Κυριακή, Δεκεμβρίου 24, 2006

Greensleeves

-Sophia Tsibikaki-

Δε μπήκα γρήγορα στο κλίμα η αλήθεια είναι.. βαριόμουν μέχρι και να βγω στα μαγαζιά και να πάρω και δώρα. Όταν όμως δεν σε πιέζει ο χρόνος και κάνεις βόλτες στην όμορφα στολισμένη πόλη, ε, μπορεί και να αλλάξεις γνώμη!

Με αφορμή την archive , θα αναφερθώ κι εγώ στο Greensleeves (κ παλιά νόμιζα ότι έλεγε green(s)-leaves, χεχε). Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι πριν καθιερωθεί ως χριστουγεννιάτικο τραγούδι, οι αρχικοί στίχοι του ήταν ένας "θρήνος" για τον έρωτα.. κάπως έτσι εξηγείται μάλλον και το συναίσθημα που σου βγάζει αυτή η μελωδία...
πρέπει να ΄χει μείνει μέσα μου από το νηπιαγωγείο και πλέον δύσκολα θα φύγει.

Ευχές για φωτεινές, μελωδικές μέρες με ζεστά χαμόγελα! :)

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006

Ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω...
Ήταν μια πολύ όμορφη βδομάδα η προηγούμενη, δυστυχώς όμως ο χρόνος που μας απέμενε τελείωσε χωρίς να το καταλάβουμε...




Η πρώτη μας επαφή με την Τσεχία ήταν στο "μαγευτικό Pardubice" , όπως το αποκαλεί η κοπελιά μας, η οποία ήταν και ο βασικός λόγος που επισκεφτήκαμε αυτή τη χώρα!!


Πότε λέγαμε ότι θα πάμε και για πότε βρισκόμαστε όλες (πλην της πέμπτης..) μαζί εκεί ούτε που το συνειδητοποιήσαμε!

Πήραμε μια γεύση οι υπόλοιπες από το τι θα πει erasmus..
Μπαινοβγαίναμε στα σκαστά στην εστία, πήγαμε στις pubs των φοιτητών (Pivo.. Beer.. Bier.. Μπύρα.. -δεν έβλεπες κ κάτι άλλο! όχι ότι ήταν κ το καλύτερό μου, αλλά κάποιες φορές την προτίμησα κι εγώ, έτσι για το καλό :-)! ), βόλτες στη φύση του Pardubice, δίπλα στο ποτάμι, ένα βράδυ στο petite france με ποικιλία κρασιών κ τυριών και με το Γάλλο ιδιοκτήτη -τη μορφή αυτού του "κουτουκιού"- να δοκιμάζει κρασιά με το γνωστό, σωστό τρόπο!




Στο ενδιάμεσο ακολούθησε ταξιδάκι (ρίχναμε κάτι ύπνους στα τρένα.. αυτά με τις καμπινούλες) αυθημερόν στο Brno (ναι, δεν ξέχασα 
κάποιο φωνήεν) κι αργότερα στο Karlovy Vary' εκπληκτική αρχιτεκτονική με τα πολύχρωμα σπίτια στη σειρά.
Πόοοσο μου αρέσει όταν μέσα από τις πόλεις περνάει ποτάμι (ο Κηφισσός δεν πιάνεται εννοείται..)' δίνει άλλη νότα..
Δε θα με χαλούσε ένα σπίτι δίπλα σε ποτάμι... (και μη μου πείτε όπως η Ρ., που βλέπει Βέρα, να πάω στα Τρίκαλα :-) )





και μετά ήρθε η ..Πράγα!

Η πόλη είχε ήδη αρχίσει να βάζει τα χριστουγεννιάτικά της.

Μας καλούσε να γίνουμε κι εμείς μέρος του παραμυθιού...


Μεσαιωνικοί πύργοι, πριγκιπικά παλάτια με τα τέρατα στις κορυφές τους να τα προστατεύουν, πλακόστρωτα δρομάκια, η γοτθική γέφυρα του Καρόλου, μπαρόκ αγάλματα, μια ευχή με το χέρι πάνω στον ασημένιο σκύλο, ίσως οι πιο "λεπτές" ψιχάλες που έχω δει -και μετά νιώσει, οι γλάροι πότε να ξαποσταίνουν πάνω στους ξύλινους πασάλους στον Μολδάβα και 

πότε να κόβουν βόλτες πάνω από τη γέφυρα, αίσθηση ελευθερίας, φτερωτά άλογα έτοιμα να πετάξουν από το εθνικό θέατρο για άλλα μέρη, μυστήριο, τα σήματα κάτω στο δρόμο που σου δείχνουν τη silver line δίνοντάς σου την αίσθηση ότι παίζεις το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού [συνειρμός -flash back], το αστρονομικό ρολόι και οι 12 Απόστολοι που "χαιρετάνε" κάθε ώρα το πλήθος από κάτω, επιβλητικές εικόνες στο Κάστρο, ζεστό κρασί στον Άγιο Νικόλαο ...και πόσες ακόμες βόλτες και στιγμές παρέα με τη Ν., τη Ρ. και την Α.


Για τέλος, το μέρος που λάτρεψα περισσότερο στη Χρυσή Πόλη -αυτό είναι νομίζω και το χρώμα που της πηγαίνει περισσότερο, γιατί την πραγματική της εικόνα τη δείχνει το βράδυ με το ρομαντικό φωτισμό...




Σάββατο, Νοεμβρίου 18, 2006

Μαγεία...



..βρίσκεται μέσα στην καθημερινότητά μας.
Χτυπάς τα κόκκινα παπούτσια και
..there it goes!





"Τα συναισθήματα τρυπώνουν μέσα σου όταν δεν τα περιμένεις."

2046


Κοιτάζοντας μετά τα τρέιλερ, χαμογέλασα με την απάντηση του mr. Ibrahim
- Πώς είστε ευτυχισμένος;
- Χαμογελώ και μου 'ρχεται ευτυχία.


Δευτέρα, Νοεμβρίου 13, 2006

It's the first day





οf the rest οf yοur life



Καλή βδομάδα!

Δευτέρα, Οκτωβρίου 30, 2006

"Μαμά βγήκα με τους φίλους μου.
Πήγα σε ένα πάρτυ και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην πιω αλκοόλ.
Μου είχες ζητήσει να μην πιω επειδή θα έπρεπε να οδηγήσω μετά, έτσι ήπια ένα αναψυκτικό.
Ήμουν υπερήφανη για μένα, γιατί είχα ακούσει αυτό που τόσο γλυκά με είχες συμβουλεύσει πριν φύγω, να μην πιω αν πρέπει να οδηγήσω, σε αντίθεση με αυτό που μου έλεγαν οι φίλοι μου.
Έκανα τη σωστή επιλογή, η συμβουλή σου ήταν η σωστή.
Όταν το πάρτυ τελείωσε όλοι μπήκαν στα αυτοκίνητα τους χωρίς να είναι σε θέση να οδηγήσουν.
Εγώ πήρα το αμάξι μου Ήμουν σίγουρη ότι Ήμουν καθαρή.
Δεν μπορούσα να φανταστώ μαμά αυτό που με περίμενε .. ..
Τώρα είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω ένα αστυνομικό να λέει
«το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο».
Μαμά η φωνή του ακούγεται τόσο μακρινή.
Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο και Εγώ προσπαθώ με όλες μου
τις δυνάμεις να μην κλάψω.
Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι αυτή η κοπέλα δεν θα τα καταφέρει.
Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε καν φανταστεί όταν έτρεχε τόσο πολύ.
Στο τέλος αυτός είχε αποφασίσει να πιει και Εγώ Τώρα πρέπει να πεθάνω.
Γιατί το κάνουν αυτό μαμά ? αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές ?
Ο πόνος που νιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια.
Πες στην αδερφή μου να μην φοβηθεί στο μπαμπά να είναι δυνατός .
Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιει αν θα οδηγούσε.
Ίσως αν του το έλεγαν οι δικοί του όπως έκανες εσύ Τώρα να Ήμουν ζωντανή> ...> ..
Η ανάσα μου γίνετε όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι μαμά..
Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη .
Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω μαμά> ...> .και να σου πω πόσο σε αγαπάω
Σε αγαπάω μαμά > ...> .αντίο!!!"

Αυτές οι λέξεις γραφτήκαν από μια δημοσιογράφο που ήταν παρόν σε ένα δυστύχημα.
Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψυθίριζε αυτές τις λέξεις η δημοσιογράφος τις έγραφε σοκαρισμένη.
Η ίδια δημοσιογράφος άρχισε μια εκστρατεία εναντίον της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ.




* Μου το 'στειλε σήμερα ο μπαμπάς μου
* Πριν λίγες μέρες είχα διαβάσει κι
αυτό από την mindstripper

Σάββατο, Οκτωβρίου 28, 2006

Σάββατο, Οκτωβρίου 21, 2006


The sea's evaporated Though it comes as no surprise These clouds we're seeing Their explosions in the sky It seems it's written But we can't read between the line
_______________________________________________________________

Aφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα

θα κάνω ότι μου 'ρθει μέσα στο κεφάλι

Κυριακή, Οκτωβρίου 08, 2006

Το Κορίτσι με τα Πορτοκάλια

-Jostein Gaarder-

"Συλλογίζομαι βραδιές σαν κι αυτή που δε θα τις ξαναζήσω πια..."

Olaf Bull



Είναι ωραία η αίσθηση όταν τελειώνεις ένα βιβλίο, λυτρωτική... εκείνη τη στιγμή φέρνεις όλα όσα διάβασες στο μυαλό σου και τα επεξεργάζεσαι για μια τελευταία φορά. Έχεις ίσως δει κάποια πράγματα από άλλη οπτική, τα συνδέεις με τη δική σου ζωή, με άτομα και καταστάσεις, ταξιδεύεις...
Μετά βέβαια τη θέση του θα πάρει ένα άλλο βιβλίο, αργότερα ίσως να μη θυμάσαι την ιστορία με ακρίβεια, ίσως να 'χεις ξεχάσει και πώς τελειώνει, αλλά όλο και κάτι θα έχεις πάρει μαζί σου..

Παρασκευή, Οκτωβρίου 06, 2006

Even flow


thoughts arrive like butterflies




oh, he don't know, so she chases them away





Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006

Οκτώβρης είπαμε?



"Δεν πάτε καλά!"




Μια χαρά πάμε :-)




Κυριακή, Οκτωβρίου 01, 2006

Keep on rockin' in the free world!


Σήκωσε την μπύρα και διαβάζοντας μάς είπε "Κάνω πρόποση στο ότι επιτέλους φτάσαμε στην Αθήνα! Τώρα μπορούμε.. μπορούμε να αποσυρθού(με)." κι ήπιε μια γουλιά.

Αχ, Eddie, Eddie!



Δεν είναι δικιά μου αυτή, από το ten club



Η μόνη βλακεία (&*#*$^@) ήταν ότι είχαμε ξεχάσει να περάσουμε τις προηγούμενες φωτογραφίες στο pc και δε γινόταν κ να τις σβήσουμε όλες γιατί ήταν από την ορκομωσία της κολλητής της sis. Οπότε ανά φάσεις σβήναμε κι από κάτι για να κάνουμε χώρο, έστω για τα πιο αγαπημένα..Από πού να αρχίσω?
Insignificance!
Jeremy (χμ.. λίγο κουνιέται η εικόνα σ' αυτό. γιατί άραγε:-)? Κάμερες και κινητά φυτρώνουν μπροστά μου,μπορώ να μετρήσω τουλάχιστον 6,7 -τι ωραία εικόνα. Η αλήθεια είναι ότι φάνηκαν πολύ πρακτικές οι ψηφιακές των άλλων' εκεί που έψαχνα χώρο ανάμεσα από τα κεφάλια για να δω, να σου μια ψηφιακή με ζουμάρισμα, χι!)

