unplanned

Διαφορετικό καλοκαίρι. Της τελευταίας στιγμής (είναι τα καλύτερα, λένε). Διακοπές που τις κλείσαμε 5-6 μέρες πριν.

πού: Άνδρο, Σέριφο, Σέρρες [non-stop με ενδιάμεσες ανταποκρίσεις-(ξε)πακεταρίσματα στην Αθήνα]

πώς: αυτοκίνητο-πλοίο-λεωφορείο-ταξί [shuffle & repeat: on]

πότε: 12 μέρες του Αυγούστου

με λίγα λόγια - αντί φωτογραφιών: μια αρχοντική Χώρα//σκαλιά δεξιά κι αριστερά προς τη θάλασσα//ένας ναύτης κοιτάζει τον ορίζοντα//κάνω να τον φτάσω, είναι θεόρατος αν και αφανής//το γεφυράκι που θα σκαρφαλώσω την επόμενη φορά για να περάσω στο κάστρο//γρανίτα φράουλα και κορίτσια στον ήλιο//τυρκουάζ λιβελούλες για ενθύμιο//συναντήσεις γνωστών στο Μπατσί//κρύο νερό να το πιεις απ' τη βρύση//μια ιδέα ιππασίας//Άγια μου Θαλασσινή///δωμάτιο με θέα//ηρεμία στη Λιά//Kaiser στην Ψιλή Άμμο//ερωτευμένη πάλι με τη Χώρα//λευκό και γαλάζιο, παντού//και η σομόν-με-γαλάζιο-τρούλο εκκλησία στην Κάτω Χώρα//γαλάζιο Atos και ασημένιο Getz//κλασική φωτογραφία με τα δρομολόγια των λεωφορείων για τη μέρα που ξεμείναμε//ένα ρετρό λεωφορείο και γερόντοι να συζητάνε για τα χρόνια που έζησαν έξω//σεριφιώτικο, δυνατό κρασί//aerino και caipiracci//χωρίς τακούνια, ούτε ρολόι//ένα "πλωτό κι ερωτικό" καφενείο μέχρι πρωίας//ανεκπλήρωτη υπόσχεση//ρακέτες και μαύρισμα, επιτέλους//ηλιοβασίλεμα στη Βαγιά//μια όμορφη διαδρομή με άδειο δρόμο//μόνο ερείπια από τα μεταλλωρυχεία και η κατάλληλη μουσική για ένα σούρουπο σε σέπια//φωτογραφική πάνω στο καπό και αντίστροφη μέτρηση//αντίστροφη μέτρηση για την απαθανάτιση του κάθε "τώρα" που μετά το κλικ γίνεται ανάμνηση//τυχαίοι αριθμοί σε αντιστοιχία σελίδων στον κατάλογο του Στράτου//ζακέτες, φουλάρια και φούτερ στην ανεμοδαρμένη πλατεία//βλέμματα δίχως λόγια//οι φυσιογνωμίες, πλέον, γνωστές και τα μέρη, στέκια//μια περίεργη βραδιά//μαργαρίτες - υπάρχουν για να τις πίνεις, όχι να τις μαδάς//ελάχιστος ύπνος//ο άλλος μισός στην παραλία//ελληνικός καφές, υποβρύχιο, μωσαϊκό και έκθεση με φωτογραφίες ντόπιων στους τοίχους//θα ερχόμουν και το χειμώνα εδώ για ένα ζεστό καφέ//μεσημεριάτικη βόλτα στα σοκάκια της Χώρας, μέχρι την κορυφή//σαν σε ονειρούπολη, δεν υπήρχε κανείς άλλος (που να γυρνοβολάει ντάλα μεσημέρι)//ένα μπουκάλι λικέρ και δυο ταψιά αμύγδαλα αφημένα στον ήλιο//το λερωμένο, λαδωμένο, σκισμένο εξώφυλλο του βιβλίου//κι ας διάβασα μόνο κάπου 38 σελίδες///βραδυνό δρομολόγιο στην εθνική κι η πανσέληνος απ' τη μεριά που κάθομαι//ουράνιο τόξο στο Παγγαίο..

για έναν πιο γλυκό Σεπτέμβρη..