//π.γ.: Επειδή σε κάποιους δεν αρέσουν οι γραμμούλες μου, θα τις βγάλω, ορίστε, να δω τί θα καταλάβετε. Χωρίς περιορισμούς, αλλά -σας το λέω- μπορεί και να χαθείτε μες στους συνειρμούς μου. Εγώ προειδοποίησα. Δε φέρω καμμία ευθύνη.//
Και φέτος, λοιπόν, το καλοκαίρι ήταν επίσης διαφορετικό. (Σώπα. Κοίτα να δεις πράγματα. Θα 'ναι που είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα.) Παραβίασα δύο βασικούς, μέχρι τώρα, κανόνες: 1) Πήγα δεύτερη φορά στο ίδιο νησί. 2) Δεν πήγα Δεκαπενταύγουστο στο χωριό για πρώτη φορά.
-Σ-
Ακολουθίες Στιγμών
Η πρόταση έγινε πάλι 5 μέρες πριν, μη χαλάσουμε την παράδοση. Πήγα ν' αφήσω πάλι το στίγμα μου στο σίγμα (μου). Ίδιο νησί, άλλη παρέα (η sis και δυο καλές της φίλες, από μικρά τα ξέρω μωρέ -ή το ανάποδο τέλοσπάντων), σκηνή και υπόστρωμα αντί για κρεβάτι. Ο δρόμος προς τη Χώρα διαφορετικός -πήραμε το αριστερό το μονοπάτι αυτή τη φορά. Έρωτας η Χώρα, τα 'χουμε ξαναπεί. Αντί για αμυγδαλάκια, βρήκα σε ένα μπαλκόνι σύκα αραδιασμένα σε ένα μεγάλο κομμάτι ξύλο, καλυμμένα με τούλι. Αυτοκινητάκι Getz λευκό [από τον ίδιο φίλο ενοικιαστή, μορφή και συμπάθεια, μας ξανάδωσε την ομπρέλα, δεν την (ξανα)χρησιμοποιήσαμε], Στέρεο Νόβα και βρουμ, την είδα ντόπια κι όριζα τις διαδρομές. Γνωστά άτομα και παρέες. Από πέρσι. Και το στέκι, στέκι.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Άσε τις συγκρίσεις στην άκρη και ζήσε μοναδικά.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Άσε τις συγκρίσεις στην άκρη και ζήσε μοναδικά.