Κυριακή, Σεπτεμβρίου 23, 2012

Σεπτεμβριανό Καλοκαίρι

Ξανά(ματά) κάτω η βαλίτσα.
Δεν υπάρχει γιατί. Γιατί είχαμε άδεια να χαλάσουμε/ για να παρατείνουμε το καλοκαίρι/ για το νησί το ίδιο/ για το πανηγύρι στη γιορτή μου/ για το ταξίδι/ για να (ξε)φύγουμε. Υπάρχει δηλαδή γιατί και είναι αυτονόητο.

"Ααα, το 'χεις κάνει τάμα να πας, ε; Πες το έτσι.", μειδιάζει περιπαιχτικά η μάδερ, για να μου δώσει ένα πάτημα παραπάνω.

Πλους/ Plus 

Εισιτήρια/διαμονή τα κλείσαμε μία μέρα πριν, έτσι να ακολουθούμε τους ρυθμούς του νησιού πριν καλά-καλά φτάσουμε. Χωρίς πολλές πολλές σκέψεις, κάπως έτσι.

Αναχώρηση από την αγαπημένη μου πύλη Ε1. Ακόμα και το πλοίο, αποπροσανατολίζοντας με το όνομά του (Ιεράπετρα), επιβεβαίωνε υποσυνείδητα ότι ο προορισμός θα 'ναι μυστ(αγωγ)ικός και μαγικός.

Ό,τι έγνοιες έχεις (να) τις εκμυστηρεύεσαι πάνω στο κατάστρωμα για να ανακατευτούν με τον αφρό και να τις πάρει το κύμα - ενώ ο αέρας θα σου παίρνει τα μαλλιά. Κι έτσι συνεχίζεις πλέοντας ξέγνοιαστα, σε πελάγη που τα ορίζεις εσύ.