Μια ματιά στη λάμπα έξω απ'το παράθυρο αρκούσε για να σιγουρευτείς ότι -πάλι- βρέχει ή έστω ψιχαλίζει. Άνοιγες το παράθυρο και άκουγες τον ήχο.. Έβγαζες έξω το χέρι σου και ένιωθες τις σταγόνες πάνω του, ενώ το αεράκι έκανε την κάφτρα να τελειώνει πιο γρήγορα και σε κάθε ρουφηξιά άκουγες το σπίθισμα μέσα στη ησυχία της νύχτας.
(φωτο: περσινό καλοκαίρι, γύρω στις 3. ξημερώνει...)
I wish I was there right now...
ΑπάντησηΔιαγραφήAgia Nostalgia
It will always be belonging to you, my dearrr
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πες στην Αudrey να κάνει στην άκρη, να 'ρθω να δούμε καμιά ταινία ε!