Παρασκευή, Φεβρουαρίου 25, 2005

Γραντζουνώντας την κιθάρα και ψάχνοντας να βρω τη μελωδία...

Πιστεύω.. ελπίζω, η τακτική μου να με έβγαλε ασπροπρόσωπη, αν και πάλι ήταν της πολύ τελευταίας στιγμής (πρωτότυπο!).Τελειώσαμε at last!
Το πανεπιστήμιο μου αρέσει τις βραδυνές ώρες, ήσυχα και οικεία..
Ανεβήκαμε την ανηφόρα προς τον προφήτη Ηλία -η παρέα που γεμίζει ακριβώς ένα αυτοκίνητο- με το φεγγάρι από πάνω μας.. έπειτα από λίγο καθόμασταν στο Wild thing. Πρώτη φορά απ' όσες έχω πάει βάζει τόσα ελληνικά. Και μετά αγόρασα την πρώτη μου κιθάρα!!Ναι, μπήκε μέσα ένας κωφάλαλος με μια αγκαλιά γεμάτη αρκουδάκια.. πέρασε κι από το τραπέζι μας κι άφησε ένα μπρελόκ φακό,έναν αναπτήρα πιστόλι και μια κιθάρα-αναπτήρα! Αυτό ήταν..έρωτας με την πρώτη ματιά ;)

---Έκτακτη παρέμβαση..η Ε. .."Σ' αναζητώ...σ' αναζητώ μ'ένα βιολί κι ένα φεγγάρι, λείπει το όνειρο, εσύ και το δοξάρι " ! Είναι κι η Β. μαζί εννοείται -αύριο θα υπάρχει λογικά το σχετικό post.---

Τι έλεγα? Ναι, μια μικρογραφία ηλεκτρικής κιθάρας -και με τις έξι της χορδές παρακαλώ! Το μόνο κακό ότι έχει μεγάλη φλόγα.
Λίγο πριν φύγω έβαλε ένα κομμάτι.... παλιό..πολύ ωραίο, είχα ήδη ετοιμαστεί αλλά περίμενα. Η Ν. είπε ότι είναι Roxette (?) το πιο πιθανό μάλλον.Ήμουν στο τσακ να πάω στο dj να τον ρωτήσω, αλλά δεν. Το αποτέλεσμα..?
Αυτή τη στιγμή ψάχνω στο iMesh ό,τι τραγούδι τους υπάρχει μέσα. Παρεπιμπτόντως κατέβασα και το Fading Like A Flower και περιέργως πώς καθώς το έβαλα να το ακούσω πριν ολοκληρωθεί η λήψη, στα κενά που έκανε ακουγόντουσαν Διάφανα Κρίνα και δη ακυκλοφόρητο -Όνειρο μέσα σ' όνειρο!Πώς μπλέχτηκε.. Και σε επόμενο που άκουσα πάλι παρέμβαση "ζωή σαν τη δικιά μου".
Είμαι βλήμα..πρέπει να είναι το Fading like a @-->---.Τουλάχιστον η αρχή έτσι δείχνει.:Ρ

Κάποιος άλλος κατέβαζε από 'μένα το "Είσαι παντού", ντέρτια..
------------------------------------------
Αν και ήξερα ότι θα μου άρεσε η ταινία "Τα παιδιά της Νιόβης", δεν έτυχε να κάτσω να δω ένα ολόκληρο επεισόδιο.. σήμερα το είδα..έτυχε κι έπεσα στην περίοδο της αρχής της Καταστροφής.. τραγικές εικόνες.. πριν το τέλος μάλιστα ανακατεύτηκε το στομάχι μου.Έπεσε λίγο η διάθεση της απόκτησης της κιθάρας: τη θέση της πήρε μόνο η φωτιά.

3 σχόλια:

  1. κάθε βράδυ σχεδόν το ίδιο πέρνω την ξεβαρχαλωμένη μου κιθάρα και γραντζουνάω ψάχνοντας τους πιο υπόγειους σκοπούς της ψυχής μου, κάθε βράδυ, ιδίως χθες με το ολόγιομο φεγγάρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όσες φορές έχω έρθει εγώ γιατί δε βάζει ποτέ ελληνικά?Γκρρ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος27/2/05, 9:35 μ.μ.

    Να με διορθώσω πρώτα ..δεν είναι η πρώτη κιθάρα μου..είχαμε με την αδερφή μου μία όταν ήμασταν μικρές, όχι με αληθινό ήχο πάλι, αλλά τουλάχιστον σε νορμάλ διαστάσεις.

    street spirit:ελπίζω να τους βρίσκεις τελικά..

    jdsallinger:well, θα προσπαθήσω (αρκετά?) να βρω τη μελωδικότητα

    van:θα βάζει λογικά περισσότερο τις καθημερινές και πιο νωρίς απ'ότι συνήθως πάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή