμαι κατά πόσο διαφέρουν οι εικόνες που πλάθει στο μυαλό του (κάτι θα φαντάζεται πιστεύω..) με τις πραγματικές.. Σχηματίζει άραγε και κάποια εικόνα για κάθε άτομο που γνωρίζει; Αν ναι, την ανασχηματίζει όσο καλύτερα γνωρίζει τον άλλο; Κι άλλα ερωτήματα που και να απαντηθούν, οι περισσότεροι από εμάς δε μπορούμε να κατανοήσουμε.

Παρασκευή, Απριλίου 01, 2005

Σιδερένια!

Περαστικούλια sisterούλα!

(" ν ")
'ν'

Τετάρτη, Μαρτίου 30, 2005

Tα βραχιόλια σου βροντούν...

...αλλά και βοηθούν!
Και δεν είναι μόνο ένα (πως θα βροντούσαν άλλωστε?)

• το κίτρινο βραχιόλι LIVESTRONG κατά του καρκίνου (θα το δείτε και στο blog του arkoudou)

• το βραχιόλι της πίστης ΤΗΕΜΒΕΚΑ, τα οποία είναι μέρος του αγώνα των γυναικών της Νότιας Αφρικής κατά του ιού HIV/AIDS. Κατασκευάζονται από μέλη της φυλής των Ζουλού από ανακυκλωμένες πινακίδες ταξί επάνω στις οποίες χαράζουν τη λέξη Τembeka (=πίστη). Για πληροφορίες εδώ κι εδώ και για παραγγελίες εδώ .


• το ασπρόμαυρο βραχιόλι κατά του ρατσισμού (δε διαθέτω κάποιο link) με την υποστήριξη της Nike.


Δευτέρα, Μαρτίου 21, 2005

«Η άνοιξη

το πέλαγος
ο Επιτάφιος
το πρώτο χελιδόνι
ο ήλιος κι η θάλασσα»

«Και δε σου φτάνουν όλ' αυτά
φεύγεις και δε θυμάσαι
ωραία είσαι άνοιξη
γιατί δε μας λυπάσαι.
Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
στον κήπο μας κι ανθίζεις
το αίμα μας επότισε
κι Ανάσταση μυρίζει»
«Μια ρουφηξιά είν' η ζωή
της άνοιξης μια μέρα...»
«Πολλοί θέλουν την άνοιξη
κι άλλοι το καλοκαίρι
και το χειμώνα το βαρύ
μόνο οι καλoγέροι»
«Τώρα που ήρθε η άνοιξη
σαν κόκκινη ανεμώνα
και γίναν τριαντάφυλλα
οι μέρες του χειμώνα»
«Άνοιξη μπαίνει ξανά
άνοιξέ μου μι' αγκαλιά»
«Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου
να κι ο Μάης, ο Μάης συννεφούλα μου»
«Μία η άνοιξη, ένα το σύννεφο, χρυσή βροχή»
«Λυσσομανάει ο άνεμος
μα ο άνεμος δεν ξέρει
πως το κορίτσι που θα 'ρθει
την άνοιξη θα φέρει»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...ήλιος, ανθισμένες αμυγδαλιές, παπαρούνες, χωριό, Ανάσταση...
..η πρώτη εποχή που έζησα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...Κι όμως... υπάρχουν άνθρωποι που λένε "Αυτή η άνοιξη καθόλου δε μ' αγγίζει"?

Τρίτη, Μαρτίου 15, 2005

Πάλι με ξεγέλασε αυτός ο Κανένας...

..Ο Κύκλωπας με μια μάσκα στο χέρι να την κοιτάει απορημένος...
"Και τώρα..; Μα..μου είπε πως δε θα με καταλάβει κανένας μ' αυτή τη μάσκα.. δε μου είπε ότι δεν είναι καθόλου εύχρηστη! Τι να ντυθώ τώρα;"

Κυριακή, Φεβρουαρίου 27, 2005

Βράδυ Σαββάτου


"..τα παιδικά μας όνειρα θα σας εξφενδονίσω,
με χρώματα και μουσικές θα σας τα τραγουδήσω
παλιέ μου φίλε, γνώριμε συμμαθητή, θαμώνα
απόψε που βρεθήκαμε σου δίνω τη σφεντόνα."

