Ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω...

Ήταν μια πολύ όμορφη βδομάδα η προηγούμενη, δυστυχώς όμως ο χρόνος που μας απέμενε τελείωσε χωρίς να το καταλάβουμε...

Η πρώτη μας επαφή με την Τσεχία ήταν στο "μαγευτικό Pardubice" , όπως το αποκαλεί η κοπελιά μας, η οποία ήταν και ο βασικός λόγος που επισκεφτήκαμε αυτή τη χώρα!!

Πότε λέγαμε ότι θα πάμε και για πότε βρισκόμαστε όλες (πλην της πέμπτης..) μαζί εκεί ούτε που το συνειδητοποιήσαμε!

Πήραμε μια γεύση οι υπόλοιπες από το τι θα πει erasmus..

Μπαινοβγαίναμε στα σκαστά στην εστία, πήγαμε στις pubs των φοιτητών (Pivo.. Beer.. Bier.. Μπύρα.. -δεν έβλεπες κ κάτι άλλο! όχι ότι ήταν κ το καλύτερό μου, αλλά κάποιες φορές την προτίμησα κι εγώ, έτσι για το καλό :-)! ), βόλτες στη φύση του Pardubice, δίπλα στο ποτάμι, ένα βράδυ στο petite france με ποικιλία κρασιών κ τυριών και με το Γάλλο ιδιοκτήτη -τη μορφή αυτού του "κουτουκιού"- να δοκιμάζει κρασιά με το γνωστό, σωστό τρόπο!

Στο ενδιάμεσο ακολούθησε ταξιδάκι (ρίχναμε κάτι ύπνους στα τρένα.. αυτά με τις καμπινούλες) αυθημερόν στο Brno (ναι, δεν ξέχασα 

κάποιο φωνήεν) κι αργότερα στο Karlovy Vary' εκπληκτική αρχιτεκτονική με τα πολύχρωμα σπίτια στη σειρά.

Πόοοσο μου αρέσει όταν μέσα από τις πόλεις περνάει ποτάμι (ο Κηφισσός δεν πιάνεται εννοείται..)' δίνει άλλη νότα..

Δε θα με χαλούσε ένα σπίτι δίπλα σε ποτάμι... (και μη μου πείτε όπως η Ρ., που βλέπει Βέρα, να πάω στα Τρίκαλα :-) )

και μετά ήρθε η ..Πράγα!

Η πόλη είχε ήδη αρχίσει να βάζει τα χριστουγεννιάτικά της.

Μας καλούσε να γίνουμε κι εμείς μέρος του παραμυθιού...

Μεσαιωνικοί πύργοι, πριγκιπικά παλάτια με τα τέρατα στις κορυφές τους να τα προστατεύουν, πλακόστρωτα δρομάκια, η γοτθική γέφυρα του Καρόλου, μπαρόκ αγάλματα, μια ευχή με το χέρι πάνω στον ασημένιο σκύλο, ίσως οι πιο "λεπτές" ψιχάλες που έχω δει -και μετά νιώσει, οι γλάροι πότε να ξαποσταίνουν πάνω στους ξύλινους πασάλους στον Μολδάβα και 

πότε να κόβουν βόλτες πάνω από τη γέφυρα, αίσθηση ελευθερίας, φτερωτά άλογα έτοιμα να πετάξουν από το εθνικό θέατρο για άλλα μέρη, μυστήριο, τα σήματα κάτω στο δρόμο που σου δείχνουν τη silver line δίνοντάς σου την αίσθηση ότι παίζεις το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού [συνειρμός -flash back], το αστρονομικό ρολόι και οι 12 Απόστολοι που "χαιρετάνε" κάθε ώρα το πλήθος από κάτω, επιβλητικές εικόνες στο Κάστρο, ζεστό κρασί στον Άγιο Νικόλαο ...και πόσες ακόμες βόλτες και στιγμές παρέα με τη Ν., τη Ρ. και την Α.

Για τέλος, το μέρος που λάτρεψα περισσότερο στη Χρυσή Πόλη -αυτό είναι νομίζω και το χρώμα που της πηγαίνει περισσότερο, γιατί την πραγματική της εικόνα τη δείχνει το βράδυ με το ρομαντικό φωτισμό...