"Τσάι στο κρύσταλλο με δυόσμο..."

Όταν αγαπημένος τραγουδοποιός εμπνέεται από αγαπημένο συγγραφέα...

"Είμαι γυναίκα της ερήμου, μια χούφτα άμμος η ζωή μου

νερό στην όαση, πηγάδι, και το κρυφό σου το σημάδι

λουλούδι πέτρινο, ανθισμένο για πάντα θα σε περιμένω

να πιεις δροσιά απ΄την ψυχή μου ....

Είμαι γυναίκα της ερήμου, αέρας παίρνει το φιλί μου

για να σε βρει και να στο δώσει όρκο στ'αστέρια είχαμε δώσει

Κι όταν γυρίσεις απ'τον κόσμο, τσάι στο κρύσταλλο με δυόσμο

Πιες κι απ΄τη στάμνα της ψυχής μου.. είμαι γυναίκα της ερήμου"

-Ορφέας Περίδης-

(ερμηνεύει η Μ.Κανά)

Σε 'μένα όμως προηγήθηκε το τραγούδι.. οπότε όταν διάβαζα τον Αλχημιστή, φτάνοτας σε κάποια σημεία μου ήρθε στο μυαλό μια γνώριμη μελωδία... βάζω λοιπόν να την ξανακούσω και στη στιγμή τα πρόσωπα του μυθιστορήματος γίνονται πιο απτά κι η ιστορία τους πιο αληθινή...