Πριν μετακομίσουμε, ανησυχούσα για το αν το δωμάτιό μου θα είχε θέα. Τελικά όλες έχουμε, οι δύο το μνημείο του Wallace κι οι άλλες δύο έχουμε το λόφο Gowan, ο οποίος από τότε που γύρισα έχει βαφτεί σχεδόν μωβ. Βρήκα και χώρο να ξαναφυτέψω το δεντράκι μου.
Έτσι λοιπόν όταν σηκώνω τα μάτια μου απ'την οθόνη του υπολογιστή, αυτή είναι η εικόνα που αντικρύζω. Κι αυτό που μου αρέσει είναι ότι αυτή η εικόνα είναι "ζωντανή"..
Κάθε μέρα όλο και κάποιος θα ανηφορίσει για να κάτσει στο παγκάκι αυτό και να ρεμβάσει.. Πολλά ζευγαράκια, οικογένειες με τα παιδάκια να ανεβαίνουν πάνω στα κανόνια, αλλά και μοναχικοί τύποι.. συχνά να κάθονται στη βροχή χωρίς να της δίνουν και πολύ σημασία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου