PARIS

Πριν είκοσι μέρες..

Η πρώτη εικόνα που είχα ήταν αυτή του μετρό.. ο συγκεκριμένος σταθμός μάλιστα ήταν κάτι σαν τους παλιούς σταθμούς Βικτώρια,Ομόνοια στο χειρότερό του! Υπήρχαν και εξαιρέσεις όμως -->
Αυτό που είχε πλάκα ήταν εκεί που ακύρωνες τα εισητήρια' το έβαζες στη μία σχισμή, έβγαινε απ'την πάνω και μετά ξεμπλόκαραν οι κύλινδροι μπροστά σου και μπορούσες να περάσεις.







Αφού αφήσαμε τη βαλίτσα στον ξενώνα αρχίσαμε τις βόλτες. Aπό τα πρώτα μέρη που επισκεφτήκαμε ήταν ο πύργος του Άιφελ.
Ανεβήκαμε τα σκαλιά μέχρι και το δεύτερο επίπεδο.. καλή γυμναστική,δε λέω :)!

"Όταν κοιτάζω από ψηλάααα..."





Έπειτα πήγαμε στην αψίδα του θριάμβου κι από εκεί κατεβήκαμε όλη την Champs Elysees, η οποία ήταν ντυμένη με γαλλικές σημαίες, υποθέτω γιατί μια από τις επόμενες μέρες είχαν εθνική γιορτή. Δεξιά κι αριστερά του δρόμου μαγαζιά' τα περισσότερα μάρκες.
Περπατήσαμε μέχρι την Place du Concorde και περάσαμε μέσα από τον κήπο Tuileries που σε βγάζει στο Λούβρο, στο οποίο πήγαμε την επόμενη μέρα.

Είχε ήδη αρχίσει να ψιλοβρέχει εν τω μεταξύ..


Την Παναγία των Παρισίων την είδαμε απ'έξω. Δεν καταλάβαινες εύκολα ότι βρισκόσουν πάνω σε νησί ,στο Ile de la cite, και αυτό που μου φάνηκε αρχικά περίεργο ήταν ότι έχει και σταθμό του μετρό.. πάνω ανεβαίνεις με ασανσέρ.

Καθήσαμε και στο cafe de Flore στη Saint-Germain, ένα παλιό στέκι καλλιτεχνών και διανοούμενων.


Την πρώτη βραδιά μοιραζόμασταν το δωμάτιο με άλλες δυο κοπέλες. Όταν πήγαμε λοιπόν στον ξενώνα μετά τις 11, είχαν ήδη πέσει για ύπνο.. έτσι αναγκαστήκαμε να βγάλουμε έξω τα πράγματα για να ψάξουμε ό,τι θέλαμε. Ευτυχώς την επόμενη μέρα μεταφερθήκαμε σε δίκλινο. Κατά τη 1 λοιπόν φτάσαμε σε κάτι δρόμους στη Βαστίλλη γεμάτους με μπαράκια -σαν του Ψυρρή ένα πράγμα- ίσα που κάτσαμε και παραγγείλαμε και λίγο πριν τις 2 μας λένε ότι κλείνουν. Δε μας άφησε όμως να πληρώσουμε, γι αυτό το λόγο.
Α!Να αναφέρω ότι ήταν Σάββατο ε? :)


Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με κουλτούρα..
Ήμασταν στα χνάρια ενός μυστικού... χε :)
Η αλήθεια είναι ότι είχα διαβάσει τον κώδικα da Vinci και μου άρεσε που τώρα έβλεπα κάποια μέρη από κοντά. (πιο ωραίο ήταν βέβαια τις προάλλες στον κινηματογράφο, γιατί βλέποντας γνώριμα πλέον μέρη, θυμόμουν τις τρεις μέρες στο Παρίσι..)
Κάτσαμε πολύ λίγο για τα δεδομένα του μουσείου. Φτου μας, δε λέω, αλλά πού να βρούμε την όρεξη από το χτεσινό ξεποδάριασμα -είχα κι ένα τράβηγμα στο πόδι που δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο ..εμ, σκαλάκια στα 670 μ. θέλαμε!


Αυτά που θέλαμε να δούμε πάντως, τα είδαμε.
Μπορεί η Αφροδίτη της Μήλου να είναι γνωστή για την ομορφιά της, αλλά νομίζω πως η Νίκη της Σαμοθράκης πάνω στην πλώρη του πλοίου έχει περισσότερα να πει.

Σιγά τη Μόνα Λίζα δηλαδή :). Βασικά με το που πήγαινες να την επεξεργαστείς περισσότερο, σε έδιωχνε ο φύλακας για να πάρουν κι άλλοι σειρά.



Το απογευματάκι ήμασταν στις Βερσαλλίες στα παλάτια του Ναπολέοντα ή αλλιώς "κοντοπίθαρου" :) όπως μου είπε και κάποιος στο αεροπλάνο. Ε, μωρέ, ένα φτωχικό σπιτάκι ήταν με ένα μικρό κήπο, τόσο μικρό που τον γυρίσαμε με τρενάκι.

Τη Δευτέρα πήγαμε στη γραφική κι αρτίστικη Μονμάρτη.
Ο ναός της Sacre Coeur ξεχωρίζει με τη λευκή ομορφιά του.
Από εκεί πάνω βλέπεις όλο το Παρίσι στα πόδια σου.

Από την πίσω μεριά είναι η place du Tertre, η πλατεία των ζωγράφων.

Περνούσαν τόσο γρήγορα οι ώρες.. πολλές φορές μας φαινόταν περίεργο που ήμασταν οι δυο μας στο Παρίσι. "Ρε συ είμαστε στο Παρίσι!" της έλεγα και μετά το συνειδητοποιούσαμε περισσότερο..
Και όντως, δε μας έφτασαν οι μέρες' δεν κάναμε τελικά και τη βαρκάδα στο Σηκουάνα,αφήσαμε μερικά μουσεία απ'έξω και πόσα άλλα μέρη που δεν είχαμε στα υπόψιν. Αλλά έτσι γίνεται πάντα, για να έχεις έναν λόγο να ξαναπάς.. ;)


Αυτά τα ωραία εν συντομία από την πόλη του φωτός και του έρωτα.



P.S. Αυτές είναι κάποιες στάνταρ φωτογραφίες, αυτές όμως που μου αρέσουν περισσότερο είναι με εμένα και τη sister ;)