Τετάρτη, Απριλίου 20, 2005

Πάνω - κάτω, πάνω - κάτω

Περί αληθινής αγάπης, παντοτινής, εκεί που δε χωράνε οι οικονομικές ανασφάλειες...
Μου άρεσε αρκετά το "Ημερολόγιο".
Μετά από την ταινία πήραμε το μεγάλο Νirvana, cream & cookies, όπου το ζήτημα δεν ήταν να φάμε παγωτό, αλλά να χτυπήσουμε φλέβα και να φάμε όσα περισσότερα μπισκοτάκια μπορούσαμε.. μπορεί σ' ένα σημείο να ήταν σχεδόν μέχρι πάνω το παγωτό ενώ σ' ένα άλλο έπιανε πάτο. Η Ν. μάλλον "νίκησε":).

Το πρωί κατηφορίζουμε.. μου πέφτει η τσάντα στο δρόμο, έρχεται αυτοκίνητο, τη σηκώνω και προχωράω στην άκρη.
Στο τρένο, αφού κατέβηκαν οι Μ.,Ν., κάνω ν' ανοίξω την τσάντα για να ακούσω μουσική από το κινητό μου. Πρώτη σκέψη:"Γαμώτο, το ξέχασα στης Ρ.; Αφού το έβαλα μέσα.." Δεύτερη σκέψη:"Πρέπει να το έβαλα στην ανοιχτή τη θήκη..και τώρα λιάζεται κάπου στο δρόμο" και συνεχίζω "χμ.. μιας που είναι να πάρω καινούριο κινητό, τώρα θα το πάρω με αριθμό και θα μου έρθει και πιο φθηνά" (τα μηνύματα μου όμως; οι επαφές;)
Τα τηλέφωνα έδιναν κι έπαιρναν κι εγώ στον κόσμο μου. Με έπαιρνε η μαμά μου ώσπου τελικά το σηκώνει ο κύριος Κωνσταντινίδης (να 'ναι καλά ο άνθρωπος). "Ποιος είναι;" "Η μητέρα της κοπέλας του κινητού, εσείς ποιος είστε;" "Πείτε μου πως είναι το κινητό.." "Πώς να είναι; Ένα μικρό είναι... Α, έχει και μια καρδούλα." "Έντάξει, δικό σας είναι." :)και με αστυνομικό πνεύμα ο φίλτατος κύριος.

Μετά το γιατρό παίρνουμε άλλο ταξί για το σπίτι του κυρίου Κωνστ. Μας ανοίγει ένας χαρμόσυνος άνθρωπος. Μόλις μπαίνεις, ένα σύνθετο με φωτογραφίες πάνω. άλλες παλιές, ασπρόμαυρες, άλλες πιο πρόσφατες και μία φρέσκια, ένα εγγονάκι. Πήγε να φέρει το άτακτο κινητό μου από μέσα. "Τώρα σκέφτηκα ότι μπορεί να σας πέρασε από το μυαλό ότι πήρα σε Αμερική και Αυστραλία" Αλίμονο, ο καθαρός ουρανός φαίνεται κι είναι γαλάζιος σαν τα μάτια του κ.Κωνστ. με τις ιδιαίτερες καφετιές πινελιές που είναι σαν αποτυπώματα σοφίας. Δεν είχα κάτι άλλο μαζί μου κι έτσι του έδωσα μια σοκολατίτσα που πήρα από τα coffeeway "κάτι πολύ ενδεικτικό για ευχαριστώ" "Να 'σαι καλά κοπέλα μου και μ' ένα καλό τυχερό!" Κι ενώ ήμαστε στην πόρτα για να φύγουμε, άρχισε να με συμβουλεύει για το τυχερό. "Να κοιτάξεις να έχει μια καλή δουλειά, γιατί η ανέχεια φέρνει γκρίνια και τσακωμούς. Μην έρθει κοντά στην πείνα και η δίψα (κάπως έτσι πρέπει να το είπε)."
Αν του έλεγα να δει το Ημερολόγιο τι θα μου έλεγε μετά;
"Χάρηκα και σας ευχαριστώ πολύ."

Στο τρόλεϋ του γυρισμού μπήκε ένας με μια κιθάρα παίζοντας ξένα κομμάτια σε ελληνικούς στίχους (perhaps, perhaps, perhaps) ενώ αργότερα ένας με ακορντεόν, πιο λαϊκός "Σ' έχω δει πολλές φορές να τριγυρνάς, στο λαβύρινθο της πόλης σα χαμένη..."




------------------------------------------------------------------------------
Μια γραμμή την είδατε? Ήταν ευθεία.


5 σχόλια:

  1. είσαι παααααρα πολύ τυχερή που το βρήκες το κινητό!! Παίξε κανένα λόττο ή τίποτα τέτοιο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Περιέργες συμπτώσεις;
    Για μένα το κινητό μου, το "Ημερολόγιο" και η "Ευθεία γραμμή" συνδέονται σε μια άλλη ιστορία, πολύ διαφορετική.
    Πολύ γλυκιά ταινία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος25/4/05, 5:12 π.μ.

    Αχ δεν μπορώ αυτό το κόλλημα του Νεοέλληνα μεσήλικα (και δεν εννοώ τον κ. Κωνσταντινίδη μόνο, και οι γονείς μου έτσι είναι, ασχέτως αν παντρεύτηκαν από κεραυνοβόλο έρωτα) να σου λέει ότι πάνω από όλα είναι μια καλή δουλειά, ένα εξασφαλισμένο μέλλον και σιγά τώρα μην κοιτάμε αγάπες... Ρε γαμώτο εμείς έτσι θα γίνουμε κάποτε? Θέλω και γω το δικό μου "Ημερολόγιο", θέλω να πεθαίνω για τον τύπο και αυτός να πεθαίνει για μένα και να μη νοιαζόμαστε για λεφτά...έχω μάλλον αρχίσει να πιστεύω ότι τέτοια αγάπη δεν υπάρχει και είναι μόνο δημιούργημα του Hollywood.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρομαντική: συνήθως δεν πετάγομαι σε ξένα ποστ να μιλάω για άσχετα πράγματα (ναι, αμέ) αλλά τούτη η κουβέντα είναι το κουμπί μου: μην το πατήσεις, θα υποστείς τις συνέπειες :)

    Υπάρχει. Υπάρχει ρε, υ-πα-ρχει. Υπάρχει, την είδα, την βλέπω, την έζησα, δεν την ζω. Δεν είναι για τους άλλους, τους τυχερούς, είναι για μας, για ολους εμάς, θέλει timing ίσως, τύχη, kismet, δεν ξέρω τι σκατά θέλει. Ξέρω. Θέλει να είσαι εκεί, ανοιχτή, έτοιμη, να φωνάζεις με όποιον τρόπο μπορείς 'θέλω να ερωτευτώ' - όχι να μερωτευτούν, να ερωτευτώ - σε μία συχνότητα που θα ακούει μόνο εκείνος, και κανένας άλλος. Θέλει να πιστεύεις, να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου, να χαμογελάς στα λουλούδια, να κοιτάς τον ουρανό και τα σύννεφα, να μη λες 'γαμώτο βρέχει' αλλά 'ωραία μυρίζει σήμερα' θέλει να μην φοράς τα καλά σου ρούχα, την αγαπημένη σου μπλούζα γιατί θα γνωρίσεις εκείνον τον άγνωστο σήμερα, αλλά κάθε μπλούζα να είναι η αγαπημένη σου...

    ...δεν ξέρω τι θέλει. Θα το δεις οταν έρθει.

    Ενα ξέρω μόνο. Υπάρχει, και είναι εκεί έξω. Μείωσε τις πιθανότητες αποτυχίας με το να γνωρίσεις όοοοοολους τους άντρες που υπάρχουν.

    Είναι να μην πατήσεις το κουμπί μου τελικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος25/4/05, 8:21 μ.μ.

    blogarismenh: αυτό το "παααααρα" πολύ μου άρεσε!;)

    maya: Θα ήμουν περίεργη να τη μάθω, αλλά whatever.Μου αρέσουν οι συμπτώσεις:)

    Ρομαντική: ναι, πιστεύω πως όταν κάνουμε παιδιά κι εμείς κάπως έτσι θα τα συμβουλεύουμε.. δίνοντας προτεραιότητα όμως στην αγάπη κι έπειτα τη δουλειά. Γονείς είναι, θέλουν το καλύτερο για μας και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη γνήσια αγάπη!

    arkoude, καλά κάνεις και πετάγεσαι :). Ωραία αυτά που έγραψες. Θέλει πολλά και τίποτα..
    Υπάρχει τέτοια αγάπη, συμφωνώ.
    Αυτό που δε νομίζω ότι είναι εύκολο είναι να μη νοιαζόμαστε για τα λεφτά, ιδίως όταν φτιάχνουμε οικογένεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή