Δευτέρα, Ιουλίου 13, 2009

Κάπα



Μετά από ένα στριφογύρισμα του Σίγμα σε Νι πέρσι, φέτος συνεχίστηκε ξανά η αλληλουχία..

Ηρεμία, ωραίες διαδρομές, άγρια ομορφιά, διάφανα καθαρά νερά.. λίγες μέρες στην Κάρπαθο έφταναν για να χάσω την αίσθηση του χρόνου και να ξεχάσω ότι με περιμένει και μια πτυχιακή.

Η κυρά Στασία που μας φιλοξενούσε μας φερόταν σα γιαγιά μας. Μια μέρα μας κέρασε καρπάθικο μπακλαβά ενώ μια άλλη μέρα μας είχε αφήσει στο δωμάτιο από την χορτόπιτα που είχε φτιάξει. Αεικίνητη, τις περισσότερες ώρες ασχολιόταν με τον κήπο της κι όταν την πετυχαίναμε είχε να μας πει κι από κάτι, μια ιστορία, με την ιδιαίτερη προφορά της με στοιχεία αρχαίας ελληνικής διαλέκτου. Φεύγοντας, μας αγκάλιασε και μας έδωσε βασιλικό να τον φυτέψουμε στο μπαλκόνι να τη θυμόμαστε...



Οι δρόμοι ήταν όλο στροφές μες στα βουνά, ιδίως προς κάτι παραλίες που οι περισσότεροι πήγαιναν με καραβάκι. Κάποιες παραλίες συγκρίνονταν θα 'λεγες με αυτές των Κουφονησίων. Η Κυρά Παναγιά που έστεκε σαν φόντο στο desktop μου μέχρι πρότινος, πήρε σάρκα και οστά (ή καλύτερα θάλασσα κι άμμο..).





Η Όλυμπος -έτσι αποκαλούν το χωριό, σε θηλυκό γένος- είναι γραφικότατη, λες και έχει μείνει χρόνια πίσω. Ο μεγάλος χωματόδρομος που έχεις να διανύσεις μέχρι να φτάσεις στο χωριό, η δροσιά που έχει αλλά και η ομίχλη που το είχε περιτριγυρίσει, σε έβαζαν σε άλλο κλίμα από αυτό των καλοκαιρινών διακοπών. Οι γυναίκες είναι ντυμένες παραδοσιακά αλλά ξέρουν και καλά τη δουλειά του εμπόρου' θα σε καλέσουν στο μαγαζί να σου φορέσουν τη μαντίλα για να νιώσεις κομμάτι του μέρους.. περιττό να πω ότι κι εγώ και η αδερφή μου κυκλοφορούσαμε στο χωριό με τη μαντίλα στο κεφάλι.




Σε αυτές τις διακοπές είπα να μην οργανώσω το πρόγραμμα.. βγήκε κατά τη διάρκεια, αν και δε μπορούσα εύκολα να αντισταθώ. Χωρίς βιβλίο στην παραλία, χωρίς καν mp3. Ξενοιασιά.. αυτό δεν είναι οι διακοπές? Να έχει βραδιάσει και να πηγαίνεις με το μαγιό και τα ρούχα της παραλίας για ποτό.. και μετά να παίρνεις πίτσα από μια ταβέρνα που μόλις θα 'κλεινε και να πηγαίνεις στην παραλία, με το φεγγάρι να φωτίζει σαν ένας τεράστιος φανοστάτης.

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος30/10/12, 9:04 μ.μ.

    Αγαπητή Σοφία,
    Η <> που λες ονομάζεται τσεμπέρι. Μαντήλα είναι κεντημένο ύφασμα που διακοσμοί τους στύλους των παραδοσιακών καρπάθικων σπιτιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος30/10/12, 9:06 μ.μ.

    Εννοούσα διακοσμεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή