Πρέπει να 'χει τουλάχιστον τρία χρόνια που θέλαμε να πάμε σε αυτό το νησί, αλλά τύχαινε και καταλήγαμε αλλού. Φεύγω άρον άρον απ' τη δουλειά, άδειος ο δρόμος, για να βρούμε καμιά θέση. Πάνω κατάστρωμα και το 9ωρο ταξίδι ξεκινάει.. ό,τι πρέπει για να μπεις κατ'ευθείαν στην άλλη πραγματικότητα..
03:30 Τελευταία στάση: Αμοργός.
Είναι τόσο όμορφα ανακατεμένα όλα, εικόνες και στιγμές, που μου είναι δύσκολο να ξεκινήσω από κάπου. Μέσα σ'αυτή την αταξία του μυαλού, λοιπόν, "βλέπω" ..δρόμους από αυτούς που σε αφήνουν να απολαύσεις τη διαδρομή και τη θέα ενώ η μουσική σιγοντάρει.
..γαλανά και δροσερά νερά, με πιο ωραία ίσως αυτά της Γραμβούσας [το καλό του να ακολουθείς τις προτάσεις από άτομo που ξέρει καλά το νησί. ευχαριστώ κοπελιά]. Νιώθω έντονα τη συνεχή εναλλαγή κρύου και ζεστού στα νερά της Αγίας Άννας.
..τα σκαλοπάτια προς το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας.
Αφού φτάσαμε ξαποστάσαμε ατενίζοντας τον ορίζοντα, το απέραντο.. μέχρι εκεί που η ομίχλη κι οι υδρατμοί άφηναν το μάτι να φτάσει. Είναι αυτό το σημείο που κατανοείς καλύτερα το πόσο εύλογα κρατάει το νησί το προσωνύμιο που του αποδόθηκε από την ταινία Le grand bleu. Έπειτα μας τράταραν λουκούμι, νερό και ψημένη ρακή -η καλύτερη που ήπιαμε στο νησί.
..ακολουθώ τους ήχους από τις γιορτές της Αμοργού. Τρεις γιορτές στη σειρά πετύχαμε, με κύρια το πανηγύρι της Αγ.Παρασκεύης στην Κολοφάνα. Τα τραπέζια σε παράταξη και κοπέλες να σερβίρουν πατατάτο και κρασί, για να πάρουν αργότερα σειρά η μουσική κι ο χορός.
..μυρίζω τον ελληνικό στο καφενείο πάνω στο δρόμο' ηρεμία στην αυλή του όταν δεν περνάει κανένα αυτοκίνητο και μια γλυκιά ευγένεια στα πρόσωπα των ηλικιωμένων ιδιοκτητών.
..χάνομαι στα στενά. Το μαγευτικό αυτό μέρος που αν κι έχει το ίδιο όνομα σε κάθε νησί, ξεχωρίζει όπως ο φωτισμένος βράχος που υψώνεται μέσα από τα λευκά σπίτια το βράδυ' η Χώρα.
Δε χορταίνεις να τη γυρίζεις, σοκάκι από εδώ - σκαλάκια από 'κει, περάσματα κρυφά που εξάπτουν την περιέργεια και τη διάθεση για εξερεύνηση.
..Ηλιοβασίλεμα στον Ποταμό, άραγμα στο Q, χαλαρές στιγμές στο μπαλκόνι του αγαπημένου Γιασεμί..
Λίγες μέρες μετά την επιστροφή, λαμβάνω τηλέφωνο από Αμοργό για να μάθω ότι θα γίνει ο γύρος του νησιού εκείνη τη μέρα τελικά. "Δυστυχώς έχουμε φύγει..." -προς το παρόν τουλάχιστον. Μυρίζει νοσταλγία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου