Δευτέρα, Μαΐου 19, 2014

Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει*

or else Mind the gap between the ship and the dock

Ήταν δυο λεπτά πριν την αναχώρηση κανονικά, όταν κατηφόριζα με τα πράγματα για το λιμάνι κι είδα το πλοίο να φεύγει. [Σα να ήξεραν ότι δεν ήθελα να φύγω.] Έσερνα τη βαλίτσα με τα ροδάκια, έχοντας άλλες δύο τσάντες στον ώμο, και συνέχιζα να τρέχω. Είχε πέσει εν τω μεταξύ σύρμα στο λιμενικό από συνταξιδιώτη ότι υπάρχει κι άλλος επιβάτης. Συνεχίζοντας το σπριντ στην κατηφόρα, βλέπω το πλοίο να επιστρέφει με έναν κινηματογραφικό αέρα.. Μου παίρνει τη βαλίτσα ο λιμενικός, τρέχουμε μαζί για να προλάβω να ανέβω στην μπουκαπόρτα [λέξη κι αυτή] χωρίς να δέσουν - στον αέρα ένα πράμα. Γελούσα κι έτρεχα (και τούμπαλιν), ενώ οι επιβάτες κοιτούσαν από το κατάστρωμα και χειροκροτούσαν. Χοπ!
//Κλείνει η αυλαί..εε η μπουκαπόρτα.//


[Φολέγανδρος - Σίκινος]


υγ: από μικρή μου άρεσε αυτή η σκηνή, στο 1:10. ντάξει, απείχε λίγο παραπάνω.
*αυτο-υγ: κοπελιά, αμάν πια μ'αυτόν τον παυλίδη δηλαδή.