Το δέντρο

"Το αφοσιωμένο βλέμμα του σε ένα δέντρο αποτελεί μία προσπάθεια να παραμερίσει τον εαυτό του αναγνωρίζοντας οτιδήποτε είναι πέρα από μας - ξεκινώντας μέσα στο σκοτάδι από αυτό το κουφάρι που μοιάζει με αρχαίο, με τα ακανόνιστα κλαδιά, τα χιλιάδες άκαμπτα φυλλαράκια και την εντυπωσιακή έλλειψη οποιασδήποτε άμεσης σχέσης με το ανθρώπινο δράμα."

Αλαίν ντε Μποττόν, "Οι χαρές και τα δεινά της εργασίας"

Το δέντρο. Πόσο υπομονή κρύβει.. ηρεμία, δύναμη, σοφία, ζωή. Από σπόρος γίνεται κλαδιά, μεγαλώνει σταθερά, προσθέτει από ένα δακτύλιο στον κορμό του κάθε χρόνο. Φτάνει τελικά σε ένα ύψος, έχεις την εντύπωση πως παραμένει το ίδιο, αλλά πάντα κάτι αλλάζει' τον χρόνο δεν τον πιάνεις πάντα. Σαν την ανθρώπινη ζωή' μεγαλώνεις, γίνεσαι πιο σοφός, δίνεις το σπόρο σου για μια νέα ζωή κι έπειτα είναι σα να σταματάς να μεγαλώνεις και να μένεις ίδιος, τουλάχιστον στα μάτια των εγγονιών σου.

Το δέντρο είναι μια αυτούσια ύπαρξη. Συχνά δεν έχει ανάγκη κανέναν.

"Τη νύχτα αυτή τη λέτε εσείς φωτιά, κάποιος την είπε δέντρο
Οι μέρες που λαχτάρησε θα 'ρθουν, κάποιος την είπε δέντρο"

Active Member, Το δέντρο (διασκευή) - original