Black (αισθαντικότατο..)
Rearview mirror (στην αρχή,όχι απλά κουνιέται εδώ.. τα φώτα σχηματίζουν γραμμές και κύκλους :D. Εκτός ότι χοροπηδούσα από μόνη μου, σπρώχνονταν και οι γύρω μας. Είχα διαβάσει σε ένα περιοδικό πως οι Έλληνες το 'χουμε σε ιδιαίτερη εκτίμηση αυτό το τραγούδι,ενώ αλλού όχι σε τέτοιο βαθμό.)
Porch (ε, πιο κοντινό δε γινόταν! Η φάση που ανεβαίνει ο Eddie στη σιδερένια κολώνα και ξαναμπαίνει δυνατά στο κομμάτι με τη συμμετοχή του κοινού. Κάνει και καλά πως πάει να πηδήξει.. και μετά χαμογελάει με το βλέμμα του "τρελού" :) )
Το γουστάρει αυτό που κάνει και φαίνεται! Όπως κι οι υπόλοιποι της μπάντας -βλ.σόλο του Mike McCready, με την κιθάρα στην πλάτη.
Alive (κάποια γεγονότα σου σημαδεύουν τη ζωή)



Κeep on rockin' guys!




Κάποιοι τυχεροί -κυρίως οι μπροστινοί- έφυγαν με αναμνηστικές πένες ενώ άλλος έπιασε το ντέφι. Στο τέλος όμως αυτό που σου έχει μείνει -ακόμα κι αν έχεις γράψει όλη τη συναυλία σε βίντεο- είναι η αίσθηση.. ναι, ήμουν εκεί.. τα συναισθήματα, μια αγκαλιά, μια στιγμή.



ΥΓ: Νice 2meet u, too, ttallou. Ελπίζω να τα ξαναπούμε κάποια στιγμή!

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 29, 2006

Libertad en los toros!


ALIVE and kicking!!

Τελικά γλυτώσαμε τον ιό που χει πέσει αυτό το καλοκαίρι με τις ακυρώσεις..

Όταν πήγα κι έβγαλα τα εισητήρια, πήρα την sister και της λέω "τα λέμε στην αρένα!". Πιο μετά μου 'στειλε:

"Libertad en los toros!!!"




ΥΓ: Libertad, ttallou, ακούς? :)

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006

"I don't wanna think



I wanna feel"


Θα μείνω εδώ να φτάσουμε ως το τέρμα
θα μείνω εδώ να δούμε αν στ'αλήθεια αγαπιόμαστε

Φοβάμαι γι'αυτό σε θέλω πια μόνο για μένα
θα μείνω εδώ να γίνουμε ένα

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 19, 2006

Χρωστούμενο* ;-)


Καλοκαίρι 2005


Αναμνήσεις από ένα όμορφο νησί


*βλέπεις, δεν είχαμε τότε ψηφιακή!

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 17, 2006

"..και τ' όνομα που μου 'δωσαν ήταν.."

Σόφη ή Σοφία. Τόσο ίδια, αλλά και διαφορετικά. Μερικοί με φωνάζουν με το μεν, μερικοί με το δε, κάποιοι ίσως και με τα δύο (όχι ταυτόχρονα:Ρ). Μερικές φορές μου ακούγεται περίεργο όταν ενώ έχω συνηθίσει κάποιον να με φωνάζει με το ένα, με αποκαλεί με το άλλο, αλλά μου αρέσει:-)! Είναι σαν να με προσεγγίζουν σε αυτή τη φάση με διαφορετικό τρόπο, σα να φωνάζουν τον "άλλο" μου εαυτό. Αναρωτιέμαι μάλιστα πολλές φορές.. "Κάτσε, εσύ έτσι δε με φωνάζεις?"

Οι φίλοι μου με φωνάζουν Σοφία επί των πλείστων. Οι γονείς μου κι η αδερφή μου -κι έχω την εντύπωση και οι περισσότεροι συγγενείς- με αποκαλούν Σόφη. Στο χωριό από μικρά που ήμασταν με την ξαδέρφη μου, επειδή με το Σόφη/Σοφία δεν έβγαινε και πολύ άκρη, καταλήγανε πάντα να μας ξεχωρίζουν με το "Σόφη μικρή", "Σόφη μεγάλη", κι ακόμα δηλαδή:)! Η μικρή είμαι εγώ' παλιά δε μου άρεσε, τώρα δεν με πειράζει! Παλιά.. έπαιζε πιο πολύ και το Σοφούλα. Ο παππούς μου με έλεγε και ΤΣοφούλα..

Εγώ αλήθεια πώς με αποκαλώ? Σοφία νομίζω..

"Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας.."

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006

Keep walking


The path to our destination is not always a straight one. We go down the wrong road, we get lost, we turn back. Maybe it doesn't matter which road we embark on. Maybe what matters is that we embark.
Barbara Hall

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 03, 2006

Όνειρο μέσα σ' όνειρο

...σε συνέχεια του προηγούμενου


"Στέκομαι σ' άγρια ακρογιαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω."
"Είναι όλα όσα βλέπουμε σ'αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ'άλλο;"

Παρασκευή, Αυγούστου 25, 2006

Wa(o)ndering


Καλοκαίρι, ζέστη. Σε ένα γνώριμο νησί. Έχεις πάρει ένα μονοπάτι, δεν ξέρεις όμως πού ακριβώς θα σε βγάλει. Ο δρόμος είναι στενός και πλακόστρωτος, πότε ανηφορικός πότε κατηφορικός. Στο αριστερό σου χέρι γκρεμός και πέρα το απέραντο γαλάζιο. Πολύ όμορφη η διαδρομή. Έχεις ήδη κάνει παραπάνω από τη μισή κι έχεις κουραστεί ελαφρώς. Κοντοστέκεσαι.
Ή περνάς την πόρτα και βουτάς στα βαθιά ή συνεχίζεις τη διαδρομή σου.



playing: Ριφιφί -Χάνομαι

Παρασκευή, Αυγούστου 04, 2006

Ο γλάρος


Όσο είμαι ελεύθερος μπορώ
κόβω τα φτερά μου και πετάω
βγαίνω απ' το κορμί μου για να δω
τον ομφάλιο λώρο μου τον σπάω
σε ένα παραμύθι που αγαπώ
Βρίσκομαι στη μέση μιας γραμμής
Απ' τη μια της σκέψης μας ο χώρος
απ' τη άλλη είμαστε εμείς
της ανάγκης η γενιά και ο πόνος
Ζούμε όλοι μονάχα μια φορά
μα δεν ξέρουμε πως ζούμε δέκα
πως πεθαίνουμε κάθε φορά
που οι αλήθειες μας γίνονται ψέμα

Άλλο ψάχνω και άλλο όμως θα βρω
πάνω απ' το κορμί μου και αγαπάω
με τη σκέψη μου θα προσπαθώ
όσο πιο ψηλά μπορώ να πάω
-Αχαιοί-


Λες και είναι εμπνευσμένο από το γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον. "Δίχως περιορισμούς, Ιωνάθαν?". Ωραία η αίσθηση της ελευθερίας, αλλά μερικές φορές υπάρχει κάτι που σε κρατάει πίσω.

"Όλο σας το σώμα, από την άκρη της μιας φτερούγας σας στην άλλη, δεν είναι παρά η ίδια σας η σκέψη, σ'ένα σχήμα που σας είναι ορατό"

 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Καθώς καθόμουνα σήμερα σε ένα πεζούλι κι άκουγα τη μουσική μου, έρχεται και κάθεται δίπλα μου ένας γεράκος. Με βλέπει με τον καφέ και με ρωτάει αν καπνίζω. Βγάζω το ένα ακουστικό, του λέω όχι -χωρίς να του αναφέρω ότι κάνω από κανένα(?) με το ποτό π.χ. Και να μην το δοκιμάσεις μου λέει. Έχεις δοκιμάσει? Του απαντάω όχι, διστακτικά -επίτηδες. Πρέπει να το κατάλαβε μάλλον. "Δεν υπάρχει λόγος να καπνίζεις, βλακεία είναι. Και η παρέα σου και οι φίλες σου αν καπνίζουν, μην κάνεις κι εσύ επειδή το κάνουν αυτοί. Μη με παρεξηγείς" μου λέει. "Γιατί να σας παρεξηγήσω, δίκιο έχετε." "Εγώ είμαι 94 χρονών και δεν το 'χω δοκιμάσει.." Φαινόταν αρκετά πιο νέος εν τω μεταξύ. Είχε μια αρκετά συμπαθητική φυσιογνωμία.. γενικά έχω μια συμπάθεια στους γεράκους, ιδίως αν έχουν και φαλάκρα.. Προσπαθώ να φέρω στο μυαλό μου την εικόνα του, είχε φαλακρίτσα; φορούσε καπέλο; δεν είμαι σίγουρη. Μου αναφέρει μετά ένα δυστυχές περιστατικό για το γιο του, που τον έχασε εξαιτίας του τσιγάρου. Ήμουν που ήμουν συννεφιασμένη από μόνη μου, δεν ήθελα και πολύ, λίγο τα εκφραστικά μάτια του, η καλοσυνάτη εικόνα του και το ενδιαφέρον του.. δεν ξέρω αν με πρόσεξε, θα πρέπει. Δε μιλήσαμε για λίγο. Έπειτα αλλάζει κουβέντα "Να σε ρωτήσω κάτι, χωρίς να με παρεξηγήσεις. Γιατί φοράνε παντελόνια τώρα οι γυναίκες?" :-)
Φεύγοντας κάτι λέγαμε, "Όλο χαμογελάς εσύ! Φαίνεσαι καλή κοπέλα"
Να 'στε καλά κύριε Φώτη :)
Θα ήθελα να είχα ζήσει περισσότερο τον παππού μου. Θα ήταν σίγουρα η αδυναμία μου.

Μύθος ή Αλήθεια ?


Μήλος: ιδανικό νησί για ζευγάρι.
Από ποια άποψη όμως? Τα στατιστικά λένε πως ή χωρίζεις ή ..παντρεύεσαι -με πιο συχνό το πρώτο!



Είναι διασταυρωμένο από πολλές γνωστές περιπτώσεις, σε σημείο που να το σκέφτεται κανείς για το αν θα πάει.




Να 'χει νευριάσει άραγε η Αφροδίτη που την αφήσαμε να την πάρουν?

Πέμπτη, Ιουλίου 27, 2006

" Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά "


Μέσα σ' ένα μήνα ετοίμασα τρεις φορές τη βαλίτσα μου και βγήκα στ' ανοιχτά.. η θάλασσα έγινε σχεδόν δεύτερη φύση μου. Τη διέσχισα με διάφορους τρόπους -πλοίο της γραμμής, καραβάκι, θαλάσσιο ταξί, δελφίνι, κολυμπώντας- αντιλαμβάνοντας κάθε φορά διαφορετικά τη δύναμή της..


Πρώτη στάση, Πόρος.
Από εικόνες δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι μια ευχάριστη εξόρμηση
για σ/κ, ιδίως αν έχεις καλή παρέα!

Σίφνος


Ανεμόμυλοι στον Αρτεμώνα, περιστερώνες, ξερό τοπίο αλλά και πράσινο, το λευκό να 'χει το μονοπώλιο, εκκλησάκια, με τη Χρυσοπηγή να ξεχωρίζει. Ωραίες παραλίες -σε αντίθεση με ό,τι είχα διαβάσει πριν πάω!





Αρκετά μονοπάτια' εμείς διαλέξαμε αυτό που ξεκινάει από την παραλία του Γλυφού και βγάζει στην Χρυσοπηγή, ένα στενό δρομάκι σε σχετικό ύψωμα κι η θάλασσα από κάτω, στο τελείωμα του γκρεμού.







Σήμα κατατεθέν του νησιού τα κεραμεικά. Το βράδυ δείχνουν την ομορφιά τους.





Ύδρα

Αρχοντική ομορφιά. Ήσυχες παραλίες, αλλά και κόσμος.

Τρέλα στο τιμόνι -κι
επειδή ως γνωστό αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν, βγάζουν το άχτι τους στα καραβάκια. Σκαμπανεβάσματα και σκασίματα στα κύματα που σου προκαλούν γέλιο ενώ έχεις γίνει λούτσα.






Η Σπηλιά











Κοιτάς μακριά μα δεν μου λες τι βλέπεις.......

Κυριακή, Ιουλίου 02, 2006

Βρέχει..

..και τα αυτοκίνητα διασχίζουν τα ρυάκια που σχηματίζονται στους δρόμους.



Αυτό που ακούω όμως εγώ είναι το κύμα να σκάει στην ακρογιαλιά..

Τετάρτη, Ιουνίου 28, 2006

Σαν καράβι να σαλπάρω..



καλό μας ταξίδι

Τρίτη, Ιουνίου 27, 2006

Τα laptop σας και στην πλ.Συντάγματος!


Σύμφωνα με πρόγραμμα της "Κοινωνίας της Πληροφορίας" (αχ, θυμήθηκα την εργασία μου για τις τηλεπικοινωνίες, σνιφ!) δίνεται στους πολίτες η δυνατότητα δωρεάν ασύρματης πρόσβασης στο Ίντερνετ στην πλατεία Συντάγματος.


Χμ, μήπως θα 'πρεπε να βάλουν μπροστά από τα παγκάκια τραπεζάκια?


Κάτι ήξερε η cow banker και στήθηκε στην πλατεία. Μου φαίνεται πρέπει να της δώσουν κι ένα laptop τώρα.

πηγή: kalimera.gr και athenswifi.gr


Τετάρτη, Ιουνίου 14, 2006

Why did you sit here? In the grave

Καθόταν μες στη μέση... ακούνητο. Ο κόσμος περνούσε από δίπλα του, με κίνδυνο να το πατήσουν -τόσο μικρό ήταν. Μπροστά του είχε ένα τριανταφυλλάκι , νομίζω ροζ. Σταμάτησα να το χαϊδέψω..καθόταν πολύ ήσυχο, δεν κουνήθηκε το μικρούλι μου. Ένας κύριος το πήρε και το έβαλε στην άκρη. Όταν γυρνάγαμε πάλι από 'κει, ήθελα να το βρω ξανά να το χαϊδέψω. Το είδα πάλι μες στη μέση του δρόμου.. το είχαν πατήσει.


* η φωτογραφία είναι μιας κοπελιάς από εδώ μέσα, έψαξα να βρω το blog της αλλά δεν τα κατάφερα. Του μοιάζει πάρα πολύ..
** δεν ήταν δικό μου κι όμως στεναχωρήθηκα. πού να είναι και δικό σου.

Σάββατο, Ιουνίου 10, 2006

Μαζί σου ως την άκρη

Τα μάτια σου απαλά απ' τη θλίψη σαν βροχή
καθώς πλανιέσαι μοναχή
οι θάλασσες σε ταξιδεύουν
ωσότου φτάσεις στης γαλήνης το νησί

Μην προσπαθείς
τα πράγματα ν' αλλάξεις θα το δεις
φεύγει ο καιρός
καράβι και μας πάει πίσω μπρος

Μαζί σου ως την άκρη ταξίδεψα κι εγώ
κι ας έμπαζε η βάρκα μας νερό
μα της καρδιάς σου το μπουγάζι
απάνω στης στεριάς με βγάζει τον αφρό.


Μην προσπαθείς
τα πράγματα ν' αλλάξεις θα το δεις
φεύγει ο καιρός
καράβι και μας πάει πίσω μπρος

Αρμύρα στα μαλλιά σου και το σώμα υγρό
να σ' ακουμπήσω δεν μπορώ
στεγνώσαν απ' το φως του ήλιου
κι αρώματα από της Δήλου το ναό

Μην προσπαθείς
τα πράγματα ν' αλλάξεις θα το δεις
φεύγει ο καιρός
καράβι και μας πάει πίσω μπρος

-Βασίλης Καζούλης-

_________________

τώρα ακούω στο κασετόφωνο το album "Βορεινό λιμάνι". πολύ καλοκαιρινή κασέτα, με σπόντες από φθινόπωρο -ό,τι πιο επίκαιρο δηλαδή.

Καλό καλοκαίρι!!

..κι ας βρέχει που και που' η βροχή μου αρέσει προσωπικά, κάνει τα καλοκαιρινά απογεύματα πιο γαλήνια

Πέμπτη, Ιουνίου 01, 2006

LUXembourg

Tην Τρίτη ήμασταν ήδη πίσω στη βάση μας.
Επιτέλους κοιμηθήκαμε κάμποσες ώρες ώστε να νιώσουμε ότι ξεκουραστήκαμε..
Μετά το μεσημέρι άρχισε η περιήγησή μου στην πόλη. Ησυχία, καθαροί δρόμοι, πράσινο δεξιά κι αριστερά. Υπάρχει μια γενικότερη συνέπεια που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι το καθετί βρίσκεται στη θέσ
η του.

