Εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι στιχάκι

Τί είναι άλλωστε οι στίχοι χωρίς τη μουσική, ένα ποίημα δεν είναι;

Οι στίχοι, ακόμα κι όταν ένα τραγούδι δεν είναι βίωμα του στιχουργού, εκφράζουν πτυχές της προσωπικότητάς του, μπορείς να αντιληφθείς το συναισθηματικό του κόσμο, τα πράγματα στα οποία δίνει ιδιαίτερη σημασία στη ζωή του, τη νοοτροπία του, ακόμα και το πού έχει ζήσει -δίπλα σε θάλασσα, ποτάμια, βουνά- χωρίς να 'χεις διαβάσει τη βιογραφία του.

Θα διαλέξω τρεις αγαπημένους μου τραγουδοποιούς και θα πω με λέξεις παρμένες από τους στίχους τους, τί είναι ο καθένας για 'μένα. Είναι λέξεις που επαναλαμβάνονται συχνά στα τραγούδια τους. Κοινές λέξεις θα μου πεις· ναι, αλλά όχι ακριβώς. Ακόμα κι έτσι, η μία κοντά στην άλλη βγάζουν κάτι από την αύρα των τραγουδιών.

Παύλος Παυλίδης

Βροχή, σύννεφα, ήλιος, βράχια, λιμάνι, θάλασσα, καλοκαίρι, αλμύρα, ταξίδι, πλοίο, νησιά, φιλιά, κύματα, καράβι, φωτιά, δρόμοι, τρένο, ξέρεις, μέρα, σπίτι, πόλη, πουλιά, σφαίρα, καρδιά, σιωπή, σύννεφα, καταιγίδα, ουρανός, λευκό, σελήνη, παραμύθι, φωτογραφία, παιδί, ονειρεύομαι, φοβάμαι, φως, ξεχνάω, θυμάμαι, ευτυχία, δρόμος, πουθενά, εσύ.

Αέρινη αύρα, καλοκαιρινά ταξίδια, νοσταλγία κι επιστροφή, αγάπη αληθινή, όνειρα κι ανοιχτοί δρόμοι.

Σωκράτης Μάλαμας

Κρασί, ταξίδι, φεγγάρι, σκοτάδι, καιρός, χρώματα, αρώματα, λουλούδια, γυναίκα, νύχτα, φιλιά, λάθος, φωτιά, μάγισσα, καρδιά, μυαλό, έρωτας, μεθυσμένος, φεγγάρι, νεράιδα, βράδια, αέρας, φύλλα, παράθυρο, άνοιξη, ησυχία, κόσμος, πέτρα, δρόμος, πόλη, ταξίδι, φίλοι, πίνω, ψυχή, μοίρα, φεύγω, αγκαλιά, αγάπες, αλήθεια, λόγια, ψέματα, όνειρο, νους, αδειανός, χρόνια, μέρες, ρουφηξιά, ζωή.

Συναισθήματα βγαλμένα μέσα από την ψυχή, αυθορμητισμός που πηγάζει από μεθυσμένη διάθεση, αναστεναγμός και ρουφηξιά, μαγεία κι έρωτας.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Αγρύπνια, ψυχές, βυθός, νους, νοσταλγία, άστρα, ύπνος, δειλινό, μέρα, μάτια, βουνά, χιόνι, ποταμός, γιορτή, ποτήρι, κρασί, κόκκινο, πότες, τρία, πίστη, χείλη, πληγή, καρδιά, γυναίκα, νύχτα, αέρας, φωτιά, αποκοιμάμαι, Κυριακή, αγάπη, ανάσα, ομίχλη, σκέψεις, στραβά, τσιγάρο, φυλακή, ξεχνιέμαι, ξενιτιά, κοιλάδα, τραγουδάω.

Σκέψεις που πλέκουν ολόκληρες ιστορίες, νόημα μεστό σαν παλιό κρασί, μυσταγωγική γιορτή, εσωτερική ηρεμία και πίστη.

Με ακόμα πιο λίγα λόγια, για ‘μένα, ο Παύλος είναι καλοκαίρι, ο Σωκράτης άνοιξη κι ο Θανάσης φθινόπωρο. Κι η άνοιξη με το φθινόπωρο, ως μεταβατικές εποχές, έχουν αρκετά κοινά.

υγ: είναι γνωστό ότι αγαπώ την άνοιξη εγώ, είναι όμως και κάποιοι που θέλουν το χειμώνα. Για χειμώνα θα έβαζα τα Διάφανα Κρίνα, αλλά ας μη βαρύνουμε το κλίμα, ακόμα έχει ήλιο..