Τσιρίγο

Ανοίγω τον υπολογιστή και βλέπω το Καλαδί...
Δύσκολα θα το ξεχάσω αυτό το νησί.

...Μετά από ένα σχετικά κουραστικό ταξίδι με το ΚΤΕΛ με αρκετές στροφές και μουσική από το ραδιόφωνο αρκετά δυνατή που να μη σε αφήνει να κοιμηθείς, φτάσαμε στη Νεάπολη το μεσημεράκι. Από εκεί σε μια ώρα με το πλοίο είχαμε φτάσει στα Κύθηρα.

Πρώτη εικόνα αυτή του βυθισμένου πλοίου στο Διακόφτι. Στο λιμάνι μας περίμενε και το Saxάκι που μας κράτησε παρέα στις ευχάριστες και τις δύσκολες στιγμές*.
Οι δρόμοι στενοί σε πολλά σημεία, τους συνηθίσαμε όμως.
Φτάνοντας στον Κάλαμο μας χαιρετούσαν οι άνθρωποι από τα αγροτικά τους όχι μόνο όταν περιμέναμε για να περάσουν αλλά και χωρίς λόγο. :) Το πήραμε ως καλωσόρισμα!

Από που να αρχίσω και που να τελειώσω..
Όμορφες παραλίες με κρυστάλλινα νερά.. ξεχωρίζω τη Φυρή Άμμο εξ'αιτίας και των σπηλιών μέσα στις οποίες νιώθεις σαν εξερευνητής (κι ας έχει μεγάλο κατηφορικό δρόμο με στροφές μέχρι να φτάσεις στην παραλία). Το ίδιο όμορφος ο Χαλκός, το μαγευτικό Καλαδί με τους βράχους μες στη θάλασσα και το Μελιδόνι. 

Από τα ωραιότερα σημεία του νησιού η Νεράιδα στο Μυλοπόταμο.
"Σηκώνεσαι και βρίσκεσαι τώρα σ' έναν καταρράκτη.Χρώματα χυμένα στα πλατάνια και το τραγούδι του νερού να σου γαργαλάει τα αυτιά. Δε μπορείς ν' αντισταθείς, παίρνεις φόρα και βουτάς μαζί μ' εκείνα τα αέρινα πλάσματα που χορεύουν στη λίμνη των αισθήσεων.", όπως γράφει κι η Συνήθης Ύποπτη.

Πραγματικά, σα μικρές νεραϊδούλες με μπλε-ηλεκτρί φτερά είναι αυτά τα ελικοπτεράκια.

Κι άλλα αξιοθέατα.. το γραφικό λιμανάκι του Αυλαίμωνα, το επιβλητικό κάστρο στη Χώρα, πολλά όμορφα εκκλησάκια΄τα περισσότερα σε ύψωμα με υπέροχη θέα, σπήλαια, η Μυρτιδιώτισσα -όπως μας είπε μια κοπελιά, η δεύτερη πιο θαυματουργή μετά την Τήνο.

Ό,τι πρέπει για το απογευματάκι μετά το φαγητό [πολύ καλό και περιποιημένο επί των πλείστων] μια χαλαρωτική βόλτα με το αυτοκίνητο μέσα από τα χωριά, με το φορητό κασετόφωνο να παίζει, γιατί του αυτοκινήτου δε δούλευε.

Και άλλα που δεν είδαμε... 

Γιατί φύσαγε, μου λες; Γι αυτό το λόγο δεν έκανε δρομολόγια ο ξακουστός Σπύρος για τη Χύτρα την οποία αντικρύζεις από το Καψάλι να στέκεται μοναχική, άγρυπνη και με την επιβλητική της μορφή, εκεί που σμίγουν τα καταγάλανα νερά του Ιονίου, του Αιγαίου και του Κρητικού Πελάγους.

Ξέρω όμως γιατί είχε αέρα.. για να έχω ένα ακόμη πιο ισχυρό κίνητρο να επισκεφτώ ξανά το νησί -κάτι το οποίο θα γίνει σίγουρα, το πότε δεν ξέρω μόνο!

Πάνω που είχαμε συνηθίσει τα Κύθηρα, έφτασε η μέρα που αγοράζαμε SempreViva σε μικρά γλαστράκια, θυμαρίσιο μέλι και φατουράδα (τσίπουρο εμπλουτισμένο με κανέλλα και γαρύφαλλο!!). 

*Καθώς υπήρχαν χωματόδρομοι με λακούβες και πέτρες βρήκε ένα βράδυ η πίσω ρόδα κάπου και να το λάστιχο. Ευτυχώς δεν ήμαστε πολύ μακριά από τα δωμάτια και κουτσά-στραβά το γυρίσαμε.Την επομένη φτιάχτηκε κι όλα μια χαρά.. σχεδόν.. γιατί μας είχε φύγει το τάσι :). Τελικά το βρήκαμε την παραεπόμενη (ήταν βράδυ βλέπεις και δεν θυμόμασταν αρχικά πού ακριβώς είχε γίνει το συμβάν) που θα το παραδίναμε ;).