16:47 λέει έρχεται το λεωφορείο? 16:47 θ
α είναι εκεί just! Τι κι αν τρέχεις ελπίζοντας πως θα αργήσει;..μάταιο. Και το άλλο' οι πεζοί είναι οι βασιλείς των δρόμων :-) Εδώ δεν παίζει το "κοιτάω δεξιά κι αριστερά να δω αν ο δρόμος είναι ελεύθερος" (αχ, θυμήθηκα ένα επιτραπέζιο που παίζαμε μικρά..), διάβαση, ξε-διάβαση θα σταματήσουν από μόνοι τους οι οδηγοί τις περισσότερες φορές δίνοντάς σου προτεραιότητα. Μερικές φορές σταματάνε κι ενώ έχουν πράσινο! Επίσης μπορούν να τα βγάλουν πέρα μια χαρά σε διασταύρωση δρόμων χωρίς φανάρια.. πως είναι στην Ελλάδα για παράδειγμα; Καμία σχέση! Και με τους Ιταλούς τελικά μοιάζουμε σε πολλά πράγματα, για δείτε κι αυτό :)




Το Λουξεμβούργ
ο έχει πολλές γέφυρες, καθώς από κάτω βρίσκεται η κοιλάδα, μες στο πράσινο..!

Την επόμενη μέρα κάναμε και την tour με το τ
ρενάκι.. άλλη διάσταση εκεί κάτω.

Αφού κάναμε τα ψώνια μας -στο Παρίσι εν τω μεταξύ δεν εί
χα πάρει και τίποτα- περάσαμε από μία πλατεία που είχε πανηγύρι' πάγκοι με μπιχλιμπίδια, ρούχα, στημένα εστιατόρια, παρά δίπλα διάφορα γλυκά και ζαχαρωτά.

Συνεχίσαμε κατηφορίζοντας τα πλακόστρωτα.. ώσπου πήραμε το α
σανσέρ για να κατεβούμε στο Grund.
9.15 είναι εδώ και δεν έχει ακόμα βραδιάσει..

Εκεί δίπλα στ
ο ποτάμι υπάρχουν μερικά μπαράκια με άποψη. Κάτσαμε στο Liquid, ένα ξύλινο μπαράκι με χαμηλό φωτισμό και με θέα μέσα από τα παράθυρα στο ποτάμι. Λίγο αργότερα στήθηκε και μια μπάντα κι έπαιζε σε τζαζ ρυθμούς.
Οι μπύρες γενικά δε με ενθουσιάζουν, αλλά
αυτή τη μπύρα θα μπορούσα να την πίνω συνέχεια!

Μέσα στην πόλη θα βρεις επίσης αρκετά πάρκα, που μόνο για πάρκα δε φαίνονται.. δάση ολόκληρα! Θες να αποβάλλεις την κούραση της ημέρας και να πάρεις ενέργεια? Πας μια βόλτα εκεί, κάθεσαι -ή ξαπλώνεις- και ρεμβάζεις.




Την Πέμπτη πήγαμε λίγο βορειότερα, στο Vianden όπου υπάρχει κι ένα κάστρο.
Η διαδρομή με το τρένο μέσα από τα χωρ
ιά του Λουξεμβούργου ήταν υπέροχη. Όμορφα σπίτια, απέραντα λειβάδια και που και που αγελάδες να τα χαίρονται.
Μια άποψη πάνω από το κάστρο..



Είχε πολλή ζέστη και μετά το ανέβα-κα
τέβα ξαποστάσαμε σε ένα καφέ δίπλα στο ποτάμι.




Κάποιοι τ
υχεροί έπαιρναν το μπανάκι τους.. ενώ κάποιοι άλλοι ψάρευαν.














Αν και δε νομίζω να συμφωνήσεις μαζί μου Κική,
Παρίσι - Λουξεμβούργο: 1 - 2 ;)


Επειδή απ'ότι βλέπω στις φωτογραφίες κυριαρχεί το πράσινο, θα βάλω λίγο χρωματάκι..