Περνώντας πάλι μπροστά από την Εθνική Λυρική Σκηνή και μετά από τις στάσεις των λεωφορείων στην Ακαδημίας, μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες κι ένα συναίσθημα ότι το 'χω δει αυτό το μέρος από παλιά' διαφορετικό όμως απ' όπως το βλέπω τα τελευταία πόσα χρόνια..
Ήταν το '99, γυμνάσιο, όταν μας είχαν πάει στη Λυρική Σκηνή να δούμε τους γάμους του Φίγκαρο και μετά θα μαζευόμασταν στις στάσεις για να φύγουμε. Εκείνο ακριβώς το σημείο μου φάνταζε διαφορετικά τότε.. η αίσθηση που έχω τώρα από τότε είναι μιας πόλης από κεντρική Ευρώπη, με τα ωραία κτήρια, τα φώτα το βράδυ, τα δέντρα, τον κόσμο και τα αυτοκίνητα' ακόμα και η βοηθητική λωρίδα πίσω από τις στάσεις των λεωφορείων έδινε άλλο αέρα στην πόλη.. Μια πόλη που θα άρχιζα να ανακαλύπτω περισσότερο σε τρία χρόνια από τότε και που δεν έχω σταματήσει ακόμα.
Αρκετές φορές όταν περνάω από μέρη που έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη μου από τα παλιά, έρχονται στο μυαλό μου εκείνες οι πρώτες, καθαρές από προσθήκες του χρόνου, σκέψεις (Σα να 'ταν σήμερα το χτες..), ακόμα και παιδικές εικόνες. Δεν ξέρω αν ακούγεται περίεργο σε κάποιους. Κάτι τέτοιες στιγμές πάντως χαμογελάω γλυκά στη μνήμη μου που με ακολουθεί πιστά -τουλάχιστον η μακροχρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου