Είχαμε πάει στο Όνομα του Ρόδου (live μουσική σκηνή) τη μέρα που ξεκινούσαν, Οκτώβριο μήνα. Εμφανίστηκε το λοιπόν ένας νεαρός, ο οποίος μάλιστα στο "Κρύψου" μπορούσε να φέρει τη χροιά του κοντά στη μοναδική του Βασίλη Π., αρκετά καλός.
Το Μάρτιο ξαναπήγαμε. Σε αντίθεση με τον Κ. εγώ δεν ξαναείδα-άκουσα τον ίδιο νεαρό, αλλά έναν άλλο πιο ψηλό, λιίγο πιο γεμάτο ο οποίος στο πρόσωπο δε μου θύμιζε κάτι. "Αυτός είναι", "Δεν είναι αυτός. Μεγάλωσε ξαφνικά?!", "΄Ετσι ήταν." και πάει λέγοντας με εμένα και τον Κ. να διαφωνούμε και τη Βαν (που δεν είχε έρθει την προηγούμενη φορά) να είναι στη μέση. Τελικά πείστηκε προφανώς κι η Βαν ότι ήταν αυτός, αφότου τραγούδησε το "Πριν το τέλος", δε λέω καλά το είπε αλλά και πάλι δε μου έκανε την εντύπωση που μου είχε κάνει ο άλλος. Επειδή δεν είχα πολλά κέφια εκείνη τη μέρα, δεν το συνέχισα πολύ κι έτσι είχε ο καθένας μας-κι εγώ κι ο Κ- την πεποίθηση ότι είχε δίκιο.
Η ειρωνεία... χτες κάπως το έφερε η κουβέντα κι αναφερθήκαμε πάλι σ' αυτό. Προς στιγμήν νόμιζε ότι είχα πειστεί από τότε κι έφερνα αντίρρηση έτσι απλά για να φέρω, κι όμως όχι.
Σήμερα γυρνώντας σπίτι, βλέπω στο καινούριο fame-thing έναν εν ονόματι Λεωνίδα να τραγουδάει "Γι αυτό κρύψου..." , χωρίς μιμήσεις όμως. Κάτι μου θύμιζε.. μα βέβαια, αυτός ήταν! ;)
–Βλέπεις ANT1?
–Όχι, γιατί;
–Βάλε.. αυτός είναι που τραγουδούσε στο Όνομα:)
Όταν επιμένω (αλλά επιμένω!!) δεν το κάνω τυχαία, έχω βάσεις στις οποίες στηρίζω τα λεγόμενά μου -μία από τις οποίες είναι και το μνημονικό μου, χιχι- και believe me, λίγες φορές πέφτω έξω.. (όταν επιμένω!! ξαναλέω, όχι πάντα)
Το Μάρτιο ξαναπήγαμε. Σε αντίθεση με τον Κ. εγώ δεν ξαναείδα-άκουσα τον ίδιο νεαρό, αλλά έναν άλλο πιο ψηλό, λιίγο πιο γεμάτο ο οποίος στο πρόσωπο δε μου θύμιζε κάτι. "Αυτός είναι", "Δεν είναι αυτός. Μεγάλωσε ξαφνικά?!", "΄Ετσι ήταν." και πάει λέγοντας με εμένα και τον Κ. να διαφωνούμε και τη Βαν (που δεν είχε έρθει την προηγούμενη φορά) να είναι στη μέση. Τελικά πείστηκε προφανώς κι η Βαν ότι ήταν αυτός, αφότου τραγούδησε το "Πριν το τέλος", δε λέω καλά το είπε αλλά και πάλι δε μου έκανε την εντύπωση που μου είχε κάνει ο άλλος. Επειδή δεν είχα πολλά κέφια εκείνη τη μέρα, δεν το συνέχισα πολύ κι έτσι είχε ο καθένας μας-κι εγώ κι ο Κ- την πεποίθηση ότι είχε δίκιο.
Η ειρωνεία... χτες κάπως το έφερε η κουβέντα κι αναφερθήκαμε πάλι σ' αυτό. Προς στιγμήν νόμιζε ότι είχα πειστεί από τότε κι έφερνα αντίρρηση έτσι απλά για να φέρω, κι όμως όχι.
Σήμερα γυρνώντας σπίτι, βλέπω στο καινούριο fame-thing έναν εν ονόματι Λεωνίδα να τραγουδάει "Γι αυτό κρύψου..." , χωρίς μιμήσεις όμως. Κάτι μου θύμιζε.. μα βέβαια, αυτός ήταν! ;)
–Βλέπεις ANT1?
–Όχι, γιατί;
–Βάλε.. αυτός είναι που τραγουδούσε στο Όνομα:)
Όταν επιμένω (αλλά επιμένω!!) δεν το κάνω τυχαία, έχω βάσεις στις οποίες στηρίζω τα λεγόμενά μου -μία από τις οποίες είναι και το μνημονικό μου, χιχι- και believe me, λίγες φορές πέφτω έξω.. (όταν επιμένω!! ξαναλέω, όχι πάντα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου