Πάνω - κάτω, πάνω - κάτω

Περί αληθινής αγάπης, παντοτινής, εκεί που δε χωράνε οι οικονομικές ανασφάλειες...
Μου άρεσε αρκετά το "Ημερολόγιο".
Μετά από την ταινία πήραμε το μεγάλο Νirvana, cream & cookies, όπου το ζήτημα δεν ήταν να φάμε παγωτό, αλλά να χτυπήσουμε φλέβα και να φάμε όσα περισσότερα μπισκοτάκια μπορούσαμε.. μπορεί σ' ένα σημείο να ήταν σχεδόν μέχρι πάνω το παγωτό ενώ σ' ένα άλλο έπιανε πάτο. Η Ν. μάλλον "νίκησε":).

Το πρωί κατηφορίζουμε.. μου πέφτει η τσάντα στο δρόμο, έρχεται αυτοκίνητο, τη σηκώνω και προχωράω στην άκρη.
Στο τρένο, αφού κατέβηκαν οι Μ.,Ν., κάνω ν' ανοίξω την τσάντα για να ακούσω μουσική από το κινητό μου. Πρώτη σκέψη:"Γαμώτο, το ξέχασα στης Ρ.; Αφού το έβαλα μέσα.." Δεύτερη σκέψη:"Πρέπει να το έβαλα στην ανοιχτή τη θήκη..και τώρα λιάζεται κάπου στο δρόμο" και συνεχίζω "χμ.. μιας που είναι να πάρω καινούριο κινητό, τώρα θα το πάρω με αριθμό και θα μου έρθει και πιο φθηνά" (τα μηνύματα μου όμως; οι επαφές;)
Τα τηλέφωνα έδιναν κι έπαιρναν κι εγώ στον κόσμο μου. Με έπαιρνε η μαμά μου ώσπου τελικά το σηκώνει ο κύριος Κωνσταντινίδης (να 'ναι καλά ο άνθρωπος). "Ποιος είναι;" "Η μητέρα της κοπέλας του κινητού, εσείς ποιος είστε;" "Πείτε μου πως είναι το κινητό.." "Πώς να είναι; Ένα μικρό είναι... Α, έχει και μια καρδούλα." "Έντάξει, δικό σας είναι." :)και με αστυνομικό πνεύμα ο φίλτατος κύριος.

Μετά το γιατρό παίρνουμε άλλο ταξί για το σπίτι του κυρίου Κωνστ. Μας ανοίγει ένας χαρμόσυνος άνθρωπος. Μόλις μπαίνεις, ένα σύνθετο με φωτογραφίες πάνω. άλλες παλιές, ασπρόμαυρες, άλλες πιο πρόσφατες και μία φρέσκια, ένα εγγονάκι. Πήγε να φέρει το άτακτο κινητό μου από μέσα. "Τώρα σκέφτηκα ότι μπορεί να σας πέρασε από το μυαλό ότι πήρα σε Αμερική και Αυστραλία" Αλίμονο, ο καθαρός ουρανός φαίνεται κι είναι γαλάζιος σαν τα μάτια του κ.Κωνστ. με τις ιδιαίτερες καφετιές πινελιές που είναι σαν αποτυπώματα σοφίας. Δεν είχα κάτι άλλο μαζί μου κι έτσι του έδωσα μια σοκολατίτσα που πήρα από τα coffeeway "κάτι πολύ ενδεικτικό για ευχαριστώ" "Να 'σαι καλά κοπέλα μου και μ' ένα καλό τυχερό!" Κι ενώ ήμαστε στην πόρτα για να φύγουμε, άρχισε να με συμβουλεύει για το τυχερό. "Να κοιτάξεις να έχει μια καλή δουλειά, γιατί η ανέχεια φέρνει γκρίνια και τσακωμούς. Μην έρθει κοντά στην πείνα και η δίψα (κάπως έτσι πρέπει να το είπε)."
Αν του έλεγα να δει το Ημερολόγιο τι θα μου έλεγε μετά;
"Χάρηκα και σας ευχαριστώ πολύ."

Στο τρόλεϋ του γυρισμού μπήκε ένας με μια κιθάρα παίζοντας ξένα κομμάτια σε ελληνικούς στίχους (perhaps, perhaps, perhaps) ενώ αργότερα ένας με ακορντεόν, πιο λαϊκός "Σ' έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάς, στο λαβύρινθο της πόλης σα χαμένη..."




------------------------------------------------------------------------------
Μια γραμμή την είδατε? Ήταν ευθεία.