Κι εγώ με τη σειρά μου, μετά από πρόσκληση της ttallou και του street spirit, θα μπω στο blogoπαίχνιδο.Here are the rules:
1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο πλησιέστερο σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι
Το λοιπόν, πιάνω τα "Εκατό Χρόνια Μοναξιά" -που πιστεύω να τελειώσω επιτέλους- και παραθέτω τρεις προτάσεις του περιγραφικότατου Gabriel García Márquez:
"Κάτω από ένα λαμπερό μεσημεριάτικο ήλιο, στον Κόλπο της Βεγγάλης, το καράβι του είχε σκοτώσει ένα θαλάσσιο δράκοντα, στην κοιλιά του οποίου είχαν βρει το κράνος, τις πόρπες και τα όπλα ενός σταυροφόρου. Είχε δει στην Καραϊβική το φάντασμα του κουρσάρικου σκαριού του Βίκτορ Χιουζ, με τα πανιά του ξεσκισμένα απ' τους ανέμους του θανάτου, τα ξάρτια του φαγωμένα απ' τις θαλάσσιες κατσαρίδες, που αναζητούσε πάντα τη ρότα για τη Γουαδελούπη. Η Ούρσουλα έκλαιγε στο τραπέζι, σαν να διάβαζε γράμματα που δεν είχαν φτάσει ποτέ κι όπου ο Χοσέ Αρκάδιο της διηγιόταν τα κατορθώματα και τις περιπέτειές του."
Δίνω πάσα σε:
vanesssa
mindstripper
archive
Συνήθης Ύποπτη
Narita
Θα μπορούσα πάντως να κάνω το αντίστοιχο και για τη σελίδα 456, μου το επιτρέπει το βιβλίο :)
__________________________________________________________________
...και μετά το βιβλίο, λίγη μουσική!
από την πολλά υποσχόμενη Amy McDonald
__________________________________________________________________
ps1: Αν θέλετε περισσότερα παιχνίδια μπορείτε να πάρετε την παρέα σας και να επισκεφθείτε το The Brain. Μέχρι και καρέκλα που σου κάνει μασάζ στην πλάτη έχει -δεν είναι για χόρταση ;Ρ.
ps2: Θυμάται κανείς πώς λεγόταν ένα παλιό τηλεπαιχνίδι που ήταν δυο ζευγάρια κι έπρεπε μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο να τελειώσουν κάποιες δουλειές του σπιτιού?(σκούπισμα/βράσιμο αυγού/καφέ/φαγητό/συζύρισμα...) Πρέπει να 'ναι καμιά δεκαπενταριά χρόνια.
[κάπως έτσι εν τω μεταξύ έχω νιώσει όσες φορές έχω μείνει για καμιά βδομάδα μόνη στο σπίτι]
1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο πλησιέστερο σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι
Το λοιπόν, πιάνω τα "Εκατό Χρόνια Μοναξιά" -που πιστεύω να τελειώσω επιτέλους- και παραθέτω τρεις προτάσεις του περιγραφικότατου Gabriel García Márquez:
"Κάτω από ένα λαμπερό μεσημεριάτικο ήλιο, στον Κόλπο της Βεγγάλης, το καράβι του είχε σκοτώσει ένα θαλάσσιο δράκοντα, στην κοιλιά του οποίου είχαν βρει το κράνος, τις πόρπες και τα όπλα ενός σταυροφόρου. Είχε δει στην Καραϊβική το φάντασμα του κουρσάρικου σκαριού του Βίκτορ Χιουζ, με τα πανιά του ξεσκισμένα απ' τους ανέμους του θανάτου, τα ξάρτια του φαγωμένα απ' τις θαλάσσιες κατσαρίδες, που αναζητούσε πάντα τη ρότα για τη Γουαδελούπη. Η Ούρσουλα έκλαιγε στο τραπέζι, σαν να διάβαζε γράμματα που δεν είχαν φτάσει ποτέ κι όπου ο Χοσέ Αρκάδιο της διηγιόταν τα κατορθώματα και τις περιπέτειές του."
Δίνω πάσα σε:
vanesssa
mindstripper
archive
Συνήθης Ύποπτη
Narita
Θα μπορούσα πάντως να κάνω το αντίστοιχο και για τη σελίδα 456, μου το επιτρέπει το βιβλίο :)
__________________________________________________________________
...και μετά το βιβλίο, λίγη μουσική!
Τhis Is The Life
από την πολλά υποσχόμενη Amy McDonald
__________________________________________________________________
ps1: Αν θέλετε περισσότερα παιχνίδια μπορείτε να πάρετε την παρέα σας και να επισκεφθείτε το The Brain. Μέχρι και καρέκλα που σου κάνει μασάζ στην πλάτη έχει -δεν είναι για χόρταση ;Ρ.
ps2: Θυμάται κανείς πώς λεγόταν ένα παλιό τηλεπαιχνίδι που ήταν δυο ζευγάρια κι έπρεπε μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο να τελειώσουν κάποιες δουλειές του σπιτιού?(σκούπισμα/βράσιμο αυγού/καφέ/φαγητό/συζύρισμα...) Πρέπει να 'ναι καμιά δεκαπενταριά χρόνια.
[κάπως έτσι εν τω μεταξύ έχω νιώσει όσες φορές έχω μείνει για καμιά βδομάδα μόνη στο σπίτι]
danke!
ΑπάντησηΔιαγραφήps: Ιδέα δεν έχω για αυτό το παιχνίδι! Ελληνικό;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήps2: (Άσχετο) "...Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός".
nichts
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίο το τραγούδι αυτό.
Ναι, ελληνικό. Ο Μπονάτσος το παρουσίαζε.
Το 'χω, το 'χω!! Με βοήθησε η sister (μα γιατί νόμιζα ότι την είχα ρωτήσει και δε θυμόταν καλά?) "Με το κλειδί στο χέρι" λεγόταν' έψαχνε αρχικά το ζευγάρι να βρει το σωστό κλειδί κ μετά αφού έμπαινε στο σπίτι, έκανε το πρωινό και τις λοιπές δουλειές.
Να 'το κι εδώ ανάμεσα σε άλλα enteka παλιά τηλεπαιχνίδια.