Όλα τα τραγούδια κερασμένα από το Βασιλάκη ...ένα έφηβο γεράκι που κρατά γερά!
Παρέα του ο Ησαΐας Ματιάμπα, πολύ καλός, κι οι C:Real, οι οποίοι δεν εμφανίστηκαν για πολύ. Ακόμα ο κιθαρίστας (..κι όχι μόνο) Γιάννης Κωνσταντινίδης, η κοπελιά με την κρητική λύρα,της οποίας το όνομα δε συγκράτησα, και μια ακόμα κοπέλα με την κιθάρα της που είπε δυο δικά της τραγούδια.
Τραγούδια καινούρια και παλιά του Βασίλη, δε λείπουν τραγούδια των Άσιμου, Ξυλούρη, καθώς επίσης ακούμε και παραδοσιακά νησιώτικα, κρητικά.
Φυσικά δε λείπει το κέφι και το καλαμπούρι.
Η μικρότερη ηλικία που υπήρχε στο κοινό ήταν ένας πιτσιρικάς κάπου 3 ετών μαζί με τη μαμά του που χτυπούσε παλαμάκια,άχου το ..η δε μεγαλύτερη υπέρβαινε αυτή του Παπακωνσταντίνου.
Σας το συνιστώ. 


"Είν' όμορφα κι ..οψές.. που (ξαν)ανταμώσαμε, μ' αρέσει ν' αρμενίζουμε παρέα.."
--------------------------ΟξΥΓΟΝΟ live -Βούρβαχη & Κορυζή 4-----------------

*Πλέον θα μου είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξω τη λίστα με τις φωνητικές εγγραφές-όπου χωράει τρία λεπτά-(ναι,δεν το έχω αντικαταστήσει ακόμα με ένα 3G):Το βαλς/ Το γράμμα/ Πάρε με

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 25, 2005

Γραντζουνώντας την κιθάρα και ψάχνοντας να βρω τη μελωδία...

Πιστεύω.. ελπίζω, η τακτική μου να με έβγαλε ασπροπρόσωπη, αν και πάλι ήταν της πολύ τελευταίας στιγμής (πρωτότυπο!).Τελειώσαμε at last!
Το πανεπιστήμιο μου αρέσει τις βραδυνές ώρες, ήσυχα και οικεία..
Ανεβήκαμε την ανηφόρα προς τον προφήτη Ηλία -η παρέα που γεμίζει ακριβώς ένα αυτοκίνητο- με το φεγγάρι από πάνω μας.. έπειτα από λίγο καθόμασταν στο Wild thing. Πρώτη φορά απ' όσες έχω πάει βάζει τόσα ελληνικά. Και μετά αγόρασα την πρώτη μου κιθάρα!!Ναι, μπήκε μέσα ένας κωφάλαλος με μια αγκαλιά γεμάτη αρκουδάκια.. πέρασε κι από το τραπέζι μας κι άφησε ένα μπρελόκ φακό,έναν αναπτήρα πιστόλι και μια κιθάρα-αναπτήρα! Αυτό ήταν..έρωτας με την πρώτη ματιά ;)

---Έκτακτη παρέμβαση..η Ε. .."Σ' αναζητώ...σ' αναζητώ μ'ένα βιολί κι ένα φεγγάρι, λείπει το όνειρο, εσύ και το δοξάρι " ! Είναι κι η Β. μαζί εννοείται -αύριο θα υπάρχει λογικά το σχετικό post.---

Τι έλεγα? Ναι, μια μικρογραφία ηλεκτρικής κιθάρας -και με τις έξι της χορδές παρακαλώ! Το μόνο κακό ότι έχει μεγάλη φλόγα.
Λίγο πριν φύγω έβαλε ένα κομμάτι.... παλιό..πολύ ωραίο, είχα ήδη ετοιμαστεί αλλά περίμενα. Η Ν. είπε ότι είναι Roxette (?) το πιο πιθανό μάλλον.Ήμουν στο τσακ να πάω στο dj να τον ρωτήσω, αλλά δεν. Το αποτέλεσμα..?
Αυτή τη στιγμή ψάχνω στο iMesh ό,τι τραγούδι τους υπάρχει μέσα. Παρεπιμπτόντως κατέβασα και το Fading Like A Flower και περιέργως πώς καθώς το έβαλα να το ακούσω πριν ολοκληρωθεί η λήψη, στα κενά που έκανε ακουγόντουσαν Διάφανα Κρίνα και δη ακυκλοφόρητο -Όνειρο μέσα σ' όνειρο!Πώς μπλέχτηκε.. Και σε επόμενο που άκουσα πάλι παρέμβαση "ζωή σαν τη δικιά μου".
Είμαι βλήμα..πρέπει να είναι το Fading like a @-->---.Τουλάχιστον η αρχή έτσι δείχνει.:Ρ

