Τα φώτα που σβήνουν πριν φανεί το πρωί

Τελικά δεν είναι ωραίο μόνο όταν ανάβουν τα φώτα της εθνικής οδού, καθώς βρίσκεσαι εν κινήσει, αλλά και όταν σβήνουν..

Ζεις τη δική σου θεατράλε στιγμή.

Δεν είσαι μόνος στο δρόμο. Πέρα από τις σκέψεις και τη μουσική είναι κι οι εικόνες.. Προχωράς κι ατενίζεις.. τον ορίζοντα, κατά την ανατολή αλλά και κατά τη δύση του ηλίου (άνοδος/κάθοδος αντίστοιχα και στο δρόμο).. το σμήνος των πουλιών τις συννεφιασμένες μέρες που είναι σα να κάνει φιγούρες μπαλέτου λίγα μέτρα μόνο πιο ψηλά από τα σταματημένα απ' την κίνηση αυτοκίνητα.. τη ρόδα του λούνα παρκ και το "εναέριο γαϊτανάκι" στο οποίο εδώ και καιρό θέλω να ανέβω.

Μια καθημερινή απόδραση από την πόλη... αυτό είναι.

"...στον κόσμο μου εγώ, στον δικό σου κι εσύ"

Καλή Χρονιά, Καλή 10ετία!