Πέμπτη, Ιουλίου 27, 2006

" Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά "


Μέσα σ' ένα μήνα ετοίμασα τρεις φορές τη βαλίτσα μου και βγήκα στ' ανοιχτά.. η θάλασσα έγινε σχεδόν δεύτερη φύση μου. Τη διέσχισα με διάφορους τρόπους -πλοίο της γραμμής, καραβάκι, θαλάσσιο ταξί, δελφίνι, κολυμπώντας- αντιλαμβάνοντας κάθε φορά διαφορετικά τη δύναμή της..


Πρώτη στάση, Πόρος.
Από εικόνες δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι μια ευχάριστη εξόρμηση
για σ/κ, ιδίως αν έχεις καλή παρέα!

Σίφνος


Ανεμόμυλοι στον Αρτεμώνα, περιστερώνες, ξερό τοπίο αλλά και πράσινο, το λευκό να 'χει το μονοπώλιο, εκκλησάκια, με τη Χρυσοπηγή να ξεχωρίζει. Ωραίες παραλίες -σε αντίθεση με ό,τι είχα διαβάσει πριν πάω!





Αρκετά μονοπάτια' εμείς διαλέξαμε αυτό που ξεκινάει από την παραλία του Γλυφού και βγάζει στην Χρυσοπηγή, ένα στενό δρομάκι σε σχετικό ύψωμα κι η θάλασσα από κάτω, στο τελείωμα του γκρεμού.







Σήμα κατατεθέν του νησιού τα κεραμεικά. Το βράδυ δείχνουν την ομορφιά τους.





Ύδρα

Αρχοντική ομορφιά. Ήσυχες παραλίες, αλλά και κόσμος.

Τρέλα στο τιμόνι -κι
επειδή ως γνωστό αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν, βγάζουν το άχτι τους στα καραβάκια. Σκαμπανεβάσματα και σκασίματα στα κύματα που σου προκαλούν γέλιο ενώ έχεις γίνει λούτσα.






Η Σπηλιά











Κοιτάς μακριά μα δεν μου λες τι βλέπεις.......

Κυριακή, Ιουλίου 02, 2006

Βρέχει..

..και τα αυτοκίνητα διασχίζουν τα ρυάκια που σχηματίζονται στους δρόμους.



Αυτό που ακούω όμως εγώ είναι το κύμα να σκάει στην ακρογιαλιά..