Τα τελευταία δύο χρόνια το είχα στο μυαλό μου το blog κι έμπαινα συχνά για να θυμηθώ συγκεκριμένες ιστορίες, λεπτομέρειες, ημερομηνίες.. και έτσι απλά, ένιωθα πολλές φορές τα συναισθήματα που βίωνα τότε που τα έγραφα. Πώς είναι όταν μυρίζεις ή γεύεσαι κάτι από τα παλιά και σου έρχονται γλυκιές αναμνήσεις στο μυαλό.. κάπως έτσι.
Έχει λείψει θαρρώ αυτή η καθαρότητα των blogs, σου φέρνουν στο νου κάτι πιο αγνό.
Νοσταλγικά διαβάζω καταστάσεις μιας 20ετίας πίσω, που πλέον δε νοούνται (τεχνολογικά και μη).. να γράφεις "ψευδοκώδικα" στο blog για να κάνεις κάτι bold ή να βάλεις link// να δίνεις ραντεβού στο msn ή να καλείς την κολλητή σου -που ήταν το καλοκαίρι στη Γερμανία- με χρονοκάρτα// να χάνεις το κινητό σου κι αυτό που σε τρομάζει να είναι τί θα γίνουν "τα μηνύματά μου..; οι επαφές;.." ούτε καν φωτογραφίες εκείνα τα χρόνια ..αυτά ήταν τα βασικά που είχαμε τότε στο κινητό κι όχι τη ζωή μας όλη..
Ξεφύλλιζα λοιπόν τις σελίδες αυτές, ενώ εκείνο το διάστημα ζούσα κάτι πρωτόγνωρο που άλλαξε πολλά μέσα μου (ίσως και λίγα, αλλά ουσιαστικά), το οποίο ακόμα καλά καλά δεν έχω συνειδητοποιήσει.
Reset. Χώρος στο τώρα.
ΥΓ: Χαίρομαι που βλέπω παλιούς συνταξιδιώτες να συνεχίζουν να γράφουν, αλλά κάποιοι συνεχίζουν να λείπουν…
«Street spirits είναι όλοι αυτοί οι ιδιαίτεροι άνθρωποι που συναντάς στον δρόμο, που μπορεί και να τους προσπεράσεις αλλά αποκλείεται να τους ξεχάσεις...» Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου