Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη, στη δύση αν ανέβαινε ο ένας, κρυψώνα στης καρδιάς την ταραχή, στον κόσμο αυτό δε θα 'βρισκε κανένας. Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη, ο ένας θα 'χε πάρει τ 'όνομά σου, θα φώτιζε όπως γελάς εσύ και θα 'καιγε όπως καίει η ματιά σου. Κι έτσι όπως με κοιτάς, σκορπάς κι ανοίγεσαι. Eίσαι κύμα, κύμα της φωτιάς,πετάς κι αφήνεσαι... Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη, κι ανέτειλαν κι οι δυο μαζί μια μέρα, και σκόρπιζαν το πιο λευκό τους φώς και γέμιζαν με λάμψη τον αιθέρα, θα έσβηναν, με μιας, σαν τους κοιτούσες, θα χάνονταν στην πρώτη σου ματιά και θα'βλεπαν κι οι δυο, σαν τους μιλούσες, πώς καίει της αγάπης η φωτιά.
Όταν μου 'πε ο Κ. να το ακούσω, μου 'ρθε στο μυαλό η φωτογραφία του spirit.
ΑπάντησηΔιαγραφήYΓ1: Αν είχε δύο ήλιους τούτη η γη, πάντως, δε θα την παλεύαμε τώρα.
ΥΓ2: Μέχρι και τον blogger τον έχει βαρέσει κατακούτελα η ζέστη και κάνει ό,τι να 'ναι -γι αυτό κ συνέχισα εδώ το κείμενο μου, καθώς δε με άφηνε!:Ρ
αυτό το τραγούδι μου θυμίζει ένα ταξίδι μέσα στη βροχή, πηγαίνοντας πριν από αρκετά χρόνια να κάνουμε επίσκεψη σ'έναν κολλητό φαντάρο, ακούγοντας την κασέτα με τους ενδελέχεια που μόλις είχα γράψει ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήταξίδι στη βροχή.. δύο "στοιχεία" που, πιστεύω- είμαι σίγουρη, δίνουν άλλη έκταση στη μουσική και τους στίχους! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω να το ακούσω καιρό αυτό το τραγούδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου και πάλι...
Καλώς την! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι 'μεις είχαμε καιρό να ακούσουμε εσένα..