Παρασκευή, Αυγούστου 25, 2006

Wa(o)ndering


Καλοκαίρι, ζέστη. Σε ένα γνώριμο νησί. Έχεις πάρει ένα μονοπάτι, δεν ξέρεις όμως πού ακριβώς θα σε βγάλει. Ο δρόμος είναι στενός και πλακόστρωτος, πότε ανηφορικός πότε κατηφορικός. Στο αριστερό σου χέρι γκρεμός και πέρα το απέραντο γαλάζιο. Πολύ όμορφη η διαδρομή. Έχεις ήδη κάνει παραπάνω από τη μισή κι έχεις κουραστεί ελαφρώς. Κοντοστέκεσαι.
Ή περνάς την πόρτα και βουτάς στα βαθιά ή συνεχίζεις τη διαδρομή σου.



playing: Ριφιφί -Χάνομαι

3 σχόλια:

  1. Αφού είναι γνώριμο το νησί...

    ...βουτιά.

    Με τα μάτια ανοιχτά.

    Kαλώς σε ξαναβρήκα κι απο δω. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3/9/06, 2:17 μ.μ.

    ..και μετά τη βουτιά πώς ανεβαίνεις πάλι?
    Αυτό είναι το πιο δύσκολο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν ξέρω κορίτσι. Ειλικρινά. Κι εγώ αυτό ψάχνω ακόμα (αλλά τουλάχιστον την έκανα τη βουτιά και τώρα ξέρω πως είναι στ' αλήθεια...)

    8-|

    ΑπάντησηΔιαγραφή