Σάββατο, Ιουνίου 06, 2009

"Σα να 'ταν σήμερα το χτες και αύριο το τώρα.."

Μπορεί να το νιώθω πλέον σαν σπίτι μου εδώ, αλλά πάντα υπάρχει αυτή η αίσθηση του προσωρινού -κι ας σκεφτόμουν αρχικά να μείνω παραπάνω.Αλλάζουν οι καταστάσεις, αλλάζει κι ο τρόπος που σκέφτεσαι. Όπως με τα τραγούδια.. ακούς κάποια τραγούδια σε κάποια συγκεκριμένη φάση της ζωής σου που φαίνονται να γράφτηκαν για ΄σένα κι όταν τα ξανακούς μετά, αφού έχουν αλλάξει τα γεγονότα, μπορεί μεν να σου έρχονται τα παλιά συναισθήματα αλλά δεν είναι το ίδιο. Το ίδιο γίνεται και με καθετί καινούριο που παλιώνει. Αλλιώς φαντάζεσαι κάτι πριν το ζήσεις, άλλη αίσθηση έχεις αρχικά όταν το ζεις κι άλλη μετά, αφού το βιώσεις και το συνηθίσεις. Το ωραίο σε αυτό το σημείο είναι να θυμάσαι αυτές τις πρώτες σκέψεις, τα πρώτα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν αντικρύζεις κάτι/κάποιον, όταν ζεις την εμπειρία.


Το άσχημο με το να ζεις έξω είναι πως χάνεις, ή τουλάχιστον έτσι νιώθεις, πολλά από τα αγαπημένα σου πρόσωπα και τις ζωές τους. Κι ας υπάρχουν τα τηλέφωνα, το msn, το skype. Χάνεις στιγμές όμορφες και μη.. θα μου πεις κερδίζεις άλλες.. έτσι πάει. Είναι φορές επίσης που όταν με παίρνουν οι δικοί μου δεν έχω πολύ χρόνο να μιλήσω με αποτέλεσμα να γίνομαι ίσως πιο απότομη και να τα βάζω μετά με 'μένα, γιατί ξέρω ότι καταλαβαίνουν. Είναι κάποια άτομα και κάποιες σχέσεις που υπερπηδούν το εμπόδιο της απόστασης και του χρόνου, αυτού του άστατου μπαμπέση..

Μετράω τις μέρες ανάποδα για την "κατηφόρα"..

6 σχόλια:

  1. βρέθηκα εδώ από το magic bus :)

    έχουμε σπουδάσει στο ίδιο πανεπιστήμιο (ήμουν Stirling 2004-05) και χαιρομαι πολύ να διαβάζω το μέρος κάποια χρόνια μετά μέσα από τις δικές σου εμπειρίες.

    Take care!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος10/6/09, 3:43 π.μ.

    γεια σου jorge. είδες το μαγικό το λεωφορείο πού σε ταξιδεύει?
    πιστεύω κι εσύ θα χεις αξέχαστες αναμνήσεις!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. έχω όντως υπέροχες αναμνήσεις, κάποιες από αυτές είναι φυλαγμένες εδώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος10/6/09, 9:04 μ.μ.

    Τελικά αυτή η πόλη κρύβει κάτι το αρτίστικο μέσα της' το 'ξερα.
    Μπράβο παιδιά!!
    Συνεχίστε έτσι -χωρίς να ξεχνάτε τη βάση σας :)

    [παρεπιμπτόντως, τότε πρέπει να 'σασταν αρκετοί Έλληνες απ'ότι ξέρω -ίσως κ περισσότεροι απ'τους Κινέζους(!)Τώρα είμαστε μετρημένοι]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. στο έτος μου ήμασταν καμιά... 70αριά νομίζω.

    καλύτερα λίγοι, όπου μαζευόμαστε πολλοί έχουμε την τάση να διώχνουμε τους "άλλους" ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος11/6/09, 2:16 μ.μ.

    Παίζει να φτάνουμε και τους.. 20 -μαζί με undergrads. Μπορεί να ναι και παραπάνω λογικά. Κάθε χρόνο και λιγότεροι.
    Στο τμήμα μου παλιά η μισή τάξη σχεδόν ήταν Έλληνες και μας λένε οι καθηγητές επικρατούσε ένας πανικός :)(ενώ τώρα που, κυριολεκτικά, κοιμούνται οι "άλλοι" μες στο μάθημα..). Όχι ότι έχει σημασία στο τέλος, αν έχεις την παρέα σου.
    Όπως και να χει είναι μια εμπειρία!

    Take care!

    ΑπάντησηΔιαγραφή