Τρίτη, Σεπτεμβρίου 11, 2007

Τα βράδια είναι ατέλειωτοι αιώνες μαζεμένοι


Μια βραδιά με στίχους και μουσικές που (σε) ταξιδεύουν.

Δεν έχω αποφασίσει ποιο είδος τραγουδιού είναι τελικά αυτό που σου "μιλάει" περισσότερο: αυτό που το τραγουδάς ως α' πρόσωπο ενικού ή αυτό που σου απευθύνουν στο β'?

Αν και μάλλον στη δεύτερη περίπτωση καταλήγω.. σου υπενθυμίζει κάποια πράγματα' στην άλλη τα ξέρεις από πρώτο χέρι.


Ό,τι απομένει απ' τη ζωή είναι μια μέρα

Έγινε το αύριο πάλι χθες

2 σχόλια:

  1. Στο β'..στο β'..πόσο δίκιο έχεις..
    Νομίζω ότι αυτά μας αγγίζουν πιο πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος13/9/07, 7:50 μ.μ.

    Ναι, το διαπιστώνω κάθε φορά που τα ακούω..
    Θέλουμε να μας τραγουδάνε, τελικά!! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή