(Αντ)αποκρίσεις // Trip squared

Πολύωρες ανταποκρίσεις - ένα εν δυνάμει χόμπυ (δεύτερη, μετά το Άμστερνταμ). Ειδικά σε μέρη που δεν έχεις πάει. Και κατά προτίμηση, στην επιστροφή.*

Buongiorno principessa!

Ήταν να κανονιστεί ταξίδι στη Ρώμη την άνοιξη. Αναβλήθηκε. Κι έτσι διάλεξα επίτηδες την 8ωρη ανταπόκριση εκεί, μετά την Ισπανία. Είχα ήδη εκτυπώσει μια ιδέα χάρτη, χωρίς τα ονόματα των μικρών δρόμων, αλλά μου αρκούσε απλά για τον προσανατολισμό -έτσι για την αλητεία. Έφτασα μεσημέρι. Με λίγη καθυστέρηση, συν/πλην τα πήγαινε-έλα, είχα διαθέσιμες 3 καθαρές ώρες στο κέντρο της Ρώμης. Πιο πέρα από το Termini, κάνοντας μια ερώτηση σε ένα ζευγάρι βλέπουν το χάρτη μου και μου δίνουν το δικό τους που τον είχαν πάρει απ' το ξενοδοχείο τους (Το καημένο, θα σκέφτηκαν, θα χαθεί και θα το ψάχνουν). Παρά την αλητεία, δε μπόρεσα να αντισταθώ. Έχει άλλη χάρη να παρατηρείς στις γωνίες τις επιγραφές με τα ονόματα των δρόμων.

Με το χάρτη, λοιπόν, και τα καινούρια μου παπουτσάκια από τη Γρανάδα για παρέα, πήρα τους δρόμους ξεκινώντας απ την Cavour. Τα φανάρια τους κρατάνε πολλή ώρα. Γι αυτό και δεν περιμένεις να γίνει πράσινο. Κατηφορίζω, με κατεύθυνση το Γιγάντιο. Έχει την ομορφιά του να ταξιδεύεις μόνος, σταματάς όπου θες, χαζεύεις, πας δεξιά, πας αριστερά. Το σχετικά γελοίο είναι οι κοίτα-τί-καλά-μπορώ-και-μόνη-μου αυτοφωτογραφίες, "Χέι, ψιτ, χαζογέλα στον εαυτό σου! Κλικ!". Ένιωθα σαν το νάνο του μπαμπά της Αμελί· η Σοφία μπροστά απ' το Κολοσσαίο, η Σοφία εδώ, η Σοφία εκεί. [Στο επόμενο ταξίδι μου να θυμηθώ να πάρω κι εγώ ένα κουκλί - τύπου "where is Waldo?"] Συνεχίζουμε. Πλακόστρωτα στενάκια, παραστενάκια, πολύχρωμες προσόψεις, πράσινο στις βεράντες, φανάρια (όχι τα κοκκινο-πορτοκαλο-πράσινα, τα άλλα στους τοίχους), βέσπες, παλιά κτήρια, κίωνες, αγάλματα, συντριβάνια. Ζέστη. Μετά το 42 της Σεβίλλης, το υπόλοιπο κοκκινομαύρισμα το πήρα εδώ στη Ρώμη. Παρακάτω, αρχαία και πάλι στο προσκήνιο. Πέτρα, χώμα και μάρμαρο, σε μια περίτεχνη σύνθεση.

Road tripping // Let's go get lost // Δε μου πες στα ταξίδια σου τί είδες

Αφετηρία: Βαρκελώνη// γνώριμες γωνιές// οι γνωστές μεγάλες αποστάσεις από τον έναν σταθμό μετρό στον άλλον// λόγος -και δικαιολογία- αργοπορίας στο ραντεβού// σκαλιά, διάδρομοι// φεύγα// στο δρόμο// όχι, το βιβλίο το 'χω αφήσει στην τύχη του κάπου στο ένα πέμπτο// εθνική (μεσογειακή) οδός// εκεί μας βρήκε ολόκληρη μέρα// αρκετά όμοια με τη δική μας// οι οδηγοί ίσως λίγο πιο προσεκτικοί// η βοηθητική λωρίδα παρέμενε βοηθητική, ακόμα και στις φάσεις μποτιλιαρίσματος// self-service βενζινάδικα -μια αμερικανιά τη νιώθεις// εδώ δεν έχει διόδια κάθε τρεις και λίγο, ένα και καλό// μετά από 350χλμ. η ψηφιακή ένδειξη φώτιζε 31,70 έουρα// νεκταρίνι και Προυστ// λάθος έξοδος// πέρασμα από ένα χωριό τρεις φορές// οικείο πλέον, το λες// το δε σκηνικό κινηματογραφικό// "Τον εαυτό σου δε θα βρεις αν δε χαθείς στον κόσμο"// ηλιοβασίλεμα κάτω απ'τη γέφυρα// αντανακλάσεις// φώτα και πόλεις που προσπαθείς να αποθηκεύσεις στο μυαλό σου μ' ένα γρήγορο πέρασμα// Στάση: Γρανάδα// καφέ και λευκό// πλακόστρωτοι δρόμοι// συντριβάνια, είσαι στο τσακ για να βουτήξεις// μια μωβ φούστα φλαμένκο// tinto de verano να ξεδιψάσουμε// φέρνουν μαζί tapas// κι άλλο tinto de verano, κι άλλα tapas κ.ο.κ. - κάπως έτσι έχεις φάει για μεσημέρι// Sacremonto και flamenco// palmas// πουά// bullería y alegría// Albayzín ξανά, τη μέρα// γραφικά παραδοσιακό// απλότητα, αρχοντιά// κάτι το αιγαιοπελαγίτικο// Επόμενη στάση: Σεβίλλη// κίτρινο, πορτοκαλί και σομόν// το βράδυ βγάζει έναν διακριτικό ρομαντισμό// "περισσότερο" πόλη// πορεία στην calle San Fernando// ήρεμα, σε σχέση με τη Μαδρίτη// κανένα παλάτι// κανένα μουσείο// καμιά ταυρομαχία// επ'ουδενί// μου αρκούν οι δικές μου// απλά περπάτημα// στους 42 βαθμούς// καφέ και πάγο, χωριστά// βεντάλιες// barrio Santa Cruz// εβραϊκή συνοικία// μια πόλη μέσα στην πόλη// κάποιος παίζει φλογέρα σε μια σκιερή γωνιά// μια ντροπαλή ζωγράφος στρέφει το κεφάλι της προς την άλλη για να μην τη φωτογραφίσω// ένας άλλος προσθέτει χρώμα στην ήδη χρωματισμένη πόλη// στις όχθες του ποταμού// όχι του Πιέδρα// του Γουαδαλκιβίρ// κάποιοι λούζονται εκεί// όχι η αγάπη μου// γέφυρες// θέα από ψηλά// από ψηλά όλα φαίνονται πιο απλά// Οn the road, again// Όσο ωραία κι αν πέρασες, υπάρχει μια αλήθεια// "Το πιο ωραίο, το πιο ωραίο, το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι"// Κάτι ξέρουν οι καπετάνιοι// εκεί στις θάλασσες// Σε κάθε ταξίδι μαθαίνεις πάντα κάτι παραπάνω από το προηγούμενο.// Προορισμός: άγνωστος.

Να μαθαίνεις(.) Να πετάς.

Φεύγα// 2mb remaining για ίντερνετ στο κινητό, 1 μπλοκάκι, 2 στυλό κι 1,5 βιβλία// στις αναμονές διαβάζω το μια βδομάδα στο αεροδρόμιο// ρομαντικά κυνικός, σκέφτομαι, ο Μποττόν ή κυνικά ρομαντικός// και γράφω// αναχώρηση// τα στάχυα στο διάδρομο προδίδουν την κατεύθυνση του ανέμου// κόντρα// απογείωση// ηλίθιο χαμόγελο// θέση στο παράθυρο, κοντά στο φτερό// σχεδόν πάντα// "salty or sweet?"// μικρές ελεύθερες πτώσεις που μερικές φορές θα 'θελες να κρατήσουν λίγο ακόμα// ίσως είναι από τις μόνες φορές// προσγείωση// τράνταγμα// για να ξυπνήσεις από τα περαιτέρω όνειρα μέσα στα οποία χάνεσαι εκεί πάνω από τα σύννεφα// γυρνάς τους δείχτες// και τα ψηφία// ανταπόκριση// κι άλλοι διάδρομοι// κι άλλη αναμονή// βλέμματα// προσπαθούν με τρόπο να καταλάβουν την αλφάβητο κάτω απ' τις εικόνες// διαβάζω δυο παραγράφους, σκέφτομαι για έντεκα// δε βιάζομαι// εδώ// τώρα// για το μετά θα μάθω μετά.