Κυριακή, Σεπτεμβρίου 07, 2008

Για τον Νικήτα

Περίμενα ένα σχόλιο στο προηγούμενο ποστ.. ήξερα πως θα έλεγε "Ν for Now!".

Δυστυχώς όμως άλλοι απέραντοι δρόμοι βιάστηκαν να ανοίξουν για τον Ν.
Πάντα συμβούλευε τους άλλους να ζουν το τώρα κι αυτό έκανε κι ο ίδιος. Έδινε αξία στα μικρά καθημερινά πράγματα, ήξερε να ζει.Αγαπούσε τα ταξίδια.. αλλά αυτό το ταξίδι έπρεπε να είχε αναβληθεί..
Δεν προλάβαμε να γνωριστούμε από κοντά -ίσως ερχόσουν με τη Β. και στη Σκωτία που είχαμε πει- αλλά ήταν σαν να σε ήξερα. Τέσσερα χρόνια εδώ ένιωθα πως είχα μάθει αρκετά γι' αυτή την ψυχή, την ταξιδιάρα. Έπεσα από τα σύννεφα μόλις το έμαθα σήμερα και μετά κατάλαβα γιατί είδα στο όνειρό μου μια θεία μου που είχε φύγει πριν λίγα χρόνια.




Καλό ταξίδι στους Πάνω δρόμους Spirit...



Κουράγιο και δύναμη εύχομαι στη Β., την Ο. και σε όλα τα αγαπημένα πρόσωπα που αφήνεις πίσω

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 04, 2008

"Ας ανοίξουν οι απέραντοι δρόμοι..."

Πέρασε και το καλοκαίρι..
διαφορετικό από τα προηγούμενα. Η τυχαία αλληλουχία των αρχικών γραμμάτων των νησιών που είχαμε ταξιδέψει -ίδια με αυτά των δικών μας αρχικών- άλλαξε. Σ-Κ-Σ-Κ και μετά δύο Ν στην ξηρά. Ν for..? Νέο? Nothing? Now?

Και τώρα έφτασαν οι μέρες που φεύγω.
A,ναι :), για σπουδές. Βορειοδυτικά, σε έναν πράσινο τόπο, η σημαία του οποίου μοιάζει με τη δική μας, απλά υπό άλλη κλίση. Θέμα οπτικής κι αυτό.
Μπορεί να είναι κι η κατάλληλη στιγμή, δεν ξέρω.
Φεύγω.

Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με φυσάει αέρας,
να 'χω το νου μου αδειανό να 'χω και πρίμο τον καιρό




Ας ανοίξουν οι απέραντοι δρόμοι...

Πάτα γκάζι, τέρμα γκάζι...

Όσοι αγαπάνε κι όσοι πονάνε

τα μάτια κλείνουν και γελάνε

κάτι τους δένει και μοιάζουν ξένοι

τα χέρια ανοίγουν και πετάνε...