Κ82

Είχε τελειώσει το άρωμα -δώρο στα γενέθλιά μου. Από την αρχή με τραβούσε αυτό το άρωμα.. Έχει λίγες μέρες που έχω ένα καινούριο μπουκάλι στο ράφι. Μυρίζω τον καρπό μου, είναι εθιστικό... Φέρνει θύμησες.. μυρίζει Αμοργό, θυμίζει το Γιασεμί, το "Άρωμα του Ονείρου" που είχα ξεκινήσει να διαβάζω εκεί - στην παραλία του Μούρου, χαμογελώντας με τον ιδιαίτερο κι ακομπλεξάριστο τρόπο που περιέγραφε καταστάσεις.

"..το γιασεμί, με το δικό του απολαυστικό τρόπο, παίζει μια οσφρητική παντομίμα με ευχαριστημένες ζωώδεις κινήσεις από καιρούς περασμένους. Υπάρχουν και μερικά άλλα λουλούδια που είναι εξίσου γλυκά, αλλά το γιασεμί είναι γλυκό χωρίς μελοδραματισμούς, χωρίς προσποιήσεις, χωρίς συμβιβασμούς. Είναι επιθετικά γλυκό, εξοργιστικά γλυκό... Επεκτατικό, πάντα ακόρεστο, ρομαντικό, σπάνια όμως μελαγχολικό, το γιασεμί έχει το ύφος ενός άγριου πλάσματος, ένα φευγαλέο, αυτεξούσιο ον που παίζει σαν ζωντανό σαξόφωνο μέσα στην τροπική νύχτα."

Τόμ Ρόμπινς - Το Άρωμα του Ονείρου

Ξαναμυρίζω τον καρπό μου. Μου φέρνει κάτι από το Κ23 της Κούδρα και του Αλομπάρ, κι ας έχει σαν βάση του ένα είδος κρίνου...

"Το άρωμα, από τη μια, είναι ένας αγωγός για τις πρώιμες αναμνήσεις μας (...) Είναι ο ισχυρότερος συνδετικός μας κρίκος με το παρελθόν και ο πιο κοντινός συνταξιδιώτης μας στο μέλλον."