Πρώτη κίνηση μόλις ξυπνήσω (μετά από καναδυό σβούρες): πιάνω
το τηλεκοντρόλ που 'ναι δίπλα μου κι ανοίγω το ραδιόφωνο. Η σκέψη «Όποιο
τραγούδι ακούσω πρώτο, θα ορίσει και τη μέρα μου αναλόγως» γρήγορα απορρίπτεται
ως αβάσιμη, χαζή και μοιρολατρική. Κι έτσι απλά ακούω. Περιμένοντας να πετύχω
εκείνο το τραγούδι που θα καταφέρει να με σηκώσει απ’ το κρεβάτι μ’ ένα
χαμόγελο ή/και με ένα σάλτο για χορό.
Σήμερα το τυχερό ήταν το Ακούω την αγάπη.
Και με αυτή την ευχή θα ξεκινήσω για το ’13. Να ακούμε την
αγάπη που υπάρχει σε μεγάλες δόσεις γύρω μας κι όμως δε μετριέται, να την
ακούμε σε οποιαδήποτε φάση, ακόμη και στα επαγγελματικά, να κάνουμε αυτό που
αγαπάμε χωρίς να στεναχωρούμε όμως κανέναν, να δεχόμαστε την αγάπη και να τη
δείχνουμε.
Και (μόνο) όταν οι πολλές σκέψεις δεν κάνουν καλό, τότε ναι, να μην τις
ακούμε.
* Συνειρμικό -αγαπημένο- τραγούδι για τον τίτλο.
** Και, περαιτέρω συνειρμικά, αυτή η απίστευτη -για την εποχή της κι όχι μόνο- μελωδία.
*** Praise the Love
Κι εγώ θέλω τηλεκοντρόλ για το ραδιόφωνο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά με υγεία και αγάπη πολύ:)
Χαχαχα [Είναι γεγονός, σου λύνει τα χέρια -και τα πόδια.]
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά, καλή μου Σερενάτα! Με υγεία, ζεστά χαμόγελα & αγάπη άφθονη κι αληθινή! Όταν τη δίνεις, σου επιστρέφεται μοναδικά, να το ξέρεις αυτό ;)
Εγώ τη δίνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά είναι ένα είδος, οι άντρες, που δεν την επιστρέφουν ποτέ! Αλήθεια!
Είμαι σίγουρη ότι τη δίνεις. Γι αυτό σου λέω.. Μη λες ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφή