Smells like ...spring!

Πότε ήταν που βρισκόμασταν σε μια άσπρη πολιτεία και ισορροπούσαμε πάνω στον πάγο των πεζοδρομίων... και να 'μαστε σήμερα με τη Ν. να κόβουμε βόλτες στην Πλάκα και τα Αναφιώτικα καταλήγοντας σε μια ταράτσα πίνοντας τον πρώτο φραπέ. Μύρισε άνοιξη!




"Από το μπαούλο του ουρανού
άρχισαν να πέφτουν πεταλουδίτσες,
που ήταν άσπρες."
Ε'2

"Ο χειμώνας δίνει τη θέση του
στη γαλανομάτα άνοιξη"
Β'2

-αν και πρασινομάτα θα ΄λεγα τώρα;)-

Σελίς 123

Κι εγώ με τη σειρά μου, μετά από πρόσκληση της ttallou και του street spirit, θα μπω στο blogoπαίχνιδο.Here are the rules:

1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο πλησιέστερο σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι

Το λοιπόν, πιάνω τα "Εκατό Χρόνια Μοναξιά" -που πιστεύω να τελειώσω επιτέλους- και παραθέτω τρεις προτάσεις του περιγραφικότατου Gabriel García Márquez:

"Κάτω από ένα λαμπερό μεσημεριάτικο ήλιο, στον Κόλπο της Βεγγάλης, το καράβι του είχε σκοτώσει ένα θαλάσσιο δράκοντα, στην κοιλιά του οποίου είχαν βρει το κράνος, τις πόρπες και τα όπλα ενός σταυροφόρου. Είχε δει στην Καραϊβική το φάντασμα του κουρσάρικου σκαριού του Βίκτορ Χιουζ, με τα πανιά του ξεσκισμένα απ' τους ανέμους του θανάτου, τα ξάρτια του φαγωμένα απ' τις θαλάσσιες κατσαρίδες, που αναζητούσε πάντα τη ρότα για τη Γουαδελούπη. Η Ούρσουλα έκλαιγε στο τραπέζι, σαν να διάβαζε γράμματα που δεν είχαν φτάσει ποτέ κι όπου ο Χοσέ Αρκάδιο της διηγιόταν τα κατορθώματα και τις περιπέτειές του."


Δίνω πάσα σε:

vanesssa
mindstripper
archive
Συνήθης Ύποπτη
Narita


Θα μπορούσα πάντως να κάνω το αντίστοιχο και για τη σελίδα 456, μου το επιτρέπει το βιβλίο :)
__________________________________________________________________

...και μετά το βιβλίο, λίγη μουσική!

Τhis Is The Life

από την πολλά υποσχόμενη Amy McDonald

__________________________________________________________________
ps1: Αν θέλετε περισσότερα παιχνίδια μπορείτε να πάρετε την παρέα σας και να επισκεφθείτε το The Brain. Μέχρι και καρέκλα που σου κάνει μασάζ στην πλάτη έχει -δεν είναι για χόρταση ;Ρ.

ps2: Θυμάται κανείς πώς λεγόταν ένα παλιό τηλεπαιχνίδι που ήταν δυο ζευγάρια κι έπρεπε μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο να τελειώσουν κάποιες δουλειές του σπιτιού?(σκούπισμα/βράσιμο αυγού/καφέ/φαγητό/συζύρισμα...) Πρέπει να 'ναι καμιά δεκαπενταριά χρόνια.
[κάπως έτσι εν τω μεταξύ έχω νιώσει όσες φορές έχω μείνει για καμιά βδομάδα μόνη στο σπίτι]

"Μου 'χες γράψει μια κασέτα..."

Κασέτες. 60άρες ή 90άρες. Αυτές που παίρναμε στις εκδρομές για να τις βάζουμε στο πούλμαν ή στα πάρτυ που κάθε τόσο έκανε κι ένας συμμαθητής μας. Κασέτες με αφιερώσεις μέσα, επιλεγμένα τραγούδια για φίλους.. ή μερικές φορές απλά αντιγραφή από cd, γιατί τα cd recorders δεν ήταν τόσο διαδεδομένα κι επίσης το αυτοκίνητο είχε ραδιοκασετόφωνο.
Αλλά το καλύτερό μου ήταν πάντα η εκάστοτε "εφεδρική" κασέτα. Αυτή που την είχα πάντα μέσα στο κασετόφωνο, με πατημένο το pause' σε ετοιμότητα να γράψω κάποιο τραγούδι που θα έβαζε στο ραδιόφωνο [κυρίως Μελωδία, Δίεση (Σταθμός), Ατλαντίς, Rock fm] και θα μου άρεσε.. φτιάχνοντας έτσι τις δικές μου προσωπικές συλλογές [όπου μέρος κάποιας μπορεί να έγινε αργότερα κ' κανονική συλλογή:)]
Τραγούδια που τότε τα πρωτάκουγα και τώρα είναι αγαπημένα. Και να διαδέχεται πολλές φορές το ένα τραγούδι το άλλο με τέτοιο τρόπο που να συνδέονται οι ιστορίες τους -δεν ξέρω, ίσως συνέβαλα κι εγώ ενίοτε σ'αυτό. Κι ύστερα το δεύτερο καλύτερο μέρος.. το "καλλιτεχνικό", τι χρώματα ταιριάζουν να βάλω, τι σχέδια να κάνω, τι τίτλο να δώσω τελικά. Στις περισσότερες, δε, υπάρχει μέσα το αρχικό χαρτάκι, με τραγούδια που τα 'γραφα αλλά μετά τα έσβηνα {erase and rewind...}, άλλα που άφηνα κενό στον τίτλο και μπορεί να το συμπλήρωνα μετά από μήνες.
Τετριμμένο ή όχι... κάπως έτσι είναι κι η ζωή -οι ερμηνείες δικές σας, υπάρχουν πολλές.
Το αγαπώ αυτό το κουτί.


ps1: με αφορμή αυτό το τραγούδι που άκουσα προχτές
ps2: post-support

Μαλαματένια λόγια...

Δε χρειάζονται πολλά λόγια.. το ότι πάντα σχηματίζονται ουρές εκεί που τραγουδάει λέει κάτι.
Δύσκολο να διαλέξω από τα τραγούδια του' θα σας αφιερώσω όμως ένα αρκετά αγαπημένο, σε ερμηνεία Λιδάκη.. τραγούδι-support του παρόντος blog ;)

Το πιο βαθύ σκοτάδι
είναι πριν την αυγή

__________________
Και αναμένουμε τώρα τον Ορφέα το Μάρτιο..
Είναι πλέον σχεδόν στάνταρ οι ημερομηνίες που αντιστοιχούν στον καθένα.. τις πιο κρύες μέρες ο Σωκράτης και με το που μπαίνει η άνοιξη ο Ορφέας ;)

Πριν 3 χρόνια εγώ κι ο Taf είχαμε ρίξει προτάσεις για σχήματα. Τaf -αν με λαμβάνεις- οι επιθυμίες σου πραγματοποιήθηκαν!;)
[Θανάσης-Νιόνιος/(Περίδης)-Κανά-Καλημέρη] Να σου πω..έχεις γνωστούς μήπως?? Αν είναι, σφύριξε τίποτα >..ακόμα περιμένω πώς και πώς για την πρώτη τη δικιά μου!!