"..και τ' όνομα που μου 'δωσαν ήταν.."

Σόφη ή Σοφία. Τόσο ίδια, αλλά και διαφορετικά. Μερικοί με φωνάζουν με το μεν, μερικοί με το δε, κάποιοι ίσως και με τα δύο (όχι ταυτόχρονα:Ρ). Μερικές φορές μου ακούγεται περίεργο όταν ενώ έχω συνηθίσει κάποιον να με φωνάζει με το ένα, με αποκαλεί με το άλλο, αλλά μου αρέσει:-)! Είναι σαν να με προσεγγίζουν σε αυτή τη φάση με διαφορετικό τρόπο, σα να φωνάζουν τον "άλλο" μου εαυτό. Αναρωτιέμαι μάλιστα πολλές φορές.. "Κάτσε, εσύ έτσι δε με φωνάζεις?"

Οι φίλοι μου με φωνάζουν Σοφία επί των πλείστων. Οι γονείς μου κι η αδερφή μου -κι έχω την εντύπωση και οι περισσότεροι συγγενείς- με αποκαλούν Σόφη. Στο χωριό από μικρά που ήμασταν με την ξαδέρφη μου, επειδή με το Σόφη/Σοφία δεν έβγαινε και πολύ άκρη, καταλήγανε πάντα να μας ξεχωρίζουν με το "Σόφη μικρή", "Σόφη μεγάλη", κι ακόμα δηλαδή:)! Η μικρή είμαι εγώ' παλιά δε μου άρεσε, τώρα δεν με πειράζει! Παλιά.. έπαιζε πιο πολύ και το Σοφούλα. Ο παππούς μου με έλεγε και ΤΣοφούλα..

Εγώ αλήθεια πώς με αποκαλώ? Σοφία νομίζω..

"Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας.."