Πέμπτη, Νοεμβρίου 15, 2007

Όταν πέφτει σε τοίχο ο χρόνος μοιάζει με ήχο..

Η Μ. μας έφερε στα ισπανικά από κάτι χειροποίητα κοσμήματα, εμένα μου χάρισε ένα κρεμαστό, μια καρδούλα με κόκκινες πέτρες.
Αργότερα στο μάθημα μπαίνει κάποιος γνωστός και δίνει στον καθηγητή μας ένα τραγούδι για να του το μεταφράσει. Παίρνω το χαρτί για να το βγάλω φωτοτυπίες, επειδή θέλαμε να το μεταφράσουμε ομαδικά, και δίπλα στον τίτλο ήταν γραμμένο "ΓΙΑ ΣΟΦΙΑ".

Οι απαντήσεις όμως δεν βρίσκονται στα "σημάδια" ...

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος22/11/07, 1:46 μ.μ.

    ευτυχώς που ο ήχος όμως αποφεύγει τον τοίχο ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος24/11/07, 5:12 μ.μ.

    ευτυχώς' πολλές φορές, δε, βάζει τα "δυνατά" του και τον διαπερνά! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή