Πέμπτη, Μαΐου 25, 2006

PARIS

Πριν είκοσι μέρες..

Η πρώτη εικόνα που είχα ήταν αυτή του μετρό.. ο συγκεκριμένος σταθμός μάλιστα ήταν κάτι σαν τους παλιούς σταθμούς Βικτώρια,Ομόνοια στο χειρότερό του! Υπήρχαν και εξαιρέσεις όμως -->
Αυτό που είχε πλάκα ήταν εκεί που ακύρωνες τα εισητήρια' το έβαζες στη μία σχισμή, έβγαινε απ'την πάνω και μετά ξεμπλόκ
αραν οι κύλινδροι μπροστά σου και μπορούσες να περάσεις.







Αφού αφήσαμε τη βαλίτσα στον ξε
νώνα αρχίσαμε τις βόλτες. Aπό τα πρώτα μέρη που επισκεφτήκαμε ήταν ο πύργος του Άιφελ.
Ανεβήκαμε τα σκαλιά μέχρι και το δεύτερο επίπεδο.. καλή γυμναστική,δε λέω :)!

"Όταν κοιτάζω από ψηλάααα..."






Έπειτα πήγαμε στην αψίδα του θριάμβου κι από εκεί κατεβήκαμε όλη την Champs Elysees, η οποία ήταν ντυμένη με γαλλικές σημαίες, υποθέτω γιατί μια από τις επόμενες μέρες είχ
αν εθνική γιορτή. Δεξιά κι αριστερά του δρόμου μαγαζιά' τα περισσότερα μάρκες.
Περπατήσαμε μέχρι την Place du Concorde και περάσαμε μέσα από τον κήπο Tuileries που σε βγάζει στο Λούβρο, στο οποίο πήγαμε την επόμενη μέρα.

Είχε ήδη αρχίσει να ψιλοβρέχει εν τω μεταξύ..


Την Παναγία των Παρισίων
την είδαμε απ'έξω. Δεν καταλάβαινες εύκολα ότι βρισκόσουν πάνω σε νησί ,στο Ile de la cite, και αυτό που μου φάνηκε αρχικά περίεργο ήταν ότι έχει και σταθμό του μετρό.. πάνω ανεβαίνεις με ασανσέρ.

Καθήσαμε και στο cafe de Flore στη Saint-Germain, ένα παλιό στέκι καλλιτεχνών και διανοούμενων.


Την πρώτη βραδιά μοιραζόμασταν το δωμάτιο με άλλες δυο κοπέλες. Όταν πήγαμε λοιπόν στον ξενώνα μετά τις 11, είχαν ήδη πέσει για ύπνο.. έτσι αναγκαστήκαμε να βγάλουμε έξω τα πράγματα για να ψάξουμε ό,τι θέλαμε. Ευτυχώς την επόμενη μέρα μεταφερθήκαμε σε δίκλινο. Κατά τη 1 λοιπόν φτάσαμε σε κάτι δρόμους στη Βαστίλλη γεμάτους με μπαράκια -σαν του Ψυρρή ένα πράγμα- ίσα που κάτσαμε και παραγγείλαμε και λίγο πριν τις 2 μας λένε ότι κλείνουν. Δε μας άφησε όμως να πληρώσουμε, γι αυτό το λόγο.
Α!Να αναφέρω ότι ήταν Σάββατο ε? :)


Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με κουλτούρα..

Ήμασταν στα χνάρια ενός μυστικού... χε :)
Η αλήθεια είναι ότι είχα διαβάσει τον κ
ώδικα da Vinci και μου άρεσε που τώρα έβλεπα κάποια μέρη από κοντά. (πιο ωραίο ήταν βέβαια τις προάλλες στον κινηματογράφο, γιατί βλέποντας γνώριμα πλέον μέρη, θυμόμουν τις τρεις μέρες στο Παρίσι..)
Κάτσαμε πολύ λίγο για τα δεδομένα του μουσείου. Φτου μας, δε λέω, αλλά πού να βρούμε την όρεξη από το χτεσινό ξεποδάριασμα -είχα κι ένα τράβηγμα στο πόδι που δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο ..εμ, σκαλάκια στα 670 μ. θέλαμε!


Αυτά που θέλαμε να δούμε πάντως, τα είδαμε.
Μπορεί η Αφροδίτη της Μήλου να είναι γνωστή για την ομορφιά της, αλλά νομίζω πως η Νίκη της Σαμοθράκης πάνω στην πλώρη του πλοίου έχει περισσότερα να πει.


Σιγά τη Μόνα Λίζα δηλαδή :). Βασικά με το που πήγαινες να την επεξεργαστείς περισσότερο, σε έδιωχνε ο φύλακας για να πάρουν κι άλλοι σειρά.



Το απογευματάκι ήμασταν στις Βερσαλλίες στα παλάτια
του Ναπολέοντα ή αλλιώς "κοντοπίθαρου" :) όπως μου είπε και κάποιος στο αεροπλάνο. Ε, μωρέ, ένα φτωχικό σπιτάκι ήταν με ένα μικρό κήπο, τόσο μικρό που τον γυρίσαμε με τρενάκι.





Τη Δευτέρα πήγαμε στη γραφική κι αρτίστικη Μονμάρτη.

Ο ναός της Sacre Coeur ξεχωρίζει με τη λευκή ομορφιά του.
Από εκεί πάνω βλέπεις όλο το Παρίσι στα πόδια σου.




Από την πίσω μεριά είναι η place du Tertre, η πλατεία των ζωγράφων.


Περνούσαν τόσο γρήγορα οι ώρες.. πολλές φορές μας φαινόταν περίεργο που ήμασταν οι δυο μας στο Παρίσι. "Ρε συ είμαστε στο Παρίσι!" της έλεγα και μετά το συνειδητοποιούσαμε περισσότερο..
Και όντως, δε μας έφτασαν οι μέρες' δεν κάναμε τελικά και τη βαρκάδα στο Σηκουάνα,αφήσαμε μερικά μουσεία απ'έξω και πόσα άλλα μέρη που δεν είχαμε στα υπόψιν. Αλλά έτσι γίνεται πάντα, για να έχεις έναν λόγο να ξαναπάς.. ;)


Αυτά τα ωραία εν συντομία από την πόλη του φωτός και του έρωτα.



P.S. Αυτές είναι κάποιες στάνταρ φωτογραφίες, αυτές όμως που μου αρέσουν περισσότερο είναι με εμένα και τη sister ;)

Τετάρτη, Μαΐου 24, 2006

E, βρε κόλλημα με τη Βίκυ..

Κάθε που έρχεται ο καιρός των πανελληνίων παίζει αυτό το κομμάτι στο ραδιόφωνο "...η Βίκυ δε θα σπουδάσει!". :-)

Γιατί βρε άνθρωπε τέτοια επιμονή? Το θυμάμαι κι όταν έδινα κι εγώ και το 'χω παρατηρήσει κι άλλες χρονιές. Πολύ πιθανό να το ζητάνε οι ίδιοι οι μαθητές για χαβαλέ. Αλλά κι αν κάποιος -κι ακόμα χειρότερα κάποια που τη λένε και Βίκυ!- είναι σε οριακή κατάσταση, τι φταίει να το ακούει..? Να μου πεις όμως ότι δεν είναι και πολλοί
-απ' όσο ξέρω- αυτοί που διαβάζουν με μουσική ..τουλάχιστον όχι σαν εμένα τη βαρεμένη που και την Ιστορία ακόμα με μουσική τη διάβαζα (το ότι εκεί είχα το χαμηλότερο βαθμό,δεν έχει να κάνει με αυτό :Ρ).
Κουράγιο και καλή επιτυχία σε όσους δίνουν πανελλήνιες! ;)


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μέσα στους 7 θα είμαι κι εγώ, αφού κατά πάσα πιθανότητα θα κάνω την πρακτική μου το καλοκαίρι.. τις εξορμήσεις μου βέβαια θα τις κάνω κάποια σ/κ.

Τετάρτη, Μαΐου 17, 2006

Ωραία που είναι τα ταξίδια..

Μια βδομάδα Παρίσι - Λουξεμβούργο με τη sister! Ήταν πολύ όμορφα..
Θα μπορούσα να πω ότι ίσως μου άρεσε πιο πολύ το Λουξεμβούργο, αλλά και πάλι μιλάμε για διαφορετικά πράγματα.
Λεπτομέρειες έπονται..

Στο γυρισμό καθόταν δίπλα μου μια κυρία, που διδάσκει μάλιστα στη Γαλλία στο αντίστοιχο τμήμα με το δικό μου. Το χρώμα της πρόδιδε ότι ήταν από άλλη χώρα, οπότε τη ρώτησα από πού είναι. Αφού με έβαλε να μαντέψω -κι έπεσα κοντά, Ινδία- μου είπε πως είναι από το Πακιστάν. Με ρωτάει έπειτα από πού το ξέρω, με ένα αμυδρό χαμόγελο, από τους τρομοκράτες? Και από αυτούς της λέω αλλά όχι μόνο..(όπως και να 'χει αγεωγράφητοι δεν είμαστε*). Άρχισε λοιπόν να μου λέει πως δεν είναι έτσι όπως τα παρουσιάζουν στην τηλεόραση τα πράγματα. Υπάρχουν και οι τρομοκράτες, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία, ούτε γίνονται συνέχεια φασαρίες και μαλώνουν μεταξύ τους οι Πακιστανοί. Όποιος επισκέπτεται τη χώρα τους, λέει, βλέπει κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που περιμένει.. έχει διάφορα όμορφα μέρη, και βουνό όπου πηγαίνουν αρκετοί που ασχολούνται με την ορειβασία, αλλά και θάλασσα. Επιπλέον οι γυναίκες σήμερα είναι πιο ανεξάρτητες απ' όσο τις παρουσιάζουν τα media. Ξέρατε ότι τη θέση πρωθυπουργού την κατέχει γυναίκα?
Μετρημένη γυναίκα φαινόταν και πιστεύω πως όλα αυτά δεν τα έλεγε για να δείξει ένα ωραιοποιημένο Πακιστάν.
Και μετά από αυτό διαβάζω και στο ΒΗΜΑgazino το οδοιπορικό που είχε για "το άλλο Ιράν, όσα δε δείχνουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων" κι έπειτα λέω πως ίσως τελικά να μη μένουν πίσω κάποιες χώρες, αλλά κάποιοι άλλοι να είναι τόσο κολλημένοι που να μη βλέπουν -ή να μη θέλουν να δουν- τα έστω και δειλά βήματα που κάνουν οι χώρες αυτές. Απλά χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο... είναι γεγονός.


*Σε ένα φωτογραφείο στο Λουξεμβούργο μάς ρωτάει η υπάλληλος από πού πήραμε κάτι κρεμαστά. Της λέμε από την Ελλάδα, από την Αθήνα. Και λέει "Πού βρίσκεται η Ελλάδα?" !!! Κοιτάζομαι με την αδερφή μου μες στην απορία.. και μετά της λέω "Η Ιταλία ξέρεις πού είναι? Δίπλα." Και προς το τέλος λέει πάλι "Κρίμα..είναι μακριά η Ιταλία.."
Ήθελα να της πω "Μα καλά, είσαι σοβαρή?!" Και όντως μιλούσε σοβαρά απ'όσο έδειχνε. Και να πεις ότι τουλάχιστον από τους Ολυμπιακούς αγώνες κι έπειτα δεν έχουμε φανεί ως χώρα?


__________________________
Θα 'ρθουν κι εδώ
επιτέλους οι Pearl Jam όπως έχει ανακοινωθεί. Δε λέω πολλά, γιατί μέχρι το Σεπτέμβριο ποια συναυλία μένει και ποια ακυρώνεται -σύνηθες φαινόμενο. Λίγο ακριβό δεν είναι το εισητήριο?

Τετάρτη, Μαΐου 03, 2006

Sisters..


..are those special friends with whom we spend a lifetime.