Κάποιος άλλος κατέβαζε από 'μένα το "Είσαι παντού", ντέρτια..
------------------------------------------
Αν και ήξερα ότι θα μου άρεσε η ταινία "Τα παιδιά της Νιόβης", δεν έτυχε να κάτσω να δω ένα ολόκληρο επεισόδιο.. σήμερα το είδα..έτυχε κι έπεσα στην περίοδο της αρχής της Καταστροφής.. τραγικές εικόνες.. πριν το τέλος μάλιστα ανακατεύτηκε το στομάχι μου.Έπεσε λίγο η διάθεση της απόκτησης της κιθάρας: τη θέση της πήρε μόνο η φωτιά.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 20, 2005

Τι τραγούδι να σου πω

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου..
«Και φοβάμαι μη φύγεις
μ' άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
Σ' αγαπώ να προσέχεις
...
η αγάπη δε φεύγει
είναι μέσα μας λένε
...
Κάπου αλλού ταξιδεύεις
κι όμως πλάι μου είσαι..»
-Β.Π.-

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 16, 2005

Εξεταστική: backstage

Περί τίνος πρόκειται? Διάφορα άσχετα, ενδιαφέροντα, ηλίθια, ανούσια πράγματα που βρίσκεις στα βιβλία:

Νοσταλγήσατε τα Αtari και δεν τα βρίσκεται πουθενά? Ένας μεγάλος αριθμός από αυτά είναι θαμμένα σε μια χωματερή στην πολιτεία του Νέου Μεξικού. (λόγω λανθασμένης ερμηνείας μιας έρευνας)
Στα αγγλικά. "Με κεφαλαία γράμματα γράφουμε: -φυλές (εκτός του black)" !?
"Good Morning Are you O.K.?" Κάθε μέρα την ίδια ώρα σε μια πόλη στην Αγγλία οι ηλικιωμένοι κάτοικοι που μένουν μόνοι τους δέχονται ένα τηλεφώνημα από έναν ...υπολογιστή, ο οποίος τους κάνει αυτή την ερώτηση. Αν του απαντήσουν "Yes" το κλείνει και παίρνει τηλ. τον επόμενο, αν δεν απαντήσουν ο υπολογιστής θέτει σε επιφυλακή την αστυνομία. Αναφέρονται μάλιστα και δυο περιπτώσεις που σώθηκαν δύο ηλικιωμένοι. (1989)
Όλα τα σφάλματα αναριθμητισμού διαιρούνται με το 9 (152-125=27) -γνωστό κι απ'την προπαίδεια βέβαια.


...και μια διαπίστωση: Η πολυκατοικία μου δεν έχει καλή μόνωση.Είναι τώρα στη διαπασών το λάιβ του Μαζωνάκη κι ενώ νομίζεις ότι ακούγεται από τον πάνω όροφο, διαπιστώνεις ότι είναι δύο ορόφους πιο κάτω..

*Εύγε σε όσους κάνουν τα βιβλία τους με γυαλιστερά φύλλα, οι φλούο μαρκαδόροι γράφουν πολύ καλύτερα.


——————————————————————————
(Not) by the way..
Άνοιξα το απόγευμα το ψυγείο και τι είδα? Τα mini Babybel! Στογγυλά τυράκια που πρέπει να "ξεφλουδίσεις" το κόκκινο κερί από γύρω τους για να τα φας. Πω, πω... πάνε χρόνια.. γιαμ γιαμ

«Άνοιξη έχει η καρδιά...

...εσένα σαν κοιτά»

Δεν αφήσαμε ούτε μια μέρα λοιπόν κι έτσι προχτές μας βρήκε το ψιλόβροχο να περιμένουμε ν'ανοίξουν οι πόρτες, ενώ μας καλωσόριζε από έξω ο κλόουν με το καπέλο του στο χέρι.

Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα ...μια ρουφηξιά είν' η ζωή..
& ..Φέρνει η νύχτα το πρωί..

Kαι μια προσωπογραφία:
«Σε ξέρει η νύχτα πια καλά
σε έχουνε μάθει κι οι βροχές
όλου του κόσμου τα πρωινά
στη ρεματιά οι εποχές
...
Παίξε τραγούδα μας φωτογραφίες
οινόφιλες φιλοσοφίες
πες μας για οράματα για την περσόνα
και για την όμορφη γκαρσόνα»
"Στις αγορές"
-Στίχοι, μουσική:Ορφέας Περίδης-


*