Σάββατο, Μαρτίου 14, 2009

Freedoooom

Stirling Castle





Οι περισσότεροι θα έχετε δει το Braveheart. Απ'όσο θυμάμαι ήταν η πρώτη μου ταινία [πέρα από τα παιδικά] που είδα στο cinema όταν ήμουν μικρή. Η μάχη που έκανε τον William Wallace πιο γνωστό ήταν αυτή του Stirling..

Αυτός είναι ο τόπος μου τώρα, το δεύτερο μου σπίτι!

Πάει ακριβώς μισός χρόνος από τότε που ήρθα εδώ. Θυμάμαι την πρώτη μέρα' αφού είχα τακτοποιηθεί στο δωματιάκι μου, στη μικρή μου chinatown (ένα σοκ το 'χα πάθει την πρώτη μέρα), πήρα τους δρόμους με μια ιδέα χάρτη στο χέρι για να πάω να γνωρίσω μια φίλη από κοντά, η οποία μένει πιο κοντά στο κέντρο. Είχε σχεδόν βραδιάσει κι εγώ περπατούσα έχοντας δεξιά κι αριστερά μου σπίτια, λιβάδια, φυλακές, περνώντας γραμμές τρένου και τα αυτοκίνητα εν τω μεταξύ να πηγαίνουν ανάποδα. Συνέχιζα όμως με τη σιγουριά ότι ήξερα που πήγαινα.. κι όντως.
Δυο μέρες σχεδόν έφταναν για να πειστώ ότι μπορούσα πλέον να βγάλω όλα τα πράγματά μου απ' τη βαλίτσα!:)

Οι άνθρωποι εδώ είναι αρκετά ευγενικοί κατά βάση. Στο δρόμο, ειδικά εκεί που μένω, θα τους δεις όταν περνάν από δίπλα σου να σου χαμογελάνε και να σε χαιρετάνε. Αρκετοί ηλικιωμένοι με τα σκυλιά τους, αλλά και μαμάδες με παιδιά. Σου δίνουν την αίσθηση μιας ισορροπημένης ζωής. Στο λεωφορείο όταν κατεβαίνεις λες ευχαριστώ στον οδηγό -κι αυτός το ίδιο συχνά- και συγκεκριμένα "Cheers!" The Scottish way. Επίσης, όταν συμφωνεί ένας Σκωτσέζος με κάτι θα σου πει "Aye" (άι) εννοώντας yes -κι έχουμε έτσι το λογοπαίγνιο.. -"Aye" -"You?". Αγαπημένη μου λέξη, που την πρόσεξα αρχικά όταν την έλεγε η Ιρλανδή συγκάτοικος και δεν καταλάβαινα τι έλεγε, το "wee" που σημαίνει λίγο/πολύ μικρός και χρησιμοποιείται γενικώς.


Εκτός από την Ιρλανδή, μένω με δυο Κινέζες και μια Βιετναμέζα. Η κουζίνα μας, όπως συνειδητοποιείτε μυρίζει κινέζικο εστιατόριο. Όταν είχα επισκέψεις από Ελλάδα τους φάνηκε πιο έντονο αυτό, ενώ εγώ το είχα ήδη συνηθίσει.
Αντίστοιχα και στο μεταπτυχιακό η συντριπτική πλειοψηφία είναι Κινέζοι - Ταιβανέζοι. Εξ' αρχής είχαμε ομαδικές εργασίες κι έτσι έχουμε περάσει αρκετό χρόνο σε group meetings.. αυτό ειλικρινά δεν ξέρω αν θα 'ναι κάτι που δε θα μου λείψει καθόλου όταν τελειώσουμε ή το αντίθετο.


Περνάει πολύ γρήγορα ο καιρός..

@-->--- @-->---

Και το ημερολόγιο συνεχίζει να συμβαδίζει μαζί μου. Μάρτιος..


"Όλη μου τη ζωή αντιλαμβανόμουν τον έρωτα σαν ένα είδος θεληματικής σκλαβιάς. Ψέμα: η ελευθερία υπάρχει μόνο όταν είναι παρών ο έρωτας. Όποιος παραδίνεται απόλυτα, όποιος νιώθει ελεύθερος, αγαπάει το μέγιστο βαθμό. Και όποιος αγαπάει το μέγιστο βαθμό, νιώθει ελεύθερος."
Έντεκα λεπτά - Paulo Coelhο



PS: Ακούγοντας Freedom 88,9