And isn't it ironic? Don't you think?

Πρωτοχρονιά· σταυρώνει ο μπαμπάς μου την πίτα και χαράζοντάς την οριοθετεί τα κομμάτια. Έχουμε και λέμε: εικόνα, σπίτι, …, άρα το έκτο κομμάτι ήταν το δικό μου. Κάτι μου έλεγε πως εκεί θα ήταν το φλουρί. Πριν αρχίσουμε το κόψιμο των κομματιών κάτι λέει η μαμά μου να διαλέξουμε όποιο θέλουμε και καλά· δεν το κάναμε αλλά κάπου μπερδεύτηκε ο μπαμπάς μου -δεν ξέρω- και άρχισε με τα ονόματα και στο τέλος θα έβαζε σπίτι και εικόνα. «Γιατί τα πας έτσι;» του λέω. «Τέλος πάντων, αφού τα έβαλες έτσι τώρα, δεν πειράζει.» , αλλά παράλληλα σκεφτόμουν «να δεις που θα ‘ναι στο έκτο». Μετακινήθηκα το λοιπόν στο τέταρτο. Δύο κομμάτια μετά από ‘μένα φτάσαμε στη γιαγιά Σοφία. Το γυρίζουμε και βλέπουμε το αναμενόμενο.. γι άλλη μια φορά δε με είχε ξεγελάσει η διαίσθησή μου. :) Τουλάχιστον πήγε στο ίδιο όνομα, αν και ακόμα πιστεύω ότι μου αντιστοιχεί ένα μερίδιο (selfish me).

It's like rain on your wedding day
It's a free ride when you've already paid
It's the good advice that you just didn't take
And who would have thought it figures

___________________
Είδα τη νεκρή νύφη του Τιμ Μπάρτον εν τέλει και μου άρεσε αρκετά έως πολύ! Κατ’ αρχάς τα συγχαρητήριά μου για την τόσο λεπτομερή εκφραστικότητα των ηρώων και ιδίως του γαμπρού Βίκτορ(!), τι γλυκούλης :). Όταν γύρισα σπίτι διάβασα τη συνέντευξη του Μπάρτον που είχε στο προηγούμενο αθηνόραμα. Χρειάστηκαν δέκα χρόνια λέει για να το προετοιμάσουν, γιατί η συγκεκριμένη τεχνική (stop motion animation) με κούκλες απαιτεί περίπου δώδεκα ώρες δουλειάς για το αποτέλεσμα ενός δευτερολέπτου στη μεγάλη οθόνη… έτσι εξηγείται το αποτέλεσμα.
________________
Λίγες φράσεις, όπως πάντα. Ένα ξεφύσημα. Και τι να λέει; Κι έστω ότι είναι αυτό που μου πέρασε απ’ το μυαλό.. δε θα το 'λεγα ότι θα με διευκόλυνε.

A little too ironic. And, yeah, I really do think.

Life has a funny, funny way... of helping you out