Σάββατο, Οκτωβρίου 20, 2007

Στις οθόνες που χτυπάν τα κομπιούτερ γράμματα

Τρέχεις.. να προλάβεις, να ζήσεις. Να προλάβεις να δεις κάθε φορά όσο περισσότερους από τους φίλους σου -ενώ άλλες φορές προσπαθείς να κερδίσεις απόσταση μέσω τηλεφώνου/ διαδικτύου-, να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου, για το μέλλον σου, να διασκεδάσεις αλλά και να χαλαρώσεις. Κι εννοείται ότι κάθε φορά υπάρχει η περίπτωση να αφήνεις πάντα κάτι απ' έξω. Ακόμα και μέσα στο σπίτι' συχνά μπαίνει ο ένας και πιο μετά βγαίνει ο άλλος, επειδή απλά έτσι είναι το "πρόγραμμά" σου. "Δεδομένα" και ..."ζητούμενα". Συνήθως στο δημοτικό τα χωρίζαμε με μια γραμμή, πριν αρχίσουμε να λύνουμε το πρόβλημα. Χωρίς τα δεδομένα δε βρίσκεις ούτε τα ζητούμενα, γι αυτό και χρειάζεται να δίνουμε βάση και προσοχή στα πρώτα.

 

Να μην ξεχνάμε και το μεσαίο πετάλι... γιατί αλλιώς θα βλέπουμε μπροστά μας μόνο φιγούρες να περνάνε.


Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι των ανθρώπων που παγώνουνε πάνω απ' τις σκεπές..

Ας ξεπλύνουν οι πιο άγριες βροχές αυτούς τους δρόμους κι ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές
...
Όταν ήμουνα μικρός μες στα κύματα δε μ' ένοιαζε

αν ο κόσμος είν' απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε..


Σιωπή.

Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2007

"Ανήσυχες μέρες"

Έχει αέρα απόψε, έχει αέρα..


Μακριές πιτζάμες, κάλτσες, χουχούλιασμα.
Μέσα για ζεστό καφέ ή σοκολάτα. Τέτοιες μέρες αναπολώ το παλιό μας καφέ.. πριν το αλλάξουν. Ήμασταν πρώτη λυκείου όταν αρχίσαμε να πηγαίνουμε, ενώ στην τρίτη λυκείου είχε γίνει πια το στέκι μας. Τα ξύλινα τραπεζάκια, η ωραία ζεστή σοκολάτα και οι ροκ μπαλάντες ήταν το διάλειμμά μας από το φροντιστήριο και το διάβασμα.
Τα πρώτα μας πακέτα εκεί τα κάναμε -camel lights. Πρέπει να πέρασαν τρισήμισι χρόνια από τότε που το έκλεισαν και το μετάλλαξαν, αλλά οι αναμνήσεις παραμένουν -γλυκές σαν τη σοκολάτα.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2007

Action

Blog Action Day

Με αφορμή την παραπάνω παρότρυνση, θα συνεχίσω με κάποιες καλοκαιρινές εξορμήσεις -εντός πόλης- και που μάλλον έχουν να κάνουν με το περιβάλλον.



{[Συνειρμικά απλά με το προηγούμενο post]

Παραμένουμε στην ίδια ονομασία λίμνης, για να μην μπερδευόμαστε. Στην -εδώ- λίμνη Βουλιαγμένης ήθελα επίσης καιρό να πάω αλλά δεν ήξερα βέβαια ότι θα 'ναι τόσο ωραίο το σκηνικό.. σαν σε άλλη εποχή/ χώρα να το πω? Για καφέ κάθισα, αν και αν είχα πάρει τελικά το μαγιό μου πολύ πιθανό να έκανα μπάνιο. Και το βράδυ σίγουρα θα είναι εξίσου όμορφα με το φωτισμό.}






Κέντρο. Εθνικός Κήπος. Αναμφισβήτητα καμία σχέση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά αστικά πάρκα!

Τουλάχιστον ας τον διατηρήσουμε καθαρό και περιποιημένο.

[Επίσης έχει ένα μικρό, ωραίο υπαίθριο καφενεδάκι.Όταν πήγα, από το ένα τραπέζι άκουγα δυο καθηγητές πανεπιστημίου απ' ότι κατάλαβα να μιλάνε πού και πού αγγλικά, ενώ απ' την άλλη δυο φίλους να πετάνε γαλλικά. :)]



Μια καλή προσπάθεια προώθησης της περιβαλλοντικής συνείδησης είναι το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης. Τεχνητές λίμνες, δάσος, αγροτικές καλλιέργειες και διάφορα είδη πουλιών. Υπάρχουν κάποιες περιβαλλοντικές διαδρομές και παρατήρηση πουλιών.




Το point: Να ευαισθητοποιηθούμε και να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε όλοι αυτά που ήδη έχουμε, αρχίζοντας από τον τόπο που ζούμε ο καθένας και γιατί όχι, μάλιστα, από το ίδιο το μπαλκόνι μας!
Αλλά και να κινητοποιηθούμε όσο μπορούμε στο θέμα της αναδάσωσης.
Για να μην αναφέρω το θέμα με τους κάδους ανακύκλωσης. Εκτός του ότι δεν υπάρχουν πολλοί ανά γειτονιές, δε θα 'πρεπε να διαχωρίζονται τα χαρτιά από τα πλαστικά, τα αλουμίνια..? Λέω τώρα. [Άσε που έχω ακούσει ότι κάποιος είχε δει το απορριματοφόρο που μαζεύει τα άλλα σκουπίδια, να αδειάζει και τον κάδο ανακύκλωσης μαζί με τ' άλλα -αλλά δε θέλω να το πιστεύω αυτό.]

Φεύγα

Από την αρχή του καλοκαιριού ήθελα να πάω στη λίμνη Βουλιαγμένης (Ηραίου) και κανονίστηκε τελικά για χτες, μια μέρα πριν αλλάξει ο καιρός.


Πρώτη στάση Λουτράκι. Ανά σημεία μου έφερνε λίγο από Νότια Γαλλία, κάτι η ατελείωτη σε μήκος παραλία, κάτι οι φοίνικες.. [καλά, λίγο είπαμε]













Μετά από μια περαντζάδα, πήραμε το δρόμο για τη λίμνη - ή για την ακρίβεια λιμνοθάλασσα, μιας και επικοινωνεί από ένα πέρασμα με τη θάλασσα. Τα νερά έχουν το κρυστάλλινο της θάλασσας και το γαλήνιο της λίμνης.

Μου 'χε λείψει η μυρωδιά που έχει το δέρμα μόλις βγεις απ' τη θάλασσα..

[τη λέω πολλές φορές τη λέξη, γιατί ποιός ξέρει τώρα πότε θα την ξαναπώ:Ρ]





Με την αλμύρα πάνω μας, συνεχίσαμε για τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου. Από ψηλά βλέπεις τις πέτρες που έχουν μείνει από το ναό της Ήρας Ακραίας ενώ το μάτι σου χάνεται στην υδάτινη απεραντοσύνη.





Πιο πάνω, σαν προστάτης, στέκει περήφανα ο Φάρος. Ανηφορίσαμε από το χωμάτινο δρομάκι. Η παρακάτω φωτογραφία* έφτανε για να θέλω να δω αυτό το φάρο από κοντά. Μόλις την είδα συνειδητοποίησα πως θα πρέπει να ήταν ο ίδιος που είχα δει παλιότερα σε μια σειρά κι αναρωτιόμουν πού να βρίσκεται..


Έχοντας πλέον ανοίξει η όρεξή μας, πήραμε τα βουνά! Η διαδρομή προς το χωριό Πίσια (κι όχι πισία, που λέγονται κάτι ποντιακά τηγανητά τυροπιτάκια) ήταν απολαυστική' σχεδόν άδειος ο, όχι πολύ φαρδύς, δρόμος με θέα καταπράσινες πλαγιές. Φτάνοντας στο χωριό η διαδρομή ομόρφυνε περισσότερο, το αεράκι δρόσισε κι άλλο, το νερό έτρεχε από τις βρύσες κάτω από τα πλατάνια..Στο γυρισμό βλέπαμε από τους καθρέφτες τον ουρανό να γίνεται από πορτοκαλί, ροζ ενώ μπροστά μας τα σύννεφα γίνονταν από ανοιχτό γκρι, σκούρο γκρι-μωβ!

* Life is... a beach! :-)

Τετάρτη, Οκτωβρίου 10, 2007

Δε θέλω πια ν' ασχοληθώ πάλι με σκέψεις



Δε χωράνε άλλες πληροφορίες/ σκέψεις στο κεφάλι.. είναι full! Πρέπει να πετάξω κάποιες.. Θα μου πεις αυτό δε γίνεται με όσα μαθαίνουμε και ζούμε? Μερικά μένουν στη μακροχρόνια μνήμη, τα υπόλοιπα φιλοξενούνται για λίγο στη βραχυχρόνια και μετά μην τα είδατε! Πόσοι από εμάς ξέρουν να λύσουν άνετα ένα ολοκλήρωμα -εκείνα τα δύσκολα που λύναμε στο φροντιστήριο?
Πάντα θα υπάρχουν πράγματα να μάθεις κι άλλα τόσα να ξεχάσεις..

Προσωρινή φάση, το ξέρω.
[Να δεις πώς λέγεται επίσης.. μεταβατική?]



*η photo "hapiness will come from above" από τη Sophia Tsibikaki, short things




Μπορεί να σ' έφερε τ' αγέρι..

UPD: {Πέμπτη, 1:28} Βρέχει... :)

Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007

[προσωρινό]

Τί είναι αυτά τα βατράχια (του image shack) και γιατί έχουν κατακλύσει το blog μου? Πώς θα τα διώξω? Μήπως τα βλέπω μόνο εγώ?